Kritikak eta Iruzkinak

Gustura irakurri dut, inoiz kontzepturen/erreferentziaren bat guztiz ulertu ez arren.

Bi plano ditu: narratzailea den "bizkartzain" umoretsua alde batetik, eta pentsalaria(k) edo diskurtso egituratua bestetik. Narratzaileak rollaren arabera, bere idoloaren bizkartzain/elkarrizketatzaile edo lekuko, testua dentsoagoa edo arinagoa da. Baina bi tonu desberdin izan arren, bietan dago gizarte salaketa. Zenbat azpimarra! Hausnarketarako ideia asko ematen ditu, eta narratzailearen tonu ironikoak arintasuna ematen dio eta barre txikia atera han-hemenka. Geure buruari barre egin ezean akabo!

Hiru eguneko kronikak biltzen dituen Davisen hitzaldi, elkarrizketa (galdera zein erantzunak) edo hausnarketa batzuk bere pentsamoldea batzeko txatal mamitsuak dira.

Ez da ohiko nobela beltza, ez da hilketa bat argitu nahian abiatzen, baina pertsona baten bila dabilen protagonista bat dugu, polizia edo ikertzailea izan barik, arrastoa arrasto, horretan buru-belarri sartzen den gizon bat, obsesionatu egin delako behin ikusitako neska batekin. Bestetik, beste protagonista, jatorri pobrea atzean utzi nahi duen femme fatal ederra. Kapituluetan narratzailea txandaka agertzen zaigu eta gertaera baten aurrean ikuspuntu desberdinak daudela konturatzen gara. Ikusi nahi duguna baino ez dugu ikusten. Emakume diru-gode eta manipulatzailea ezagutu barik ametsetako aingerua da.

Sara Mesaren beste pare bat liburu (Un amor, La familia) irakurrita nituen, eta berriro pentsatu dut: ze ona! Zelako kontamoldea, zelako planteamendua, zelako gizarte kritika... Annie Ernaux-ek idazketa labana bat dela dio, ez dakit Mesak zer dioen, baina geure buruari galderak egiteko eta arau batzuk zalantzan jartzeko abilezia du, duda barik...

Poesia Mailu bat da esaten zuen Arestik, eta Ernaux-k labana bat dela dio. Gure komunitatean eragiteko modu bat, bizitzatik banaezina, jarrera (konprometitu) bat.

Ibilbide luze eta oparo baten atzean idazketari buruzko ezagutza, formazio, dedikazio zein eskarmentua nabarmentzen dira. Literatura hitza albo batera uztearen arrazoitik hasi, eta bere hautuak, egiteko moduak eta ikuspuntuak azaltzen ditu; izan ere, bere idazketari buruzko gogoeta bildu nahi du elkarrizketak: eraginak, estiloa, sailkapenak, abiapuntuak, prozedurak...

Nobel Saria eman zioteneko hitzaldiak emozionatu ninduen, eta liburu honetako muina han dagoela kondentsatuta iruditzen zait. 20 urte lehenago email bidezko elkarrizketa den liburu honetan ere hortxe daude bere printzipioak, bere idazketatik bereizi ezin direlako.

Asko gustatu zait Nerea Loiola ren Zebrak eta bideak. Lana eta sena. Forma aldetik, proposamen desberdinak; mamiari dagokionez, begirada interesgarria. Bazterrekotzat jo litezkeenak, isildu izan direnak eta agerikoagoak (denongan daudenak. Hainbeste gu kabitzen dira guztiogan!)

Gustatu zait. Bere laburrean emakume migrante pobre baten begirada argia erakusten du, eguneroko gaitza eta zapalkuntzak zapalkuntza, bizitzan arnasteko arrakalak topatzen ditu.

Biktimak eta erasotzaileak. Talde bortxaketak agerian utziko du, nabarmen, gizarte matxista, bortxaketaren ostean jasan beharreko "zigor sozial" gordina azaltzen duenean, eta baita hortik kanpo ere.
Justizia sistema ustela, eta narratzaileak han-hemenka marrazten duen sistema kapitalista bidegabe eta etsigarria ekintzarako kokaleku aproposa bilakatzen da. Erritmo biziko nobela beltza, narratzaile zein ahots desberdinek irakurlea armiarma sarean harrapatzen dutena.

Ze gustura irakurri dudan! Gaur hauxe behar nuen, ukendu bat. Liburuxka batean hainbat liburu.