Esteka hau laster-leiho batean zabalduko da
30% osatuta! Alex(e)k 20 liburutik 6 irakurri ditu.
Alison Bechdelek, bere memoria grafiko aitzindari eta arrakastatsuan, aita zenarekin izan zuen harreman zaila kontatzen du. Bruce Bechdel, pertsona urrun …
Alison Bechdelek, bere memoria grafiko aitzindari eta arrakastatsuan, aita zenarekin izan zuen harreman zaila kontatzen …
Graziosoa da izenburua... Bitxia da funeraria bati (Funeral House) poz-etxea (Fun Home) deitzea ;-)
Ez naiz nobela grafikoen zale. Tarteka zeozer irakurtzen dut baina oso gauza berezia izan behar du. Ohiko nobeletan baino errazago deskontzentratzen naiz... Kasu honetan, gainera, behin baino gehiagotan galdu naiz erreferentzia literarioetan. Literatura anglosaxoia ez da nire fuertea. Izenburuak ezagutu bai... baina irakurri gabeak ditut gehienak (edo aspaldian irakurriak). Deigarria egin zait horrenbeste izenburu agertzea.
Halere gustura irakurri dut. Iruditu zait hainbat plano agertzen direla liburuan eta horrek bizitasuna ematen diola.
Aitaren homosexualitate izkutua eta ez horren izkutua kontatzen du. Alisonek berak noiz erabaki zuen lesbiana zela (lehenagotik bazekien ere). Bere lehen hilekoa. Bere aitarekiko harreman konplikatuak eta etxeko giro "toxikoa". Gustatu zait lagunei bere aitaren heriotzaren berri nola ematen die: "... a, bai. Eta aita hil egin da. Kamioi batek harrapatu du (barrezka)..." Normala lagunek ez sinistea!
Diarioaren istorioa ere gustatu zait. Esaten dutenez, diario …
Graziosoa da izenburua... Bitxia da funeraria bati (Funeral House) poz-etxea (Fun Home) deitzea ;-)
Ez naiz nobela grafikoen zale. Tarteka zeozer irakurtzen dut baina oso gauza berezia izan behar du. Ohiko nobeletan baino errazago deskontzentratzen naiz... Kasu honetan, gainera, behin baino gehiagotan galdu naiz erreferentzia literarioetan. Literatura anglosaxoia ez da nire fuertea. Izenburuak ezagutu bai... baina irakurri gabeak ditut gehienak (edo aspaldian irakurriak). Deigarria egin zait horrenbeste izenburu agertzea.
Halere gustura irakurri dut. Iruditu zait hainbat plano agertzen direla liburuan eta horrek bizitasuna ematen diola.
Aitaren homosexualitate izkutua eta ez horren izkutua kontatzen du. Alisonek berak noiz erabaki zuen lesbiana zela (lehenagotik bazekien ere). Bere lehen hilekoa. Bere aitarekiko harreman konplikatuak eta etxeko giro "toxikoa". Gustatu zait lagunei bere aitaren heriotzaren berri nola ematen die: "... a, bai. Eta aita hil egin da. Kamioi batek harrapatu du (barrezka)..." Normala lagunek ez sinistea!
Diarioaren istorioa ere gustatu zait. Esaten dutenez, diario bat idaztea bizitzaren metafora da: bizi duzuna edo bizi duzunetik kontatu nahi duzuna. Bitxia da Alisonek diaroarekin duen harremana: zer kontatu eta zer izkutatu (badaezpada). Baita bertan idatzen duena "modulatu" beharra ("nik uste" muletilla gehituz), edo idatzi ondoren orban baten bidez estaltzea ere.
Bitxia egin zait istorioa antolatzeko modua. Kapituluek kiribil baten moduan funtzionatzen dutela iruditu zait: beste leku eta garai batean hasi bai, baina leku berdinera iristen dira (aitarekiko harremanetara).
Ez da normalean hautatuko nukeen liburu bat... baina gustura irakurri dut.
Alison Bechdelek, bere memoria grafiko aitzindari eta arrakastatsuan, aita zenarekin izan zuen harreman zaila kontatzen du. Bruce Bechdel, pertsona urrun …
elegose irakurle klubean Ursula K. Le Guin-en Oihan hitzean mundua liburua irakurri genuen. Izena bai, baina bere obra oso gutxi ezagutzen nuen, liburu horretatik harago. Gogoa nuen zeozer gehiago irakurtzeko. Traficantes de Sueños editorialak antolatu zuen ikastaro baten audioak berreskuratu nituen eta Las niñas Salvajes liburua jaitsi.
