Erabiltzailearen profila

Eskerrik asko, Asier! Bai, hori da: aitak ez du ingelesez ondo egiten, eta euskara hautsi bat asmatu beharra zegoen.

Art Spiegelmanek berak hauxe dio liburua itzultzeari buruz: "Funtsezkoa da Vladeken hizkera hautsia bere horretan mantentzea. Ez da dekorazioa: obraren bihotza da" ("Metamaus" liburuan esaten du hori).

Disfrutatu!
@aldatsa @paperjale.eus

Aspalditik irakurri nahi nuen #Maus eta azkenean euskaraz izango da, @julengabiria@mastodon.eus​en itzulpenari esker! Lehen orrietan bitxia egin zait aitaren hizkera. Suposatzen dut jatorrizkoan ez duela ingelesez zuzen hitz egingo, "broken english" edo. Gabiriak sortu duen "euskara hautsia" gustatzen ari zait. Nortasuna du.

Liburu hau Agapito Ponsolen istorioetan lehena izatea gustatuko litzaidake. Gehiagoren gogoarekin geratu naiz. Ikerlari amateur interesgarria iruditu zait eta XIX. mende amaierako Donostiak joko handia eman dezake.

Hori bai, ez dakit eleberri honek Bechdel testa gaindituko lukeen... eu.m.wikipedia.org/wiki/Bechdel_testa

Ederra litzateke liburuan agertzen den Donostiari buruzko bisita gidatu bat balego. Gustura joango nintzateke.

1995ean Negu Gorriak taldeak egindako Europako birari buruz Garbiñe Ubedak idatzitako kronika berrargitaratu du Banizu Nizukek. Argitaratu zutenean hamasei urte nituen, Negu Gorriaken oso zalea nintzen, baina ez nuen irakurtzeko aukerarik izan. Orain gozatu dut.

Bost izar jarriko nizkioke edizio honek akats dexente izango ez balitu. Ez dakit jatorrizkoa eskaneatu eta OCRa pasa dioten edo zer. Itxura hori du behintzat. Pena fundamentuzko zuzenketa lanik egin ez izana.

Duela gutxi irakurri nuen Jon Alonsoren beste liburu bat: Salda badago. Kasu hartan goi mailako euskal sukaldaritzaren munduko "zintzoak" zituen helburu, dinbi-danba egurra emateko. Liburu honetan berriz Euskaltzaindiako eta unibertsitate munduko jendea ditu nagusiki jopuntuan, baina kazetari eta polizientzat ere bada kritikarik.

Une batzuetan pisutsua egin bazait ere, orokorrean gustura irakurri dut. Umoretik ere badu. Bilbon hainbat Azkue, Krutwig, Koldo Mitxelena, eta abar agertzen direneko eszenak adibidez bikainak iruditu zaizkit.

Estralurtarren plater hegalari bat Anoetako bi baserri arteko zelaian? Horrelako zerbaitek Pagadiren zigilua darama. Askotan bere ahotsean irakurtzen nituen esaldiak, eta idatzitakoekin barrez lehertzen imajinatzen nuen.

Herri txiki infernu handitik atereak diruditen protagonistak dituen zatia gehiago gustatu zait gero datorren satira politikoa baino. Lehen hori espero nuen, bigarrena ez hainbeste. Orokorrean irakurketa arin eta atsegina.