🐧 #SoftwareLibrea 🔐 #Pribatutasuna 📡 #BurujabetzaTeknologikoa 🧠 #KulturaAskea 🎒 #HezkuntzanLibrezale 📚 #Literatura 🗨️ #365egun
Esteka hau laster-leiho batean zabalduko da
Arrakasta! Dabid(e)k 36 liburutik 50 irakurri ditu.
Cuando cursaban primaria, después de haber estado con sus amigos Sarah y Secco en el bosque del lado de la …
Zortzigarren Hiria aintzat hartzen hasi da Eleder, eta horrek ez dauka atzera bueltarik, onerako zein …
Aselekiko adiskidetasunak testuinguru berezia sor dezake liburu hau baloratzeko unean, hori ez dut ukatuko. Baina kalitate literarioak funtsezko irizpidea izaten jarraitzen du niretzat honelako liburu bat irakurtzen dudan bakoitzean: narratiba (eramaten zaituena), estiloa (beti bezain pertsonala), pertsonaien sakontasuna (aipamen berezia, zalantzarik gabe, Elederrentzat) eta obraren beste alderdi tekniko, eta ez-tekniko batzuk modu objektiboan ebaluatzen saiatu behar baita irakurle kritikoa. Puta ideiarik ez duen arren. Adibidez, ironia ia-ia protagonistetako bat dela antzeman nahi badu.
Liburua irakurtzen amaitu bezain laster, mezu batzuk bidali nizkion Aseli: "Saramagoren eragina igartzen zaizu", "Eszena batek gogora ekarri dit orain izenburua gogoratzeko gai ez naizen pelikula bat" eta, bukatzeko, "Agian zure libururik ironikoena da". Eta azken mezua bidali nion, azalpen gisa: "Ziur naiz azken horretaz". Guzti hau, bermeotarrez, noski. Izan ere, liburu honen estiloa prosa arin, bihurri eta ironikoagatik bereizten da. Esan dudan bezala, Saramago gogorarazi didana behin baino gehiagotan. Zortzigarren Hiria irakurtzen hasi bezain laster, argi …
Aselekiko adiskidetasunak testuinguru berezia sor dezake liburu hau baloratzeko unean, hori ez dut ukatuko. Baina kalitate literarioak funtsezko irizpidea izaten jarraitzen du niretzat honelako liburu bat irakurtzen dudan bakoitzean: narratiba (eramaten zaituena), estiloa (beti bezain pertsonala), pertsonaien sakontasuna (aipamen berezia, zalantzarik gabe, Elederrentzat) eta obraren beste alderdi tekniko, eta ez-tekniko batzuk modu objektiboan ebaluatzen saiatu behar baita irakurle kritikoa. Puta ideiarik ez duen arren. Adibidez, ironia ia-ia protagonistetako bat dela antzeman nahi badu.
Liburua irakurtzen amaitu bezain laster, mezu batzuk bidali nizkion Aseli: "Saramagoren eragina igartzen zaizu", "Eszena batek gogora ekarri dit orain izenburua gogoratzeko gai ez naizen pelikula bat" eta, bukatzeko, "Agian zure libururik ironikoena da". Eta azken mezua bidali nion, azalpen gisa: "Ziur naiz azken horretaz". Guzti hau, bermeotarrez, noski. Izan ere, liburu honen estiloa prosa arin, bihurri eta ironikoagatik bereizten da. Esan dudan bezala, Saramago gogorarazi didana behin baino gehiagotan. Zortzigarren Hiria irakurtzen hasi bezain laster, argi ikusten baita Aselek hizkuntzarekin eta hitzen jariakortasunarekin jolasteko gogo handia zuela ordenagailuaren aurrean esertzen zenean. Eta, egia esan, zentzu horretan ere, oso liburu aberatsa iruditu zait.
Kontakizunari buruz, ezin dut gehiegi azaldu 150 orrialdeko liburu bati buruz, izorrakirik egin gabe. Bakarrik esango dut sarritan trilogietako bigarren liburuek, zubi lana egiten duela lehenaren eta azkenaren artean. Ekarpen handirik egin gabe. Ez da Aselen liburu honen kasua. Asakayalaren aldeko bala bat galtzea litzatekeelako, seguruenik. Eta izorrakiak saiheste aldera, ez dut askoz gehiago esango. Bi hari, eta ez dakigu nola elkartuko diren azkeneraino. Listo. Horraino.
(Baina irakurle kritikoari galdetuko bagenio, "pizza batekin gauza asko azaldu daitezkeela" erantzungo liguke. Esaldi kriptiko horrek, zerbait argituko duelakoan.)
En fin, berriz irakurri dut orain arte idatzitako iruzkin zatia. Eta pentsatu dut, zerbait ulertu nahi duenak, liburuari ekin beharko diola. Bi hitz hauek ulertzeko asmoz iruzkina bigarren aldiz irakurtzen saiatu beharrean.
