#HamabostEgunUrgainen

Aurten @elegose@mastodon.eus irakurle taldean euskarazko lehen nobela beltza irakurri genuen: #HamabostEgunUrgainen. Orain #DiruaGalgarri daukat esku artean, bigarrena, Baztango Udalak 2015ean berrargitaratutako edizioan. Jatorrizkoa Auspoan argitaratu izana bitxia da, bertsolaritzan eta herri-literaturan espezializatutako argitaletxea izanda, baina suposatzen dut 1962an ez zegoela aukera handirik. #IrakurtzekoDA

Detektibe eleberrien zalea naiz eta mota horretako euskarazko lehen nobela irakurtzeak ilusioa egin dit. @izaskun@mastodon.eus​ek esan bezala #HamabostEgunUrgainen liburuak Agatha Christie ekarri dit gogora. Hizkera aldetik ahozko kontakizunen tankera hartu diot. 1980ko edizio zahar bat eta aurtengoa konparatzen ibili naiz eta euskara batura ekartzen lan txukuna egin dutela iruditu zait, jatorrizkoarekiko fidela da eguneraketa.

Kontatzen zaigun istorioa oso interesgarria dela esaten hasiko naiz, eta amaiera, nire ustez, ez dela aurreikusteko modukoa. Erritmoa ere ona da, eta pertsonaiak, oso ñabardura gutxirekin bada ere, ondo ekarrita daude. Berez, ondo funtzionatzen duen thriller baten eta euskarazko lehen nobela beltzaren aurrean gaude eta ezin dugu epaitu gaur egungo literaturatik.

#HamabostEgunUrgainen liburuaren harira, aipatu behar den lehenengo gauza da euskara batuaren sorrera (1968) baino lehenagokoa dela (1955). Zentzu horretan, ziur naiz Ereinek oso lan ona egin duela hizkuntza egokitzerako orduan, egungo euskaldunok liburu honetaz gozatzeko aukera izan dezagun. Hala ere, liburua irakurtzerako orduan, nire sentsazioa da aizkorakadaka idatzi zela. Baina, ulergarria da eta ez da liburua irakurtzen jarraitzeko gogoa kentzen dizun zera bat, beraz, bitxikeria gisa aipatzen dut. Baina aipatu nahi nuen. 🫶

Euskal literatura gustuko baduzu, liburu hau disfrutatuko duzu, beraz animatu irakurtzera.