🐧 #SoftwareLibrea 🔐 #Pribatutasuna 📡 #BurujabetzaTeknologikoa 🧠 #KulturaAskea 🎒 #HezkuntzanLibrezale 📚 #Literatura 🗨️ #365egun
Esteka hau laster-leiho batean zabalduko da
13% osatuta! Dabid(e)k 36 liburutik 5 irakurri ditu.
Octubre de 1962. En una pequeña localidad de Nueva Inglaterra la sombra de un hombre …
🎪 Revival liburua idazteko SK imajinatzen dut 🧟♀️ Mary Shelley eta 🐙 HP Lovecraftekin kopa batzuk hartzen.
🥃 Pentsatzen dut Bourbon ona zela. Parranda horren ondorioa Revival bada, bere amaierarik onena idazten lagundu baitzioten.
🌩️ Onenetarikoa, behintzat.
Octubre de 1962. En una pequeña localidad de Nueva Inglaterra la sombra de un hombre se cierne sobre un niño …
En plena Guerra Civil española, el joven médico Víctor Dalmau, junto a su amiga pianista …
"Largo pétalo de mar" harritu nauen liburua da, batez ere urteetan Isabel Allende irakurtzeari uko egin niolako.
Konkistatu egin nau: iberiar penintsulako gerra zibila, Txileko erbestea, Allenderen garaipena eta Pinocheten diktadura hain modu natural eta hunkigarrian nahasten ditu... hasieratik harrapatzen zaitu. Pertsonaiak oso errealak dira eta istorioa oso ondo harilkatuta dago.
Pena ematen du azken orrira iristeak.
En plena Guerra Civil española, el joven médico Víctor Dalmau, junto a su amiga pianista Roser Bruguera, se ven obligados …
Miguel y Ana son jóvenes, tienen deudas y esperan un bebé. Un pequeño pueblo que …
Villanueva komikiak landa eremuak eta misterio elementuak uztartzen dituen lana da, etengabeko deserosotasun sentsazioa sortzen duena. Denboran geldirik dagoela dirudien fikziozko herri txiki batean kokatzen da eta misterio giro hori da liburuaren bertute handienetako bat. Javi de Castrok lehen orrietatik bertatik, atmosfera bikaina sortzen du: sumatzen da zerbait ez dagoela ongi, baina ezin da zehazki identifikatu zer den. Horrek tentsio oso eraginkorra sortzen du, irakurlea jakin-minez mantentzen duena une oro.
Miguel y Ana son jóvenes, tienen deudas y esperan un bebé. Un pequeño pueblo que ofrece alojamientos gratuitos parece su …
@construktsia@mastodon.eus gozatuko duzue, % 100ean ziur nago! 😃
The famous inventor Zangemann lives in a huge villa high above the city. Adults and …
Seme-alabarik izango banu, zalantzarik gabe irakurriko nioke. Burujabetza teknologikoaren aldeko ipuina.
The famous inventor Zangemann lives in a huge villa high above the city. Adults and children alike love his inventions …
Todo lo que Fernando cuenta es verdad. Y si lo cuenta él, o un alter …
Ados egon zaitezke, edo ez, La furia del cobarde liburuak planteatzen dituen termino politikoekin. Baina hori ez da garrantzitsua. Kurtek (surrealismoa erabiliz) gerraren zentzugabekeria aurpegira bota bazigun irakurlea kakaz blai utziz, Fernandok gauza bera egitea lortzen du (hiperrealismoa erabiliz?) kartzelarekin.
Hainbeste pintura geruza dituen mokordoaren kiratsa irakurlearen etxera irits dadin.
Todo lo que Fernando cuenta es verdad. Y si lo cuenta él, o un alter ego rebosante de rabia, es …
Plater hegalari bat iritsi da Lur planetara, estralurtarrak etorri dira gugana, baina ez dute lur …
Hasieran, Bisitak ez zuen nire interesa piztu. Pare bat aldiz pasatu nintzen liburuaren aurretik, eta ez nuen irakurtzeko interes handirik sentitu. Hala ere, aukera bat ematea erabaki nuen, eta pozten naiz hori egin izanaz.
