Erabiltzailearen profila

Mick Hardinen segidako hirugarrena eta, espero dut, azkena. Berriagoren bat aterako balu neure burua behartuta ikusiko nuke irakurtzera (droga baten modukoa baita) baina lehenengoaren 'Los cerros de la muerte' hirugarren honetara esango nuke maila jeisten hasi dela liburuaren muina traman eta pertsonaiaren ekintzetan fokatuz inguruan eta beste pertsonaietan egin beharrean.

Ze idazle ona den Lertxundi. Oso ondo islatzen du paperean esan nahi duena eta erraz egiten duela dirudi nahiz eta lortutakoa nahiko zaila izan. Kontua da Berrrian ikusten dudanean bere eritzi artikuluren bat zuzenan iruntsi egiten dudala baina saiakera batean pentsamenduak txatalka aurkeztuta ikusten ditudanean apurtxu bat 'bola' egiten zaidala (eta hau, behintzat, aurreko batan bat baino gusturago irakurri dut)

Kasualidadez pasatu zen nire eskuetatik eta harrapatu egin ninduen. Juan Madrid, Ferran Torrent edo Gonzalez Ledesma estiloan idatzita, 'aitona coraje' honen istorioa nahiko mamukeri antza hartzeko arriskua dago baina entretenigarria suertatu zait. Ikusi dudanez egileak argitaletxe handiago batera egin du salto eta estilo kontuan agian hobetuko zuen baina ez dakit nik eleberri honetan lortutako freskotasuna mantenduko ote duen.