Esteka hau laster-leiho batean zabalduko da
85% osatuta! Alex(e)k 20 liburutik 17 irakurri ditu.
Protagonista (emakume gazte bat), bere birraitonak egindako etxera doa bizitzera, Getxo eta Plentzia bitarteko kostan itsaso aurrean eraikitako etxe bakarti …
Protagonista (emakume gazte bat), bere birraitonak egindako etxera doa bizitzera, Getxo eta Plentzia bitarteko kostan itsaso aurrean eraikitako etxe bakarti …
Esnatu, gosaldu, jantzi, motxila, paketea eta nortasun agiria hartu, Hendaiara joan, Pariserako trenari itxaron. Baliteke …
Goizean esnatu, Parisera joan, laguna kartzelan bisitatu eta berriro buelta... 20 ordu eta hainbat burutazio.
Euskal gatazka eta LGTBI borroka: protagonista taberna bateko komunean gora (T)ETA pintada eraldatzen ari zenean ezagutu zuten elkar berak eta lagunak. Gerora laguna kartzelan sartu eta bisitatzen hasi zen. Euskal gatazka feminismo gehiago behar zela aldarrikatu nahi zuen (baina niri beste hau etorri zait akordura: www.youtube.com/watch?v=UnWn-_qRMwM)
Klase borroka eta LGTBI borroka: LGTBI kolektiboko errefuxiatu txiletarrak ezagutu ditu... Euren arazoak ere kontatzen ditu. Zaila da "proletario eta marika" izatea! Zeharka intersekzionalitateaz ere hitz egiten du liburuak.
Liburuak orohar oso gogoeta politak ditu. Ezlekuan bizi diren pertsonek osatzen dute liburua... beren lekua aurkitzen ez duen jendea.
Lehen kapitulua gustatu zait... bidaia nola prestatzen duen eta beren maniak. Idenfikatuta sentitu naiz ;-) Mania horietako batzuk nik neuk ere partekatzen ditut.
Esnatu, gosaldu, jantzi, motxila, paketea eta nortasun agiria hartu, Hendaiara joan, Pariserako trenari itxaron. Baliteke gaurkoa izatea azken bisita. Eta …
En Lloyd, un pintor que va de baixa, decideix passar uns mesos en una illa …
Edukiari buruzko abisua Spoiler (baina ez gehiegi)
Cira Cresporen artikulu batean jaso zuen liburuaren berri. Cirak kolonialismoaz hitz egiten zuen artikulu... zergatik galizian ez dute arazorik haien egoera kolonialismoa dela aitortzeko, eta gurean (zein katalunian) bai. Debate interesgarria da, semantikoetatik harago. Baina ez naiz horretan sartuko. Artikulua hemen dago: www.argia.eus/argia-astekaria/2903/ez-esan-kolonizazioa
Jarraitu aurretik, aitorpen bat: tranpa egin dut. Katalanezko bertsioa ekarri dut hona, horrela aurkitu dudalako, baina irakurri, gaztelaniaz irakurri dut.
Irlanda mendebaldeko irla batean 2 bisitari: Irlandako gaelikoaren gainbehera ikertu nahi duen hizkuntzalari frantziarra eta bertako amildegiak margotu nahi dituen pintore ingelesa. Elkarren artean ezin ulertu, eta halere, biek dute zerbait komunean: nolabaiteko estraktibismoa. Irlako komunitate horretatik ezagutza jaso, haien onura hutserako.
Hizkuntzalariaren tesiaren idazketaren parte bat kontatzen du liburuan. Aitzakia da irlandesaren historia laburra kontatzeko. Interesgarria. Bien arteko eztabaidetan ere hizkuntza politikari lotutako ohiko debate batzuk ageri dira: bidezkoa da hizkuntza biziberritzea, bertakoekin kontatu gabe? zer galtzen da hizkuntza bat galtzen denean?