Pagadik aurkezten duen istorioa sendoa da, eta umore ukituek goratzen dute. Askotan, sarkastikoak eta zorrotzak dira, eta oso modu egokian integratuta daude, irakurketa arina eta entretenigarria eginez. Gainera, istorioa oso irudimentsua eta freskoa dela nabarmenduko nuke.
Beste edozein liburuk bezala, Bisitak itzalak ditu. Itzalen artean, bere estiloak batzuetan telebistako edo zinemako gidoi bat gogorazten duela azpimarratuko nuke (hori da, azken batean, bere medio naturala). Baina ez diot txarra denik. "Alferrikakoa" dena ezabatzeko behar horrek ondo funtziona dezake beste euskarri batzuetan, baina literaturan, uste dut "beharrezkoak ez diren" xehetasun horiek aparteko nortasun ematen dutela, eta agian sentitu dut gehiegi moztu duela zenbait lekutan. Edonola ere, ulertzen da zergatik egin duen eta barkatzen zaio. 🤣
Esandakoa, balantzea positiboa …
Hasieran, Bisitak ez zuen nire interesa piztu. Pare bat aldiz pasatu nintzen liburuaren aurretik, eta ez nuen irakurtzeko interes handirik sentitu. Hala ere, aukera bat ematea erabaki nuen, eta pozten naiz hori egin izanaz.
Pagadik aurkezten duen istorioa sendoa da, eta umore ukituek goratzen dute. Askotan, sarkastikoak eta zorrotzak dira, eta oso modu egokian integratuta daude, irakurketa arina eta entretenigarria eginez. Gainera, istorioa oso irudimentsua eta freskoa dela nabarmenduko nuke.
Beste edozein liburuk bezala, Bisitak itzalak ditu. Itzalen artean, bere estiloak batzuetan telebistako edo zinemako gidoi bat gogorazten duela azpimarratuko nuke (hori da, azken batean, bere medio naturala). Baina ez diot txarra denik. "Alferrikakoa" dena ezabatzeko behar horrek ondo funtziona dezake beste euskarri batzuetan, baina literaturan, uste dut "beharrezkoak ez diren" xehetasun horiek aparteko nortasun ematen dutela, eta agian sentitu dut gehiegi moztu duela zenbait lekutan. Edonola ere, ulertzen da zergatik egin duen eta barkatzen zaio. 🤣
Esandakoa, balantzea positiboa da. Zalantzarik gabe, aukera bat merezi duen liburua.
Plater hegalari bat iritsi da Lur planetara, estralurtarrak etorri dira gugana, baina ez dute lur hartu ez Dakotan ez Minessotan, …
Slaughterhouse-Five is one of the world's great anti-war books. Centering on the infamous fire-bombing of …
Kurt Vonneguten Matadero cinco liburuak absurdoa, sarkasmoa eta irrazionaltasuna konbinatzen ditu gerraren eta, hedaduraz, bizitzaren beraren zentzugabekeria erretratatzeko. Billy Pilgrim bere bizitzako une garrantzitsuen artean salto egiten duen protagonistaren bitartez, Vonnegutek narratiba (eta tonu) kaotiko bat proposatzen du, edozein egitura tradizionalekin apurtzen duena. Zientzia-fikzioaren, kritika antibelizistaren eta umore beltzaren arteko nahasketa. Absurdoa eta tragikoa maisuki elkartzen dituena, liburuko unerik argienak izateraino.
Vonnegutek, gerra zalantzan jartzeaz gain, zentzurik ez duenari zentzua ematen saiatzea ere zalantzan jartzen du. Emaitza: nobela sarkastiko bezain argia, zuhurra. Irakurlea tonu apurtzaile baten bidez desarmatzen duena.
Nahiz eta irakurri duzuenok bat bakarrik gogoratuko duzuen (nik ere hori bakarrik gogoratzen nuen), bi esaldi errepikakor erabiltzen ditu liburu osoan zehar, saihestezina dena normalizatzeko balio dutenak. Eta hala dirudien arren, ez direnak baliabide estilistiko soil bat.
