Erabiltzailearen profila

Gustura irakurri dut liburua. Finean, modu batera edo bestera, denoi eragiten digu irakaskuntzak. Pedagogia eraldatzailea da berea. Feminista. Eta are garrantzitsuagoa dena, bazterreko baten begietatik hausnartutakoa: emakume beltza. Ohiko formatu akademikoetatik aldenduta dago bere lana. Eta hala ere, nire ezezagutza maila handia da egile askoren aipuei dagokionez. Subjektu kolonizatu batek egarria daukala dio. Eta zikinkeria pixka bat duen uretatik bezala edan duela hainbat egileen lanetatik bere ikuskera osatzeko. Lehen munduko pribiligiodunek aldarrikatu dezakete ur garbiaren erabilera. Baina hori ez da erreala. Kolonizatua ixiltzeko modu bat izan daiteke. Akaso, euskaldunontzat, kolonizatuta gauden aldetik, beltzen begirada oso pedagogikoa da guretzat. Gainera, ikasgela bakoitza ezberdina da, eta estrategiak aldiro aldatu behar dira. Eta hemen esperientzia eta proposamen pila dakarzkigu.

Aunitz maitatu dut ipuin liburu hau. Zinez harritu nau, onerako bistan dena, Arrularen idazkerak eta ideiak harilkatzeko erak.

Mamiari dagokionez, bertze zer edo zer espero nuela aitortu beharrean naiz, ez dut egiazki sobera maitatu. Pertsonaiak ez zaizkit sinesgarriegiak gertatu, jite mendebalzentrista baduela erranen nuke. Hala sentitu dut nik behinik behin. Itzulpenari eta erritmoari dagokionez alta, maitatu izan dut.

Alaskatik abiatu nituen Suarezekikoak eta Irautera aukeratu nuen gero. Erraietara sartzen da bere poesia, pertsonalki iñarrosaldi ederra ekarri dit bere lanera hurbiltzeak; polit, gordin, garbi erraten ditu gauzak, halako erritmo pausatu berezi bat emanez bere poesiari.

Inguratzen zaituen halako giro bat sortzen du Castillok bere poemekin. Alaska limurtzailea, erradikala, lizuna, bizia da. Behin Alaska bukatuta, Suarezen ibilbideari ekin diot, xenda ederrak deskubritzeko.

Arrosa petalozko ildo bati segika, hipnotizatuen gisara, bidea abiatu eta gazte garaietako argazki udatiarretan kurri ibili, haize epel batek irakurraldia inguratzeraino. Edo jende arrunten istorio arrunt batek nola "engatxatu" zaitzakeen 140 orrialdetan zehar.

Galarraga zalea naizela aitortzetik abiatu eta bere doinu berezi horrez gozatzeko aitzaki polita da artikulu bilduma hau. Oro har, humanitatearen une gorenak, beherenak eta erditsukoak ere aurkituko dituzue, eta xarmanki erranak gainera.

Barnekotasuna ere aldika zeinen politikoa den erakusten digu Castillok 2004ko poema bilduma honetan.

Igerabideren birtuosismoaren erakustaldi bat iruditu zait. Entsegu on bat da, bere bizitzako pasarteetara atxikia. Aldika maldan gora ere paratu zait irakurketa baina oro har zinez merezi duela uste dut.

Dena uda akaberako maraguri-basaren zaporekoa izan den irudipena; freskoa, gozoa, samiña, borobila, ahoan luze irauten duena. Leire Vargasen fanklubeko kide egin naiz lehen poemaz geroztik. Txapó!!

Gorputzeraino jeitsi eta hortxetik abiatzen den poesia.

Ohi baino gehiago kosta zait liburu hau. Istorio gogorra delakoz zinez, aldika utzi behar izan dut eta tartekatu irakurketa "arinagoekin". Pare bat aldiz erabat uztekotan izan naiz. Eta hala eta guztiz ere guztiz gomendagarria da, historia garaikidearen B aldea delakoz, zuk eta biok telebistan Bartzelonako olinpiadak ikusten ari ginen bitartean gure adinkide bati gertatzen ari zitzaiolakoz, emakumeek gerretan jasan behar izaten duten muturreko bortizkeria matxistaren salaketa gordina delakoz, Amaia Apalauza itzultzaile bikaina delakoz.