Erabiltzailearen profila

Lehen 100 orriak irakurri ditut eta gozatzen ari naiz. XIX. mendearen hasieran txinatar gazte bat umezurtz geratzen da eta babesle misteriotsu batek Ingalaterrara eramaten du, inperioaren bihotzera. Inperio hori gure mundukoaren antzekoa da, baina fantasia puntu batekin. Ea nola jarraitzen duen, interesgarri dago!

Naziek egindako izugarrikeriak modu gordinean kontatzen ditu komikiaren egileak. Kontakizunaren zintzotasuna eskertzekoa iruditu zait. Bere familiak jasandakoa azaltzen badu ere, ez baita idealizazioetan erortzen. Adibidez, ez da saiatzen bere aitaren "berezitasunak" edo bien arteko harremanaren gorabeherak ezkutatzen.

Art Spiegelmanek komikian juduak, poloniarrak, naziak... irudikatzeko animaliak erabili izanak eztabaida eragin zuela irakurri dut, baina oso ondo funtzionatzen duela iruditu zait. Harrigarria da batzuetan ze indarra duten marrazkiek. Ez dut uste berehalakoan ahaztuko ditudanik saguen izu eta sufrimendu aurpegiak...

Itzulpenari dagokionez, ez dut jatorrizkoa irakurri, baina asko gustatu zait Vladek Spiegelmanek ingelesarekin dituen zailtasunak itzultzean Julen Gabiriak erabili duen "euskara hautsia".

Liburu bitxia da. Amaitu ondoren jendearen kritikak irakurtzen aritu naiz eta askori jasanezina egin zaie, argumenturik ez duela diote eta aspergarria dela. Egia da gauza gutxi gertatzen direla, eta niri ere ez nau harrapatu, baina Lurraren grabitateak espazio-estazioa orbitan biraka mantentzen duen bezala ni ere behin eta berriz itzuli naiz liburuaren beste zatitxo bat irakurtzera.

Astronauten eta kosmonauten gogoetek eta pentsamenduek pisu handia dute. Lurrean utzi dituzten familia eta ezagunak ere ageri dira. Horien agerpenak dira kontakizunetik gehien duten zatiak.

Hala ere, protagonista nagusia Lurra bera da. Denbora asko pasatzen dute guztion etxera begira, eta orbitetan zehar ikusten dutenaren deskribapenek pisu handia dute liburuan. Hiztegia zati horietan ireki behar izan dut maizena.

Eskerrik asko, Asier! Bai, hori da: aitak ez du ingelesez ondo egiten, eta euskara hautsi bat asmatu beharra zegoen.

Art Spiegelmanek berak hauxe dio liburua itzultzeari buruz: "Funtsezkoa da Vladeken hizkera hautsia bere horretan mantentzea. Ez da dekorazioa: obraren bihotza da" ("Metamaus" liburuan esaten du hori).

Disfrutatu!
@aldatsa @paperjale.eus

Aspalditik irakurri nahi nuen #Maus eta azkenean euskaraz izango da, @julengabiria@mastodon.eus​en itzulpenari esker! Lehen orrietan bitxia egin zait aitaren hizkera. Suposatzen dut jatorrizkoan ez duela ingelesez zuzen hitz egingo, "broken english" edo. Gabiriak sortu duen "euskara hautsia" gustatzen ari zait. Nortasuna du.

Liburu hau Agapito Ponsolen istorioetan lehena izatea gustatuko litzaidake. Gehiagoren gogoarekin geratu naiz. Ikerlari amateur interesgarria iruditu zait eta XIX. mende amaierako Donostiak joko handia eman dezake.

Hori bai, ez dakit eleberri honek Bechdel testa gaindituko lukeen... eu.m.wikipedia.org/wiki/Bechdel_testa

Ederra litzateke liburuan agertzen den Donostiari buruzko bisita gidatu bat balego. Gustura joango nintzateke.

1995ean Negu Gorriak taldeak egindako Europako birari buruz Garbiñe Ubedak idatzitako kronika berrargitaratu du Banizu Nizukek. Argitaratu zutenean hamasei urte nituen, Negu Gorriaken oso zalea nintzen, baina ez nuen irakurtzeko aukerarik izan. Orain gozatu dut.

Bost izar jarriko nizkioke edizio honek akats dexente izango ez balitu. Ez dakit jatorrizkoa eskaneatu eta OCRa pasa dioten edo zer. Itxura hori du behintzat. Pena fundamentuzko zuzenketa lanik egin ez izana.