Erabiltzailearen profila

non me gusta o estilo deste autor, faime bola e leo forzado.

"Dringilin don, bataren gaitza, bestearen on"

"Askoren mina, txoroen atsegina"

"...hain zintzoa! (...) Egurmendiren emaztea izateko (nolakoari halako), ez ote zen ba..."

"Burdina ere, esan ohi den bezala, bero dagoenean jo behar da..."

"Txomin (txori bakoitzak bere habia amets) handiki haien artean, lotsati."

"Batek bere kokotsa eta beste batek bere begi-ondoa (...) goxatu zuten... Haginean min duenak, mingaina hara..."

"Nonbaiteko esaera zaharrak ere honela dio: susmo txarrak sortu itzazu eta asmatuko duzu"

"Badakigu ez direla urrezkoak izaten pitxi distiratsu guztiak, baina zenbat aldiz ahaztu izan zaigu usain txar guztiak ere... ez direla gorotzezkoak izaten?"

Askoz ere gehiago dago liburuan, etengabe erabiltzen dituen esamolde motz pila bat ez ditut jaso.

Liburu honetan ikusten ditudan esaera zaharrak hemen jasotzen saiatuko naiz (batzuen kasuan, euskaraz tradizioa zuten edo egileak erdaratik nobela honetan euskaratu zituen, ez dakit).

Kontatzen zaigun istorioa oso interesgarria dela esaten hasiko naiz, eta amaiera, nire ustez, ez dela aurreikusteko modukoa. Erritmoa ere ona da, eta pertsonaiak, oso ñabardura gutxirekin bada ere, ondo ekarrita daude. Berez, ondo funtzionatzen duen thriller baten eta euskarazko lehen nobela beltzaren aurrean gaude eta ezin dugu epaitu gaur egungo literaturatik.

#HamabostEgunUrgainen liburuaren harira, aipatu behar den lehenengo gauza da euskara batuaren sorrera (1968) baino lehenagokoa dela (1955). Zentzu horretan, ziur naiz Ereinek oso lan ona egin duela hizkuntza egokitzerako orduan, egungo euskaldunok liburu honetaz gozatzeko aukera izan dezagun. Hala ere, liburua irakurtzerako orduan, nire sentsazioa da aizkorakadaka idatzi zela. Baina, ulergarria da eta ez da liburua irakurtzen jarraitzeko gogoa kentzen dizun zera bat, beraz, bitxikeria gisa aipatzen dut. Baina aipatu nahi nuen. 🫶

Euskal literatura gustuko baduzu, liburu hau disfrutatuko duzu, beraz animatu irakurtzera.

@mrkortabarria entzun izan dut liburu hau asko gomendatu izan dela euskaltegietan. Egunen batean irakurri beharko dut!

@desertorea ei! Ingelesez irakurri nuen nik eta eszena bat gogoratzen dut... paperjale.eus/book/4958/s/the-martian-chronicles hor deskribatzen dut pixka bat. Irakurtzen ari zarela pasarte hori aurkitu duzula uste baduzu, esan mesedez zein orritan den gutxi gorabehera!!

Madrilen bizi den euskal emakume gazte baten kontakizunak. Egiten dituen zenbait erreferentzia zinematografiko ez ditut ezagutzen, beraz ez dut dena ulertu, baina nahikoa bai, gozatzeko. Ez dut gehiago kontatu nahi. Lehen ipuinak eta azkena gustatu zaizkit gehien. Irakurri! ADI: nahiz eta protagonista bera izan eta garapen bat egon ipuinetan zehar, hau ez da nobela bat, ez dira kapituluak. Ipuinak dira eta arreta dezente (gehiegi batzuetan) eskatzen diote irakurleari.

Positak! Suposatzen dut ez dagoela hiztegian. Segituan ulertu dut eta gustatu zait irakurtzea!

Gizon baten bizitza ardatz hartuta Espainiako gerra zibila eta ondorengo hamarkada faxistak erakusten ditu komiki honek. Emakumeak gizonen desio objektu gisa deskribatzen dira ia kasu guztietan, era desberdinetan. Zalantza geratzen zait ea egileak hori gizarte matxista baten kritika gisa egin duen.

Antonio Altarribak bere aitaren bizitza jasotzen du, berak bizitu izan balu bezala, Maus komiki famatuan bezala. Bizipenak bestelakoak dira, noski.

Zahartzaroko dekadentzia deskribatu eta zahar-egoitzen kritika bat ere egiten du. Gogoan dut gastroenteritisak jota nengoela liburu hau irakurri nuenean. Bi egun neraman ezer jan gabe, ondo eta lasai gainera, goserik gabe. Eta pasarte batean agure kuadrila baten elkarrizketa kakaren ingurukoa da, eta zahartzaroan deskubritzen dela bizitzaren sekretua, errealitate sinplea: digestio hodi bat baino ez garela. Oso bitxia izan zen niretzat irakurketako momentu hori.

@okarizmikel hobe "kritika" bat egitea, ezta? Bestela liburuan klik egitean zure iruzkin hori ez zaigu agertuko besteoi, etorkizunean (jarioan ikusi dut orain zure mezua, jarraitzen zaitudalako).

Onena nire ustez Kritikak dira: izarrak, izenburu bat eta iruzkin bat.

Iruzkinak, aipuak, liburua hasi edo amaitzean idatzitako iruzkinak... uste dut jarioan ikusten dituztela jarraitzaileek, baina gero ez dira txukun jasota geratzen, ezta? Besterik gabe!