Zortzigarren Hiria aintzat hartzen hasi da Eleder, eta horrek ez dauka atzera bueltarik, onerako zein txarrerako. Baina, nor ote Eleder …
2026an hasi eta 2040 arte, arrapaladan eramango zaituen thriller azkar bat duzu esku artean, Euskal …
Liburuak distopia baten aurrean kokatzen gaitu, eta distopia hori termino materialetan bideragarria izateaz gain, etorkizun ez hain urrun batean gauzatu zitekeen. Behintzat, maila batetan, ez da horren eroa. Klima-aldaketak eragindako triskantzak eta faxismoaren gorakadak osatzen dute lan honen oinarria. Hori da idazleak ezarri duen orekaren ertzetako bat, bestea (ETA Berria deitu duena), thriller-ak berezkoak dituen suspentzea eta intriga ez zapuztearren ez ditut aipatuko (oso erraza delako izorraki batekin topo egitea).
Hala ere, onartu behar dut ez zaidala sinesgarria iruditu. Ideiaren berezko potentziala ulertzeko gai naizen arren, ez du lortu nire arreta osoa harrapatzea. Bereziki Malenen eta EH Bilduren kontakizunak. Agian kronika- edo memoria-egituragatik, ez nau erabat asebete. Ebidenteegiak izan daitezken elementuak aurkitu ditut, beti ere, nire iritzi apalean. Eta bai, historia errepikatzen dela esaten dugu sarritan, baina...
Amaierari dagokionez, ordea, interesgarria iruditu zait nola marraztu dituen ama-alabaren arteko giza harremanak eta nola itxi duen zirkulua.
Hiztegirik eta gramatikarik gabe idatziko ditut poemak, atea erdi zabalik utziko dut sartu edo irten …
Poemen bilduma honi buruz galdetuko balidate, esango nuke bikaina dela. Eta, kito, isilduko nintzateke.
Galdetzen badidate zergatik:
Liburu honetan, irakurri ditudan Mikel Etxabururen gainontzeko liburuetan bezala, hitz bakoitzak esanahi propioa hartzen duelako. Forma eta kolorea hartuz (laino artean akaso?). Liburu honetako poema bakoitza gure iraganaren parte den Saturrarango emakumeen kartzelari irekitako leihoa da, eta hobe dugu han gertatu zena ez ahaztea. Maitasuna, mina, esperantza eta irrika aurkituko dituzu orriotan. Mikelek berezko duen gizatasunetik.
2026an hasi eta 2040 arte, arrapaladan eramango zaituen thriller azkar bat duzu esku artean, Euskal Herriko politika eta mundu mailako …
Bilboko Afrika Txikira itzuli da Toure. Sa Kenegatik kezkatuta dago, Madrilen bisita egin zionean gorputzean …
Saga osoa irensten ari naiz, gustura irakurtzen dira. Bereziki beltza iruditu zait hau.
Bilboko Afrika Txikira itzuli da Toure. Sa Kenegatik kezkatuta dago, Madrilen bisita egin zionean gorputzean markak eta beltzuneak igarri baitzizkion. …
Bere maitalea izandako Martinen hiletan dago Olga. Bertan gogoratzen du berarekin bizi izandako pasio sutsua, …
Maitasunari buruzko gogoeta interesgarria, ondo idatzita dagoena, eta irakurle orok gogoetarako helduleku bat aurkitzeko modukoa. Pertsonaiak asko eboluzionatzen dute elkarrekin liburuan zehar, baita bigarren mailakoak ere; hala ere, azken kapituluetara arte ez dut lortu haiekin konektatzea (oro har, guztiekin). Liburuan zehar egon dira momentuak non, maila batean edo bestean, guztiak gorrotatu ditudan.
Gauza bakarra bota dut faltan: beste praktika batzuk asmatzea, beste eszenatoki batzuk, beste aukera batzuk...
Artearekin duen lotura asko gustatu zait eta gustura nabigatu dut Wikipedian zehar.
Bere maitalea izandako Martinen hiletan dago Olga. Bertan gogoratzen du berarekin bizi izandako pasio sutsua, gizonak duela urtebete utzi zuen …
Babilonia zen antzinateko herri bat, Isaias profetak bortizki madarikatu zuena. Babilonia zen baserri baten izena, …
Irakurle askok esaten dute ez dutela liburu gogokoenik. Nik bi ditut. Egia da liburu kuttun gehiago ditudala, baina galdetzen didatenean esaten dut nire liburu gogokoenak Harper Leeren "To Kill a Mockingbird (Matar a un ruiseñor)" eta John Steinbecken "The Grapes of Wrath (Las uvas de la ira)" direla. Bada, uste dut hemendik aurrera hasiko naizela esaten "Babilonia" nire liburu gogokoenen artean dagoela.
