Erabiltzailearen profila

Paco Rocak "Regreso al Edén" komikiarekin Valentziako gerraondora hurbiltzen gaitu, familiaren oroitzapenen bitartez. Protagonistak duintasunez eta erresistentziaz hartu nahi ditu adinaren zailtasunak eta gazte garaian hondartzan egindako aspaldiko familia-argazki baten bidez, goseak eta errepresio faxistak gidatutako garai bateko itxaropenak eta frustrazioak berpizten ditu.

Bere estilo pertsonalarekin, nostalgia eta gordintasuna atzematea lortzen du, familiaren oroimenak babesleku gisa duen garrantzia nabarmenduz.

Azken portuko postdatak Euskal Herriko herri askoren esentziara hurbiltzen den fikziozko herri batera eramaten gaitu. Bi pertsonaien ekarpenekin, zorroztasunez islatzen dira etengabeko tentsioan dauden konplexutasun politiko, sozial eta emozionalak. Aselek eta Johnek, bakoitzak bere estilo propioarekin, nortasunari, gatazkari, erresistentziari eta pertsonaien dimentsio intimo eta sexualari buruzko gaietan sakontzen dute.

Egiturak aukera ematen die introspekzioa eta kritika esploratzeko bakoitzaren erara eta "Postdata" bakoitzak pertsonaien egungo izaera eraikitzen duten istorio indibidual eta kolektiboetara hurbiltzen gaitu. Pertsonaiak konplexuak dira, lehengo eta oraingo borrokek markatutako pertsonalitate indartsuarekin.

Lagunen arteko gutun horietan egile bakoitza bereizteko, badira agerian geratzen ez diren estilo-xehetasunak. Baina nor den nor identifikatzeko gai izango zara, non begiratu behar duzun baldin badakizu.

Lankidetza honek on egin die biei. Ea egunen batean postre bat oparitzen diguten.

Holly liburuan, SKek Holly Gibney ikerketa kezkagarri baten erdigunera eramaten du, pertsonaia gisa zenbat hazi den erakutsiz. Holly ez da detektibe berezi bat bakarrik, gizakiaren txarrena ikusteko intuizio berezia duen norbait da. SKek Holly hurbilago bat erakusten digu eta zalantzarik gabe, Holly egilearen pertsonaiarik maitagarrienetako bat bihurtu(ko) da.

"Mujer Vida Libertad" komiki zuzen eta hunkigarria da, eta Irango emakumeen borrokan jartzen du arreta, errepresioaren aurrean duten ausardia nabarmenduz. Istorio desberdinen bidez, erakusten du emakume horiek, haien askatasunaren alde borrokatzen jarraitzen dutela. Ilustrazioek, indartsuak, oso ondo laguntzen diote mezuari.

El Eternauta asko gustatu zait Buenos Airesen estralurtarren inbasio batean bete-betean sartzen zaituelako, horrek dakarren tentsio eta etsipen guztiarekin. Juan Salvo bezalako pertsonaiak ondo landuta daude, eta kaosaren erdian bizirauteko borroka sentitzen duzu. Gainera, istorioak badu kritika sozialaren ukitu hori, interesgarriagoa egiten duena, abentura izateari utzi gabe.

Favalliren pertsonaia, ordea, motz samar geratu zait. Taldearentzat bere adimenagatik garrantzitsua den arren, beti berdina dirudi: logikoa eta hotza. Ez du aldaketa handirik, ezta gertukoagoa edo sakonagoa den unerik ere, eta horrek apur bat laua uzten du, eboluzio handiagoa duten beste pertsonaia batzuen aurrean.

Digitalización democrática-k borondate politikoarekin eta legegintzarekin digitalizazio etiko batera nola heldu aztertzen du. Hau da, botere kontzentrazioak saihestuz, digitalizazioa gizarteratzera eta ahalduntzera bideratu behar dugula planteatzen digu.

Ekintza/Protokolo proposamenekin (DD, eposta, nabigazioa), digitalizazio etiko eta demokratiko baten proposamen "teknikoa" plazaratzen du.

Bereziki interesgarria da gauden tokiaren eta hel gaitezkeen tokiaren argazkia osatzeko (EB mailan).

Paco Rocaren "El abismo del olvido" gogorarazten digu oso garrantzitsua dela gizon eta emakume antifaxista horien guztien oroimena berreskuratzea eta bizirik mantentzea, ausardiaz eman baitzuten bizitza etorkizun bidezkoago eta askeago baten alde. Kontakizun hunkigarri honen bidez ahanzturatik bere istorioak berreskuratzeaz gain, historia ofizialak oraindik isilarazten dituenei ahotsa ematen die.

Lan honetan erakusten duen sentsibilitatea beste mundu batekoa da. Bere ilustrazio eta elkarrizketen bidez, pertsonaia horien mina, duintasuna eta borroka hain modu gizatiar eta hurbilean transmititzea lortzen du... behin baino gehiagotan eztarrian korapiloa jarri dit.

Komiki honek hunkitu ez ezik, haien sakrifizioa alferrikakoa izan ez zela ulertzearen garrantziaz hausnartzera gonbidatzen gaitu. Oroimen historikoa betebehar kolektiboa dela gogora ekarriz.

Ezin izan zituzten antifaxista guztiak akabatu. Hemen jarraitzen dugu.