Gustuko liburuak ekarriko ditut bertara. Modu batera edo bestera, bihotzean koxk egin didaten horiek. 🥰
Bai, badakit, puntuazio bera eman arren, badakit guztiak ez daudela maila berean. Nolabait esatearren: Izeta sariketan txapelduna gelditu den bertsolaria bikaina irudituko zait, ez dudalako Euskal Herriko bertsolari txapelketako finalean txapeldun geratu den bertsolariaren neurria bilatzen. Kontua da, bakoitzak bere neurrian, nire barrenak mugitu dituela. 🌿
Unha xornalista de volta en Compostela, un trompetista, o cadáver dunha muller no río Sarela, …
Nobela beltza
5 izar
Hilketa batekin hasten da liburua. Kazetaria da protagonistetako bat. Idazleak mundu hori ongi ezagutzen du eta nabari da.
Misterioa ez da eleberriaren osagai bakarra, hausnarketa eta hari-mutur asko dakartzalako. Gai eta ertz asko ukitzen ditu: eskuin-muturra, gizon boteretsuak, matxismoa, prostituzioa, sexua, rock musika...
Komunikabideen berriak emateko begirada du ardatzetako bat. Etengabe ageri da eleberrian. Oso ongi tartekatu ditu kontakizun nagusia eta irudipen ezberdinak Santiagoko azpi-mundu moduko horretan.
Nire ustez euskarara ekartzeko moduko liburua da.
Abenturak, misterioa eta hizkuntzen arteko errespetua aurkituko dituzu liburu honetan.
Maddalen, Maitane eta Ziortzak kolore …
Umeentzat oso aproposa eta atsegingarria
5 izar
Harrikolore Iñigo Ibarrak argitaratu duen azken liburua da, 9 urtetik gorako irakurleentzat. Bilbon bizi den Maddalenek lehen pertsonan kontatzen digu istorioa, eta sinopsia irakurrita argi edukiko dugu mamia nondik nora doan.
Irakurtzeko erraza da: hamar urteko semeak ondo irakurri dut eta zortzi urteko alabak, lagunduta bada ere, ondo jarraitu du ere bai. Gainera, tonu dibertigarria dauka, barre bat baino gehiago egin dugu. Irati Merinoren ilustrazio biziek testua irudikatzeko lagungarriak dira eta entretenitzeko gehigarria dira.
Maddalen eta bere lagunen abenturak jakin mina piztu du, misterioa ez da falta, harrikolorearen misterioa… Laguntasuna eta lantaldearen garrantzia ere erakutsi digu. Asko gustatu zait bretoia hizkuntza agertzea, eta zelan egin dituzten ahaleginak elkar ulertzeko; batez ere, ahaleginak bi aldeetatik datozelako. Horrela, errespetua eta interesa agerian gelditu dira.
Ez dut gehiago esango ez dudalako spoilerra egin nahi. Hori bai, animatuko zaituztet Harrikolore irakurtzera, helduei ere bai. Irakurketa atsegingarria, misteriotsua da, eta sorpresaren bat hartuko duzue!
Bizitza xumea izan zuen Mauriziak, eta xumetasun horretatik bihurtu zen ezinbesteko erreferentzia, naturaltasunaren etsenplu eta, finean, euskal kulturaren ikono. Mauriziaren …
Bizitza xumea izan zuen Mauriziak, eta xumetasun horretatik bihurtu zen ezinbesteko erreferentzia, naturaltasunaren etsenplu eta, finean, euskal kulturaren ikono. Mauriziaren …
Bizitza xumea izan zuen Mauriziak, eta xumetasun horretatik bihurtu zen ezinbesteko erreferentzia, naturaltasunaren etsenplu eta, finean, euskal kulturaren ikono. Mauriziaren …
Zer sentitzen du Intxaurrondoko kuartelean bizi den haur batek? Nola pentsatzen du 80ko hamarkadan Guardia …
Bikaina baina latza
5 izar
Bi eserialditan liburua hasi eta bukatu egin dut. Zaila da liburua komentatzea spoilerrik egin gabe. Hortaz, lau apunte besterik ez.
(1)
Izugarria iruditu zait Intxaurrondoko haurren istorio hori. Are izugarriagoa benetakoa dela eta Ion Arretxek berak "La sombra del Nogal" liburuan kontatua zela jakin dudanean. Pendiente dut irakurtzeko.
(2)
Intxaurrondoko goardia batek Ivan pub baten aurkitu eta Larios kubata bat hartzera gonbidatzen du. Bitxia iruditu zait. Jende guztiak daki Larios poliziek edaten duten ginebra dela. Fakirren ahotsa liburuan irakurri dut duela guti, baina lehenagotik ere behin baino gehiagotan entzuna nuen. Ez dakit istorio hori nondik sortu den... Ni neu ez naiz batere ginebrazalea ;-)
(3)
Euskal gatazkan bi alde egon direla onartuta ere, balantzeak latzak dira. Ivanek berak Madrileko lagun bati: "zintzoki eztabaidatzekotan ezin ziren jarri balantzaren plater batean alde baten asmo on guztiak (konstituzio demokratiko bat, nazionalitateentzako autonomia zabala, askatasun indibidualak...) eta beste platertxoan beste aldearen makurkeria guztiak (bonba …
Bi eserialditan liburua hasi eta bukatu egin dut. Zaila da liburua komentatzea spoilerrik egin gabe. Hortaz, lau apunte besterik ez.
(1)
Izugarria iruditu zait Intxaurrondoko haurren istorio hori. Are izugarriagoa benetakoa dela eta Ion Arretxek berak "La sombra del Nogal" liburuan kontatua zela jakin dudanean. Pendiente dut irakurtzeko.
(2)
Intxaurrondoko goardia batek Ivan pub baten aurkitu eta Larios kubata bat hartzera gonbidatzen du. Bitxia iruditu zait. Jende guztiak daki Larios poliziek edaten duten ginebra dela. Fakirren ahotsa liburuan irakurri dut duela guti, baina lehenagotik ere behin baino gehiagotan entzuna nuen. Ez dakit istorio hori nondik sortu den... Ni neu ez naiz batere ginebrazalea ;-)
(3)
Euskal gatazkan bi alde egon direla onartuta ere, balantzeak latzak dira. Ivanek berak Madrileko lagun bati: "zintzoki eztabaidatzekotan ezin ziren jarri balantzaren plater batean alde baten asmo on guztiak (konstituzio demokratiko bat, nazionalitateentzako autonomia zabala, askatasun indibidualak...) eta beste platertxoan beste aldearen makurkeria guztiak (bonba autoak, bahiketak, estortsioa); oneski aritzekotan asmo onak asmo onekin konparatu beharko ziren, makurkeriak makurkeriekin"
(4)
Enzo Traversok "Melancolia de Izquierda" deitzen dio ezkerreko militante batzuen ikuspegi jakin bati: galdu izanaren sentimendu moduko bat da, erreferente solidoak galtzearekin batera. Gorkak badu halako zerbait, ezta? Berriz ere balantzaren metafora ageri da: balantzaren plater batean sufritutakoa... ziegak, pareta zikinak, kolpeak, debekuak, nagusikeriak, arbitrarietateak... Beste platerean zer jarri?
