Erabiltzailearen profila

Hau ere Irlandako oporren harira irakurri dut. Egia esan, kasualitatez iritsi nintzen liburu horretara. Thriller moduko bat bilatzen ari nintzen, Irlandan kokatua, eta hau topatu nuen, Irlandako historioari eta kulturari buruzko erreferentziaz josita. Agian erreferentzia gehiegi…

Istorioa Irlandako herri txiki batean geratatzen da. Historialari baten ikerketaren arabera, gerra zibilean hildako herriko heroiaren historia ez da denek uste dutena. Gainera, herrian bertan apaiz gazte bat desagertu da... Nobela beltza eta detektibeen istorioak maite dituen irakurketa-klub txiki bat dago herrian. Lehenagotik ere, benetako kasuak ikertzen jardun izan dute.

Chesus Yusteari buruzko erreferentziak begiratu dudanean... sorpresa! Politikoa da, idazlea izateaz gain. Alderdi aragonistaren diputatua izandakoa da eta Irlandarekiko maitasun moduko bat duela nabari da (agian obsesioa esan nezake). Badu halako liburu gehiago, eta blog bat elikatzen du, Irlandako gaiak lantzen dituena: innisfree1916.wordpress.com/

Liburua ez dago gaizki. Istorioa, neurri batean, aitzakia da bertako historia eta kultura ezagutzera emateko. Helburu hori ederki betetzen du. Argumentoa ondo eraikia dago, baina bada apurtxo bat prebisiblea.

Astebete eman dugu oporretan Irlanda. Liburua horregatik aukeratu nuen. Bertara joateko asmorik baduzue oso gida interesgarria izan daiteke (baina ez bakarra).

(a) Historia. Irlandako historia lantzen du labur-labur: zelten eta normandoen garaia; Armada Invencibleren porrota, irlandarrak laguntzera joan zenean; irlandar pobreen (eta katolikoen) zapalkuntza; Pazkoako altxamendua eta geroko gerra; irla bi zatietan nola zatitu zen eta geroko gerra zibila…Agian komeni da beste erreferentzia batzuk izatea, historiaz sakontzeko. Nik neuk “El Abrazo del Oso” podcastaren 2 kapitulu erabili ditut horretarako (5 ordu kasik). Oso didaktikoak iruditu zaizkit.

(b) Literatura. Zenbat nobel sari irabazi dute idazle irlandarrek? 4 bat? Horretaz ere luze jardun du liburuan. Irlandak bere idazleak maite ditu. Baten bat nabarmentzekotan 3 aipatuko nituzte nik: Yeats, James Joyce eta Brendan Behan. Yeats-i buruz ezer gutxi nekien, Joseba Sarrionandiak itzulitako poema batzuk besterik ez. Susak badu poema-bilduma bat euskaratua. Pendienteen zerrenda sartu dut. James Joyceren Ulises liburuari buruz broman egin ohi dira: Quijoterekin bezala gertatzen omen da; denek ezagutzen dute baina inortxok ez du irakurri ;-). Neu ere ez naiz Ulises-ekin nimatuko, baina Dublindarrak irakurtzeko asmoa badut (hori ere euskaraz dago). Brendan Behan, azkenik, figura bat da… “Mi Isla” irakurri nahi nuen joan aurretik baina ez nuen alerik lortu. Revertek parrafo batzuk ekarri ditu bere liburura eta gustura. Horren ordez Txalapartak argitaratu zuen “Confesiones de un Rebelde Irlandés” irakurtzen ari naiz tarteka.

(c) Musika. Izenburuak ondo adierazten duen bezala, musika zentrala da liburuan. Kapitulu bakoitzean 1-2 kantu aurkezten ditu, kapitulu horretan lantzen den gaiari lotuta (gehienak kantu tradizionalak). Erreproduzio-zerrenda bat egiten hasi nintzen youtuben baina ez nuen amaitu. Horren ordez, nahi beste zerrenda bilatu daiteke sarean. Horiekin ibili naiz egun hauetan. Egia da kontatzen dena: Irlandan musika nonnahi dago: kalean eta pubetan batez ere. Gozatu dut Irlandako musikarekin. Horretan sakontzeko gogoa piztu zait. Hiru aurkikuntza aipatuko nituzke: diska bat (Chieftains taldearen “The Long Black Veil”) ;musika-talde bat (Amble) eta liburu bat (nothing compares to you, Sinead O’Connor abeslariari buruz, aeroportuan eskuratu nuen).

Irlandari buruz oso irudi malankonikoa nuen. Badu halako zerbait baina bizipoza ere nonnahi ikusten da. Gozatu dut Irlandan.