Alex (e)k Marina Garcés(r)en Nova il·lustració radical liburuaren kritika egin du (Nous quaderns Anagrama -- 5)
Hurrengoan euskaraz ere bai...
4 izar
Jakinek Marina Garces filosofoaren bi lan argitaratu ditu liburu bakar batean: "Ilustrazio erradikal berria" eta "Promesaren denbora". Biak ditut gaztelaniaz irakurrita baina ez zait inportako euskaraz ere irakurtzea. Are gehiago, egun hauek baliatu ditut "Nova il·lustració radical" liburua katalaneraz entzuteko, audioliburu formatuan (eliburutegia-n eskura daiteke).
Gauza asko esaten ditu eta, ziur aski, bakoitzak irakurketa propio bat egiteko aukera ematen du liburuak. Nire apunteak labur-labur:
-
Inguruan anti-ilustrazioa eta autoritarismoa nagusitzen ari da. Anti-ilustrazioa ez da egoera bat, gerra bat da.
-
Dena dakigu, baina ezin dugu ezer egin. Analfabetismo ilustratua deitzen dio horri. Ezin dugu dena irakurri, ezin dugu dena ikasi.. hortaz pentsamendu enkapsulatuak kontsumitzen ditugu. Adimen delegatuaren ideia ere aipaten du: gizon-emakume ergelak mundu adimendun batean.
-
Subjektibitate interpasiboa (interpasibitatea) kontzeptua ekartzen du..... Film bat ordenadorean deskargatzen dugunean bezala... han dugunez, ez dugu ikusi beharrik sentitzen. Edo liburu baten orrialde interesgarriak fotokopiatzen ditugunean bezala... fotokopietan dugunez, ez da beharrezkoa han dauden ideiak …
Jakinek Marina Garces filosofoaren bi lan argitaratu ditu liburu bakar batean: "Ilustrazio erradikal berria" eta "Promesaren denbora". Biak ditut gaztelaniaz irakurrita baina ez zait inportako euskaraz ere irakurtzea. Are gehiago, egun hauek baliatu ditut "Nova il·lustració radical" liburua katalaneraz entzuteko, audioliburu formatuan (eliburutegia-n eskura daiteke).
Gauza asko esaten ditu eta, ziur aski, bakoitzak irakurketa propio bat egiteko aukera ematen du liburuak. Nire apunteak labur-labur:
-
Inguruan anti-ilustrazioa eta autoritarismoa nagusitzen ari da. Anti-ilustrazioa ez da egoera bat, gerra bat da.
-
Dena dakigu, baina ezin dugu ezer egin. Analfabetismo ilustratua deitzen dio horri. Ezin dugu dena irakurri, ezin dugu dena ikasi.. hortaz pentsamendu enkapsulatuak kontsumitzen ditugu. Adimen delegatuaren ideia ere aipaten du: gizon-emakume ergelak mundu adimendun batean.
-
Subjektibitate interpasiboa (interpasibitatea) kontzeptua ekartzen du..... Film bat ordenadorean deskargatzen dugunean bezala... han dugunez, ez dugu ikusi beharrik sentitzen. Edo liburu baten orrialde interesgarriak fotokopiatzen ditugunean bezala... fotokopietan dugunez, ez da beharrezkoa han dauden ideiak geureganatzea.
Bi ideia oso potente:
-
Denbora postumoan bizi gara. Ez dago etorkizunik. NOIZ ARTE? da gure buruari egiten diogun galera: noiz arte egongo dira pentsioak, noiz arte iraungo du planetak, noiz arte... ? Ez dago ortzemuga emantzipatzailerik. Egoera honetan erresistitzea iraultzailea da. Kontua ez da etorkizun hobe baten alde lan egitea, baizik eta gauden lekua ahalik eta hoberena izan dadila lan egitea. Zaintza iraultzailea da.
-
Horren aurrean Erradikaltasun Ilustratua defendatzen du. Pentsamendu kritikoa. Galdera aldatzen da: NORAINO. Noraino erabili ahal dugu adimen artifiziala, kalte egin gabe? Noraino erabili ahal ditugu eolikoak, ingurumena ahaliik eta gutxien kaltetzeko.
Bost hipotesi humanitate berria.
-
Ez da egia humanitateen inguruko interesa galdu dela. Sistemak "humanitateak" "bahitu" eta bere modura moldatu ditu.
-
Jakintza = Boterea lotura egiten dugu, Jakintza = Emantzipazioa lotura egin beharrean
-
Beharrezkoa da jakintzaren dekolonizazioa. Unibertsala geu garela pentsatzeari utzi, unibertsal erreziprokoak sortzeko.
-
Natura-kultura kontinuitate bezala ulertu behar dugu, ez dikotomia gisa
-
Etorkizuna galdu dugu, baina ezin dugu denbora galtzen jarraitu
Esandakoa! Euskaraz ere irakurtzeko prest!