-Audioak hemen: soundcloud.com/traficantesdesue-os/sets/ursula-k-le-guin-y-el -Liburua hemen: viruseditorial.net/ca/libreria/las-ninas-salvajes/
Hainbat apunte jaso ditut: lehena Le Guinen obrari buruz eta beste hiru las Niñas Salvajes liburuari buruz. Egia esan, liburuak badu Shakespeareren obren puntu bat: ezkontza derrigortu bat, fantasma bat eta amaiera tragikoa.
(1) Esaten dute Le Guinek antropologo-sena zuela; lehen-lehenik mundu berriak asmatzen zituela eta gero haien azterketa etnografikoa egin. Zientzia fikzioa egiten zuen, baina ez teknologian ardaztua, baizik eta soziologian. Bere obrek badute tristura puntu bat. Ez zaio perfekzioa gustatzen. Ez du utopia perfektorik irudikatzen... Ez du maite "basati onaren" metafora, horren atzean ez baitago ontasunaren eta gaiztakeriaren arteko kontraesanik; baizik eta sumisoaren eta errebeldearen …
elegose irakurle klubean Ursula K. Le Guin-en Oihan hitzean mundua liburua irakurri genuen. Izena bai, baina bere obra oso gutxi ezagutzen nuen, liburu horretatik harago. Gogoa nuen zeozer gehiago irakurtzeko. Traficantes de Sueños editorialak antolatu zuen ikastaro baten audioak berreskuratu nituen eta Las niñas Salvajes liburua jaitsi.
-Audioak hemen: soundcloud.com/traficantesdesue-os/sets/ursula-k-le-guin-y-el -Liburua hemen: viruseditorial.net/ca/libreria/las-ninas-salvajes/
Hainbat apunte jaso ditut: lehena Le Guinen obrari buruz eta beste hiru las Niñas Salvajes liburuari buruz. Egia esan, liburuak badu Shakespeareren obren puntu bat: ezkontza derrigortu bat, fantasma bat eta amaiera tragikoa.
(1) Esaten dute Le Guinek antropologo-sena zuela; lehen-lehenik mundu berriak asmatzen zituela eta gero haien azterketa etnografikoa egin. Zientzia fikzioa egiten zuen, baina ez teknologian ardaztua, baizik eta soziologian. Bere obrek badute tristura puntu bat. Ez zaio perfekzioa gustatzen. Ez du utopia perfektorik irudikatzen... Ez du maite "basati onaren" metafora, horren atzean ez baitago ontasunaren eta gaiztakeriaren arteko kontraesanik; baizik eta sumisoaren eta errebeldearen artekoa.
(2) Gizarte-egitura. Ziur aski horixe da deigarrien egiten den kontuetako bat... Klase edo kasten banaketa (lurra, sustraia eta kukula) eta arau sozial zorrotzak: non norekin ezkondu daitekeen, janzkerak...
(3) Traidorearen figura. Bere herrian bahitu ondoren, arau sozial horiei jarraiki, bere bahitzailearekin ezkondu den emakume bat da protagonista (baita ezkondu ondoren bere bahitzailea hil duen horren arreba ere). Nola ikusi behar dugu pertsonaje hori? Euren herrikideek ez ote lukete traidore bezala ikusiko. Malincheren figurarekin konparatu izan da. Mexikon ba omen dago horri buruzko eztabaida bat: gauza bat da Malintzin eta beste bat Malinche. Malinche historia ofizialaren konstruktu bat besterik ez da; Cortesekin maitemindu zen traidorea, alegia. Gauzak konplexuagoak dira.
(4) Fantasmaren figura. Lurperatu ez duten neskato hilaren fantasma entzuten da gauez negarrez. Gertatuaren memoria da. Konpondu gabeko afera bat. Holako zerbait zen fantasma, Lacan-en psikologian?
ATSOtitzak dio: gazteak baleki, zaharrak baleza Kontrara ere berdin da egia: gazteak baleza, zaharrak baleki
Lanean, nire adineko lankideak zenbakiak egiten hasi dira, erretirorako zenbat falta zaien jakiteko. Euskaltegi garaiko ez-dakit-zenbat-urte ditut nik, kotizatu gabeak. Kezka horiek urruti ikusten ditut oraindik ere. Gaztetako prekarietateak gaztetzen nau oraindik ere.
