Gehiago jasan ez, eta, azkenerako, egin behar izan du: bi urteko harremanaren ostean, Sheenak Manu …
Iritzia
Baloraziorik ez
Harrapatu egin nau liburuak: kapitulu laburretan, bi plano txandakatuz hasierako lerroetako hilketa argituko zaigu, baita hilketa ostekoak ere. Hiru egunetan irentsi dut.
Hizkuntza gutxituak ikertzen dituen eskoziarra eta informatikari isila, Mintegik beste behin giza harremanetan jartzen du fokua, bikote harremanean, baina kide bakoitzaren jakintza esparruetan ere badago zer pentsatua.
Pultsuari ondo eusten dio nobelak, nahiz eta alderdiren bat sinesgaitza egin zaidan.
Laurendia gazteari mesfidatzeko esaten diote. Esaten dio aitak, esaten diote adiskideek, bai eta, azkenean, bere …
Oso gustura irakurri dut Bea Salaberriren nobela: soilaren itzalpean, isilean, ia oharkabean pasatzen direnak lehen lerroan hartzen ditu. Ipar Euskal Herrian ETAri ezinbesteko laguntza eman zion emakume bat du protagonista, erakundearekin hartu-emana izan zuen bi epe desberdinetako bizipenak kontatzen dituena.
Idazmoldea ere gustatu zait, zenbaitetan egiten dituen elipsien jokoa, isildutakoak zenbateko garrantzia duen erakusten duena. Mesfidantzak ere gordeka aritzea eskatzen du eta halaxe jokatzen du narratzaileak tarteka, ostean horretaz konturatzeko gertatutakoa argi azaldu arren.
Arrakasta handiko margolari batek –Alicia Berenson– bere senarrari bost tiro jo, eta mutu dago harrezkeroztik. …
Iritzia
Baloraziorik ez
Espektatibak ez dira bete: bere iritzia beti kontuan izaten dudan lagun batek gomendatu zidan, baina ez nau txunditu.
Liburua erraz irakurtzen da, eta argi ikusten ditut bere indarguneak: kapitulu motzak, erritmo bizia, bi plano, ezusteko bideak... Psikiatriko batean girotua, osasun mentalaz eta bere ingurumariaz pentsatzeko abagune ona da: psikoterapiaz, zentroetako jardunbideez...
Hala ere, gaiak eman zezakeena kontuan hartuta, sinplea begitandu zait, eta argumentuaren une batzuetan eskas samarra: protagonistetako bat psikoterapeuta da, eta bere ahotan ematen diren iritzi batzuk arinegiak iruditu zaizkit, eta argumentuan ere elementu batzuk sinesgaitz eta behartuak (Aliciaren egunerokoak ez du egunerokoa ematen tarteka, sei urtez "kartzela" hartan ezkutuan gorde ahal izatea sinestezina, margolari profesional bati margotzeko aukera ematea bururatu ez izana...).
“Bioletak hazten zaizkit ezpainen bueltan. Udaberriko / euriak bustita. / Beren urdinak gogorarazten dit / …
Iritzia
5 izar
Irakurtzen amaitzerakoan ez dut liburu borobila dela sentitu, seguruenik, nire espektatiba eta hutsuneengatik, baina hausnarketa txiki bat egindakoan, oso lan ederra dela konturatu naiz, eta asebete nau.
Formekin jolasteaz gain (nobela beltza poesia eta narratiba baliatuz), argi ikusten dut liburu laburrean ertz eta gai asko azaleratu nahi izan dituela idazleak, nire ustez, garrantzitsuena, 60 urtera hurbiltzen ari diren pertsonaia biziak lehen planoan agertzea: pertsonaia nagusia eta bere harreman sarea. Begirada, esperientzia, desioa, harreman sarea, ekimena... Askotan ikusezin bihurtu edo klitxe artean baztertu ohi diren emakume bat da protagonista: zaintzailea da, baina ez da amatasunari lotutako zaintza. Ogibidez ere institutuko ateZAINA da Agurtzane, eta horrek eta I.B. gaztearen hilketak beste adin espektro bat biltzeko bidea ematen du liburuan.
Helduen zaintza (ahizpa, protagonistak; aita, amoranteak asteburuetan), buru osasuna, orientazio sexuala (lagun lesbiana), familia ereduak, harremanak: sexu-afektiboak nahiz bestelakoak, langile kontzientzia, arzalpenak...
Liburua aparta dela irakurri nuen hemen Paperjaken, eta, zer irakurri dudan …
Irakurtzen amaitzerakoan ez dut liburu borobila dela sentitu, seguruenik, nire espektatiba eta hutsuneengatik, baina hausnarketa txiki bat egindakoan, oso lan ederra dela konturatu naiz, eta asebete nau.
Formekin jolasteaz gain (nobela beltza poesia eta narratiba baliatuz), argi ikusten dut liburu laburrean ertz eta gai asko azaleratu nahi izan dituela idazleak, nire ustez, garrantzitsuena, 60 urtera hurbiltzen ari diren pertsonaia biziak lehen planoan agertzea: pertsonaia nagusia eta bere harreman sarea. Begirada, esperientzia, desioa, harreman sarea, ekimena... Askotan ikusezin bihurtu edo klitxe artean baztertu ohi diren emakume bat da protagonista: zaintzailea da, baina ez da amatasunari lotutako zaintza. Ogibidez ere institutuko ateZAINA da Agurtzane, eta horrek eta I.B. gaztearen hilketak beste adin espektro bat biltzeko bidea ematen du liburuan.
Helduen zaintza (ahizpa, protagonistak; aita, amoranteak asteburuetan), buru osasuna, orientazio sexuala (lagun lesbiana), familia ereduak, harremanak: sexu-afektiboak nahiz bestelakoak, langile kontzientzia, arzalpenak...
Liburua aparta dela irakurri nuen hemen Paperjaken, eta, zer irakurri dudan pentsatutakoan, halaxe dela iruditu zait, bai.
Hainbat testu jasotzen ditu liburuak, jolasa nagusi, hizkuntza, esanahi eta testu generoan.
Irudi batzuk errepikatu eta testua zipriztindu arren, zer pentsatuta ematen duten gai, egoera eta hausnarketak biltzen ditu.
Absurdoa, umorea, kritika...
Don Inorrez taldearekin prestatutako zuzenekoa ikusteko gogoz.