Erabiltzailearen profila

Oso estilo berezia. Bizi-bizia. Gozada bat da irakurtzea, nahiz eta liburuan “ezer gutxi gertatu”. Inork astirik balu, mereziko luke Mirenek erabiltzen dituen baliabide erretoriko-poetikoak aztertzea: konparazioak, metaforak, oximoron bat edo beste, esaldi borobilak, bakan-beteak… Nabari da Miren bertsolaria dela. Adibide bat edo beste ekarri nahi nuen hona… baina ez du merezi. Liburu osa dago beterik.

Kasik amaierara arte itxaron behar da, “ezer gertatu” arte, Jone eta Poly zergatik haserretu ziren jakiteko… Ez da kristoren “gertakizuna” baina funtzionatzen du. Pasarte borobil-borobila iruditzen zait “gertatu-ez gertatu” polemizatzen duen tartea (22. kapitulua kasik osorik). Idazlea liburuan ezer geratzen ez dela dioen irakurleari ari zaiola iruditzen zait ;-)

• Gertatu, gertatu. Gertatu, gure artean. Baina gertatzea zer da, Polly? Zuk badakizu? Ze nik puta idearik ez. Gurekin zerikusirik ez daukan adibide bat ipintzearren: turroiak, mazapanak eta Ferrero Rocherrak serbileta brodatuekin estalitako hiru plater zatarretan banatzea, zerbait gertatzea da? Eta hiru plater horiek arrain-zopaz eta ardoz orbanduriko mantel desluzitu baten gainean ipini beharra. Eta…

Gaiari buruz zer esan? Unibertsala dela uste dut: txikitan lagunak eta bizitzak apurka-apurka elkarrengandik urrundu. Zenbat halako!

Esan bezala, onena Mirenek hizkuntzarekin nola jolasten duen!

Hile amaieran Irlandara joateko plana egiten ari gara: Dublin eta Galway. Connemara bisitatzeko tartetxo bat ere hartuko dugu. Horren aitzakitan hartu nuen Julen Gabiriaren liburua. Eta ez zait damutu. Gozatu dut, nahiz eta "baina" batzuk ere jarriko nizkiokeen.

Argumentuan ez naiz sartuko... txikipedian sarrera luze bat duela ikusi dut, eta istorioa atalez atal laburtzen du: eu.m.wikipedia.org/wiki/Connemara_gure_bihotzetan

Ez da liburu berria, baina esango nuke ondo zahartzen duen liburu horietako bat dela, klasikoa izatera iristen ez bada ere. Agian Irlandako parejeen deskribapen gehixeago espero nuen, baina hobeto honela. Istorioak ongi harrapatzen zaitu, nahiz eta protagonista tartean antipatiko samar suertatu. Badu intriga puntu intesgarri bat, eta amaierak sorpresaz hartzen zaitu. Orohar esango nuke baduela nerabezaro puntu bat, baina hura ere oso eramangarria da.

Musika erreferentzia batzuk jaso ditut: Irlandako taldeak eta musikariak (Chieftains, De Dannan, Van Morrison, Mary Black, Cristy Moore, Davy Spillane) eta batez ere MEZULARI diska, Antonio Breschirena (J.A. Iragarairen letrekin eta Benito Lertxundiren ahotsarekin grabatua). Disko horretakoak dira Connemara maitea I eta II abestiak. Hemen entzun daitezke: www.youtube.com/watch?v=05iKyzg__1o