Pintoreak begiekin idazten du. Parrafo deskriptiboei pintura baten izenburua jartzen die. Bi pintura-serie irudikatzen ditu: (a) autorretratoak, (b) Irlaren eszenak. Horien arabera sailkatzen ditu zati horiek. Parrafo horietan, batzuetan, esaldi luzeak laburtuz joaten dira eta parrafoaren amaiera aldean lerro labur bihurtzen dira, prosa poesia bihurtuko balitz bezala.
Kapituluen artean Ipar Irlandako biolentziaren zertzeladak ageri dira. Hasiera batean, besterik gabe, testuingurua ematea beste helburu izango ez balute bezala. Liburuak aurrera egin ahala, pertsonajeak hasten dira egoera horiei buruzko balorazioak egiten.
Apurka apurka hizkuntzalariaren historia ere ezagutzen dugu. Ama aljeliarra zuen. Txikitan nahi izan zuen semeak arabiera ikastea, haren gogoaren kontra eta aitaren erabateko ezadostasunarekin. Ez zuen lortu. Hizkuntzalariak bere buruari galdetzen dio: zergatik ari da irlandesaren biziberritzearen alde lanean eta ez bere amaren hizkuntzaren alde. Horrek ezinegon apurtxo bat sortzen dio. Liburuan historia hori Irlandaren eta Arjeliaren egoera alderazteko erabiltzen da. Biak ala biak kolonialismo gisa definituta.
Interesgarria.
En Lloyd, un pintor que va de baixa, decideix passar uns mesos en una illa remota de la costa irlandesa …
Esnatu, gosaldu, jantzi, motxila, paketea eta nortasun agiria hartu, Hendaiara joan, Pariserako trenari itxaron. Baliteke gaurkoa izatea azken bisita. Eta …
Alex
bultzatuta
2023ko Irun Hiriko Kutxa Literatura Sariaren irabazlea Poesia liburu ugari ditu egileak eta, bere azkenekoetan …
Gauza kuriosoa da irakurketak zelan gurutzatu daitezkeen ikustea. Gerediagaren "Zeru-lurren liburua" irakurtzen nengoela Mauro Entrialgoren "Malismo" ere hartu nuen eskutan eta haren hasierako Ursula K. Le Guinen aipuak ("Conocer el nombre significa controlar a la cosa") Arrate Hidalgok (UKLGen 'intensita' bat, bere hitzetan) "Oihan hitzean mundua"rako idatzitako hitzaurrera.
Arrateren hitzaurre horretan esaten denez, Ursulak zientzia eta poesiaren arteko harremana definitu zuen lehenak kanpotik zehaztasunez deskribatzen duela adiraziz eta bigarrenak barrutik zehaztasunez deskribatzen duela.
Jon Gerediagak ere Ursula K. Le Guinen mundua hitzaren bitartez deskribatzeko gogoa partekatzen du eta bere poesia lan osoa bihurtu du grina horren erakusle. Poesia lan osoa dinot liburu berri honek ez baitakar hausturarik bere aurreko produkzio poetikoarekin. Agian poemak destilatuagoak daude oraingo honetan (egia esan, Aitor Francosek aipatu ezean, ez nintzen ezta konturatu egingo poema guztiak hamar lerrokoak direnik [1]) baina bai gai zein doinu aldetik, liburu ezberdinen poemak trukagarriak direla iruditzen zait.
Hori baita egilearen …
Gauza kuriosoa da irakurketak zelan gurutzatu daitezkeen ikustea. Gerediagaren "Zeru-lurren liburua" irakurtzen nengoela Mauro Entrialgoren "Malismo" ere hartu nuen eskutan eta haren hasierako Ursula K. Le Guinen aipuak ("Conocer el nombre significa controlar a la cosa") Arrate Hidalgok (UKLGen 'intensita' bat, bere hitzetan) "Oihan hitzean mundua"rako idatzitako hitzaurrera.
Arrateren hitzaurre horretan esaten denez, Ursulak zientzia eta poesiaren arteko harremana definitu zuen lehenak kanpotik zehaztasunez deskribatzen duela adiraziz eta bigarrenak barrutik zehaztasunez deskribatzen duela.