Zahartzaroari lotuta, Xabier Leteren abesti bat izan dut beti buruan:
Ez nau izutzen negu hurbilak uda betezko beroan dakidalako irauten duela orainak ere geroan.
Akordatzen?
Alzeimerra izan duenik ezagutu dut gertutik. Gogorra da norbera izatearen kontzientzia nola galtzen den ikustea: iragana geroan ez irautea.
Berria egunkarian irakurri dut espazioaren ulerkera aldatu egiten zaigula zahartzarora iristen garenean. Txikiagotu egiten zaigu. Gertutasuna bilatzen dugu: espazio ezagunak, eta txikiagoak. Zahartzaroa birpentsatu beharra dago: gaur egun zaharra izatea zer den birpentsatu, desestigmatizatu eta errealitate berriak diseinatu. Artikulu honetan irakurri dut: www.berria.eus/lurraldeak/bizkaia/zahartzaroari-inoiz-baino-arbuio-handiagoa-diogu_2137268_102.html
Gustatu zait Andrezaharraren Manifestua. Manifestu bat zer den?
Manifestu bat da zure garaiaren eta zure …
ATSOtitzak dio: gazteak baleki, zaharrak baleza Kontrara ere berdin da egia: gazteak baleza, zaharrak baleki
Lanean, nire adineko lankideak zenbakiak egiten hasi dira, erretirorako zenbat falta zaien jakiteko. Euskaltegi garaiko ez-dakit-zenbat-urte ditut nik, kotizatu gabeak. Kezka horiek urruti ikusten ditut oraindik ere. Gaztetako prekarietateak gaztetzen nau oraindik ere.
Zahartzaroari lotuta, Xabier Leteren abesti bat izan dut beti buruan:
Ez nau izutzen negu hurbilak uda betezko beroan dakidalako irauten duela orainak ere geroan.
Akordatzen?
Alzeimerra izan duenik ezagutu dut gertutik. Gogorra da norbera izatearen kontzientzia nola galtzen den ikustea: iragana geroan ez irautea.
Berria egunkarian irakurri dut espazioaren ulerkera aldatu egiten zaigula zahartzarora iristen garenean. Txikiagotu egiten zaigu. Gertutasuna bilatzen dugu: espazio ezagunak, eta txikiagoak. Zahartzaroa birpentsatu beharra dago: gaur egun zaharra izatea zer den birpentsatu, desestigmatizatu eta errealitate berriak diseinatu. Artikulu honetan irakurri dut: www.berria.eus/lurraldeak/bizkaia/zahartzaroari-inoiz-baino-arbuio-handiagoa-diogu_2137268_102.html
Gustatu zait Andrezaharraren Manifestua. Manifestu bat zer den?
Manifestu bat da zure garaiaren eta zure gizartearen Arrazoiaren aurka idaztea lehio bat zabaltzea etorkizunera
Subjektu berri baten aldarria da Andrezaharraren manifestua; andrezaharra subjektu gisa:
Askotarikoa da, zahar izatera iritsi diren emakume libreen fusioa. Litekeena da alaba bat ukaitea, baina ez da "inoren" ama. Za-ha-rra dela aitortzen du... erretiratua, des-okupatua; arinagoa, alegia.
Andrezaharrak bizitzaren saminak pilatuak ditu; kalea okupatzea beharrezkoa dela ikusten du; jabeturik dago adinaren eta denboraren zamaz. Inoiz baino ozenago sentitzen ditu aditzak modu pasiboan bizitzeko beharra: zaindua izan, laztandua izan, mimatua izan, errespetatua izan...
Badago zahartzaroaz gogoetatzeko beharra. Nik behintzat hala sentitzen dut. Poesiak horretan lagun dezake:
poesiaren funtzioa hiztegia berridaztea da deserosotasuna erein harridura elikatu /.../ argi bat piztea iluntasunean
Idazle gazteentzako Igartza Sariaren lehen deialdian irabazle izan zen Julen Gabiria, eta laguntza hari esker …
Ona. Oso ona. Bikaina. Aspaldian irakurri dudan onenetakoa. Eskola guztietan irakurtzeko modukoa.
