“Zeruak, ilunabarrean, lore haragijalea zirudien."
🐘 Mastodonte-hazlea. 🧑🚀 Fedibertsolaria. 📢 Aktibista. ✍️ Blogari panfleteroa (orain gutxiago).
🐧 #SoftwareLibrea, 🧠 #KulturaAskea 🎒 #HezkuntzanLibrezale, 📚 #Literatura, 🎲 #MahaiJokoak, 🗨️ #365egun.
Esteka hau laster-leiho batean zabalduko da
38% osatuta! Dabid(e)k 36 liburutik 14 irakurri ditu.
Bilboko San Frantzisko izan zitekeen, baina Madrilgo Lavapiés auzoa da. Bertako apartamentu batean bizi da bakar-bakarrik Toure, gure sasi detektibe …
@porrumentzio nire liburu kutunenetakoa. Kutunena ez bada. ❤️
Bilboko Afrika Txikitik ihesi atera zen poliziak jazartzen zuelako; gero, Nafarroako Pirinio aldeko herri txiki …
Umore pixka bat falta zaio, baina agian gehien gustatzen zaidanetako bat da.
Bilboko Afrika Txikitik ihesi atera zen poliziak jazartzen zuelako; gero, Nafarroako Pirinio aldeko herri txiki batean bizi izan zen bolada …
San Frantzisko auzoko kameren arduradun berriak hamaika bider errepasatu ditu irudiak azken hilabetean; baina alferrik, …
Liburu hau irakurtzen dudan bigarren aldia da (@elegose@mastodon.eus irakurle taldean irakurri genuen 2019ko apirilean). Bere momentuan, ez zen nire gustukoa izan. Hala ere, orain gure detektibe Toureren historia osoa ezagututa eta Jon Arretxeren umorea hobeto ulertuta, bigarren irakurketa askoz atseginagoa izan da. Liburu ona iruditzen zait igande arratsalderako. Frenetikoa izan daitekeena.
San Frantzisko auzoko kameren arduradun berriak hamaika bider errepasatu ditu irudiak azken hilabetean; baina alferrik, ez dago Toureren arrastorik, desagertu …
Violet Sorrengail creía que se uniría al Cuadrante de los Escribas para vivir una vida …
Entretenigarria da oro har, eta irakurketa guztiek gehiago jakiteko gogoz uzten dizute. Azken 15 kapituluetara iritsi arte. Azken 200 orrialdeak oso astunak eta desatseginak egin zaizkit kontakizunaren maitasun-triangeluagatik. Sexua deskribatzen duten kapituluak oso txarrak dira, lotsa emateraino.
Ez dut uste sagako hurrengoekin jarraituko dudanik, oraingoz behintzat.
Violet Sorrengail creía que se uniría al Cuadrante de los Escribas para vivir una vida tranquila, sin embargo, por órdenes …
San Frantziskoko Afrika Txikia da berriz ere gure igarle-detektibearen ibileren lekuko. Aurreko bere bizimodu hondatua …
Aurrekoak bezala oso erraz eta oso gustura irakurtzen den ezohiko detektibearen nobela. 🤓
San Frantziskoko Afrika Txikia da berriz ere gure igarle-detektibearen ibileren lekuko. Aurreko bere bizimodu hondatua konpontzeko asmoz, bere betiko harremanak …
Cada mes de agosto Ana Magdalena Bach toma el transbordador hasta la isla donde está …
Ba hori, ezin dela gauza askorik esan spoilerrik egin gabe, baina asko gustatu zait eta asko disfrutatu dut Gabo hau. Liburu honek erakusten du idazle aparta izan zela, azken momentura arte. Bere itzala oso luzea delako.
Cada mes de agosto Ana Magdalena Bach toma el transbordador hasta la isla donde está enterrada su madre para visitar …
Una novela irónica y conmovedora que gracias a la ocurrente mirada de su narrador, un …
Egileak, Nana katua eskusa gisa erabiliz, askatasunaren, norbanakoaren erantzukizunaren eta, batez ere, emozioen errepasoa egiten duen eleberri guztiz existentzialista baten aurrean kokatzen gaitu. Liburuko protagonistak, hura zaintzen duen pertsonarekin batera, bidaia bat hasten du, autoikaskuntzara. Bidaia horretan, Japoniako egunerokotasunaren errepasoa egitera gonbidatzen gaituzte, Satoruren bizitza ardatz hartuta.
Asko gozatu dut liburu honen irakurketaz eta nire ustez, akats bat besterik ez du:
Katuaren barruko ahotsa ez da sinesgarria. Errealismo magikoak erakutsi digu gauza batzuk, aztertu gabe onartu behar ditugula. Besterik gabe. Eta uste dut katuaren barne-ahotsarekin egilea ez dela gai sentipen hori transmititzeko. Edo ni behintzat ez naiz antzemateko gauza izan. Kafka en la orilla liburuko kaleko-katua dut gogoan hau idazten dudan bitartean, gaizki gogoratzen ez badut hitz egiten zuena eta, hala ere, sinesgarria zen katua hizketan imajinatzea. Nanaren ahotsa, berriz, gainazalean geratzen da, ebidenteegia da. Aurreikusi daiteke.
Nolanahi ere, ez pentsa liburu txarra denik, jende askok goza dezakeen liburua dela …
Egileak, Nana katua eskusa gisa erabiliz, askatasunaren, norbanakoaren erantzukizunaren eta, batez ere, emozioen errepasoa egiten duen eleberri guztiz existentzialista baten aurrean kokatzen gaitu. Liburuko protagonistak, hura zaintzen duen pertsonarekin batera, bidaia bat hasten du, autoikaskuntzara. Bidaia horretan, Japoniako egunerokotasunaren errepasoa egitera gonbidatzen gaituzte, Satoruren bizitza ardatz hartuta.
Asko gozatu dut liburu honen irakurketaz eta nire ustez, akats bat besterik ez du:
Katuaren barruko ahotsa ez da sinesgarria. Errealismo magikoak erakutsi digu gauza batzuk, aztertu gabe onartu behar ditugula. Besterik gabe. Eta uste dut katuaren barne-ahotsarekin egilea ez dela gai sentipen hori transmititzeko. Edo ni behintzat ez naiz antzemateko gauza izan. Kafka en la orilla liburuko kaleko-katua dut gogoan hau idazten dudan bitartean, gaizki gogoratzen ez badut hitz egiten zuena eta, hala ere, sinesgarria zen katua hizketan imajinatzea. Nanaren ahotsa, berriz, gainazalean geratzen da, ebidenteegia da. Aurreikusi daiteke.
Nolanahi ere, ez pentsa liburu txarra denik, jende askok goza dezakeen liburua dela uste baitut. Are gehiago katuak gustatzen bazaizkizu (baina ez da eleberria irakurtzeko ezinbesteko bertutea). Dohain asko ditu eta Nanarekin distira egin zezakeen. Egiten ez badu ere, egile honen liburu gehiago irakurriko ditut.
Una novela irónica y conmovedora que gracias a la ocurrente mirada de su narrador, un gato, nos reconcilia con la …
Bukatu da. Gizakiak dimititu egin du eta AGK Agintaritza Global Konputarizatuaren eskuetan gelditu da mundua. Dena da berria hemen: BKS …