Zergatik? Erabat liluratuta utzi nauelako. Nire ustez, gauza on asko ditu, zure etxean bezala sentitzeko girotze aparta, irakurketa oso dinamikoa eta adiktiboa egiten duten narratzaileak, eta aurkezten digun aldi historikoari dagokionez, erakarri nauen istorioa. Beste gauza askoren artean.
Elementu batzuk aipatzearren, girotzeari dagokionez, esan behar da 190 urte baino gehiago pasatu direla nobelaren istorioa kokatzen den garaitik, hala ere, ez da zaila Bedania eta Babiloniako atmosferan sartzea, nire uste apalean, zoragarri deskribatuta dagoelako. Narratzaileei dagokienez, bereziki gustatu zait Kaxiano, oso erraza baita harekin konektatzea, "To Kill a Mockingbird …
Irakurle askok esaten dute ez dutela liburu gogokoenik. Nik bi ditut. Egia da liburu kuttun gehiago ditudala, baina galdetzen didatenean esaten dut nire liburu gogokoenak Harper Leeren "To Kill a Mockingbird (Matar a un ruiseñor)" eta John Steinbecken "The Grapes of Wrath (Las uvas de la ira)" direla. Bada, uste dut hemendik aurrera hasiko naizela esaten "Babilonia" nire liburu gogokoenen artean dagoela.
Zergatik? Erabat liluratuta utzi nauelako. Nire ustez, gauza on asko ditu, zure etxean bezala sentitzeko girotze aparta, irakurketa oso dinamikoa eta adiktiboa egiten duten narratzaileak, eta aurkezten digun aldi historikoari dagokionez, erakarri nauen istorioa. Beste gauza askoren artean.
Elementu batzuk aipatzearren, girotzeari dagokionez, esan behar da 190 urte baino gehiago pasatu direla nobelaren istorioa kokatzen den garaitik, hala ere, ez da zaila Bedania eta Babiloniako atmosferan sartzea, nire uste apalean, zoragarri deskribatuta dagoelako. Narratzaileei dagokienez, bereziki gustatu zait Kaxiano, oso erraza baita harekin konektatzea, "To Kill a Mockingbird (Matar a un ruiseñor)" liburuaren Scout eta Jem-en antzera. Eta pertsonaiei dagokienez, Kaxiano eta Klemente dira nire gogokoenak. Kristautasuna eta euskal mitologia nola nahasten dituen asko gustatu zait eta trenaren baliabideak asko laguntzen du etorkizunera begira jartzeko irakurlea, azalpen sozial konplexuetan sartu beharrik gabe. Ulerterraza da.
Nobela honek gauza "txar" bakarra du, baina argi dago Joan Mari Irigoienek bilatzen zuela liburua irakurtzen hasterakoan pixka bat galduta sentitzea irakurlea. Lehenengo 20-30 orrialde horiek, nor den nor identifikatzea lortu duzun arte, sarbide zailekoak baitira, nire ustez. Baina haizeak nondik jotzen dizun ondo jakin gabe, eroaten uzten bazara, liburu zoragarri baten barruan sartuko zaitu.
"The Grapes of Wrath (Las uvas de la ira)" irakurri duen edozeinek badaki bere amaiera apoteosikoa dela; izan ere, Babiloniaren amaiera, nire iritzi apalean berriro ere, maila berean dagoela iruditu zait.
Baleude, sei izar emango nizkioke. ;-)
Babilonia zen antzinateko herri bat, Isaias profetak bortizki madarikatu zuena. Babilonia zen baserri baten izena, eta Babilonia du nobela honek …
Hiztegirik eta gramatikarik gabe idatziko ditut poemak, atea erdi zabalik utziko dut sartu edo irten lasai egin dezazun eta geratzea …
Denbora da Saioa eta Mara ez dabiltzala elkarren gertuan. Lehena irakasle dabil, haur bat izan …
Libe Hernandoren literatur debutak oso liburu atsegina ekarri digu. Bere pertsonaiekiko identifikazioa ia saihestezina da, eta bere lanak hainbat gairi buruzko hausnarketa interesgarria eskaintzen du, hala nola musika, helduarorako urratsak eta adiskidetasuna, besteak beste. Jorratutako gai nagusiak horiek badira ere, irakurketaren esperientzia aberasten duten beste elementu batzuez zipriztinduta dago kontakizun hau.
Bereziki gustatu zait flashbackak erabiltzeko modua informazioa pixkanaka eskaintzeko, irakurlearen beharren arabera.
Liburu hau Elegose irakurle taldean (@elegose@mastodon.eus) irakurri genuen, fedibertsoan, eta aitortu behar dut aukeratu genuenean ez zitzaidala deigarria egin. Hala ere, irakurtzen hasi bezain pronto, erabat harrapatu nau.
Denbora da Saioa eta Mara ez dabiltzala elkarren gertuan. Lehena irakasle dabil, haur bat izan du aspaldiko bikotekidearekin, eta utzita …