Zaila da liburua definitzea, baita laburtzea ere: txirrindularitza kontuak, gerrako haur baten istorioa, iheslariei laguntzeko konjuratu den herri oso bat, egunero entrenatzearen aitzakiaz dokumentu faltsuak garraitzen dituen txirrindulari profesionala, han goitik itsasoa ikusten delako mendia igotzen duten itsasozaleak... Liburu korala da, protagonista ugari dituena; den-denak inportanteak. Badu kutsu surrealista bat... garai bateko film italiarren modukoa. Benetan merezi du irakurtzea.
Izan ere, iraultza egiteko era asko dago Ponte a Ema herrian: pelikula italiarrak jartzea, gereziak banatzea, garrafoiak garraiatzea, liburuak azpimarratzea, faltsifikazioak egitea, arropa berriak erabiltzea...
Eta, hara non, lerroartean, (eko)faxismoaren definizio bikaina: "Zu eta ni, biok, mendian gora bagoaz kantinplora bakarrarekin, eta hilzorian bagaude, biotako batek edan beharko du ur hori, ze konpartituz gero ez dugu izango ur nahikoa, eta batek edaten badu, gutxienez bat hori salbatu egingo da. Eta ez izan dudarik nik bizirik segitu nahi dudala."
Zaila …
Ona. Oso ona. Bikaina. Aspaldian irakurri dudan onenetakoa. Eskola guztietan irakurtzeko modukoa.
Zaila da liburua definitzea, baita laburtzea ere: txirrindularitza kontuak, gerrako haur baten istorioa, iheslariei laguntzeko konjuratu den herri oso bat, egunero entrenatzearen aitzakiaz dokumentu faltsuak garraitzen dituen txirrindulari profesionala, han goitik itsasoa ikusten delako mendia igotzen duten itsasozaleak... Liburu korala da, protagonista ugari dituena; den-denak inportanteak. Badu kutsu surrealista bat... garai bateko film italiarren modukoa. Benetan merezi du irakurtzea.
Izan ere, iraultza egiteko era asko dago Ponte a Ema herrian: pelikula italiarrak jartzea, gereziak banatzea, garrafoiak garraiatzea, liburuak azpimarratzea, faltsifikazioak egitea, arropa berriak erabiltzea...
Eta, hara non, lerroartean, (eko)faxismoaren definizio bikaina: "Zu eta ni, biok, mendian gora bagoaz kantinplora bakarrarekin, eta hilzorian bagaude, biotako batek edan beharko du ur hori, ze konpartituz gero ez dugu izango ur nahikoa, eta batek edaten badu, gutxienez bat hori salbatu egingo da. Eta ez izan dudarik nik bizirik segitu nahi dudala."
Zaila da laburtzea, baina, ahal baduzue, irakurri!
Idazle gazteentzako Igartza Sariaren lehen deialdian irabazle izan zen Julen Gabiria, eta laguntza hari esker idatzi zuen Connemara gure bihotzetan …
Neolitikoan hasten den eta 2050. urtean amaitzen den idazlan honek, historia, politika eta sexua nahasten …
Egia aitortzen badizuet, zientzia fikzioa ez dut gustukoa izan, duela oso gutxira artea. Agian #paperjale ren bidez hartu diot gustua. Ziur aski ez da oso termino egokia. Zientzia fikzio gisa izendatzen diren liburu gehienek (onak direnak, behinik-behin) bestelako kategorizazioa mereziko lukete.
"Apokalipsia guztioi erakutsia" irakurtzeko gisa markatu dut, baina benetan orain arte deigarri egin zaidana "independentziaren dekalogoa" proiektua izan da. 10 ipuin izango dira Euskal Herriko independentzia hizpide. Ez da zientzia fikzioa izango, baizik eta, Donna Haraway-k esango lukeen moduan, fikzio espekulatiboa. Etorkizun inprobableak esploratu, eta etorkizun posibleen zantzuk bilatu. Lehen bost narrazioak #mastodon en bidez partekatu ditu, eta horiei buruzko iritzia eskatu du. Bere web-orrian argitaratu ditu: josebagabilondo.weebly.com/
Iragarri duenez, liburua laster argitaratuko du. Zuek aukeratu: (a) web-orrira joan eta han argitaratu dituen istoriak gozatu; (b) hilabete batzuk itxaron eta liburua eskuratu oso-osorik... (Edo biak)
Subjektua omen da europar filosofia modernoaren mamia eta azala. Haren gainean eraiki dira doktrina politiko, moral edo epistemologiko modernoak, hitz …