Jon Gerediagak ere Ursula K. Le Guinen mundua hitzaren bitartez deskribatzeko gogoa partekatzen du eta bere poesia lan osoa bihurtu du grina horren erakusle. Poesia lan osoa dinot liburu berri honek ez baitakar hausturarik bere aurreko produkzio poetikoarekin. Agian poemak destilatuagoak daude oraingo honetan (egia esan, Aitor Francosek aipatu ezean, ez nintzen ezta konturatu egingo poema guztiak hamar lerrokoak direnik [1]) baina bai gai zein doinu aldetik, liburu ezberdinen poemak trukagarriak direla iruditzen zait.
Hori baita egilearen asmoa; naturari izen egokia jartzea inguruko anabasa ulerkorragoa suerta dakigun eta bizitzarekin berradiskidetu gaitezen. Kontenplazioaren bidea iradokitzen digu naturan urtu gaitezen, kanpokoarekin bat datorren barne-espazio bat sortu hitz poetikoa baimentzen duena.
Liburua atal bitan banatu du bide horretako mugarri bezala. Lehenengoan, "Zoéren izenak", naturan murgiltzen gaitu. Antza denez, Zoé izen grekoa da bizitzaz betetako oparotasuna adierazten duena. Irautera bideratzen den mugimendu geldoa baina etengabea eta ziklikoa agertzen zaigu atal honetan, edozein bukolikotasunetik edo sinbolismotik ihes eginez, aspalditik datorrenaren berdina baina, aldi berean, diferentea den bizi berri baten promesa aurkezten zaigularik (niri, behintzat, hastera doan udabarriaren antza hartu diet poemei. Asko gustatu zait, adibidez, harriaren ertzak biguntzen duen goroldioaren irudi mentala). Agertzen den paisaiak ez du egile aktiborik behar aurrera jarraitzeko, bere baitan bildurik dagoela iruditu zait.
Bigarren atalean, aldiz, giza bihotza agertzen zaigu natura horretan kokaturik. "Olerkarien liburua" deitu du bigarren hau eta ez dirudi kasuala denik bertan jainkoen aipamenak ager daitezela lehenengoz liburuan zehar. Sakrizio odoltsuak eskatzen dituzten apaizak edo hiri destainariak ere ikus daitezke bertan, agian natura eta soiltasunaren ifrentzu bezala aurkeztuta. Gustatu zaizkit (zu baino handiagoa den) natura eta bakoitzaren barruko txingar bizia jagotzeko eskari hori baina orokorrean ezin izan diot hasierako poemen erritmoari eutsi. Kontuan izateko, baita ere, atalen hasieran agertzen diren pintoreen aipuak (Cezánne eta Shitao). Artistaren begiradak lagunduko digu inguratzen gaituenan urtzen (eta gurtzen).
[1] Kritika Armiarman: kritikak.armiarma.eus/?p=8937 . Jatorrizkoa Bilbao hilabetekariaren Pérgola gehigarrian (pdf) www.bilbao.eus/bld/bitstream/handle/123456789/56842/pergola06.pdf
En Lloyd, un pintor que va de baixa, decideix passar uns mesos en una illa remota de la costa irlandesa …
Zer sentitzen du Intxaurrondoko kuartelean bizi den haur batek? Nola pentsatzen du 80ko hamarkadan Guardia …
Bi eserialditan liburua hasi eta bukatu egin dut. Zaila da liburua komentatzea spoilerrik egin gabe. Hortaz, lau apunte besterik ez.
(1) Izugarria iruditu zait Intxaurrondoko haurren istorio hori. Are izugarriagoa benetakoa dela eta Ion Arretxek berak "La sombra del Nogal" liburuan kontatua zela jakin dudanean. Pendiente dut irakurtzeko.
(2) Intxaurrondoko goardia batek Ivan pub baten aurkitu eta Larios kubata bat hartzera gonbidatzen du. Bitxia iruditu zait. Jende guztiak daki Larios poliziek edaten duten ginebra dela. Fakirren ahotsa liburuan irakurri dut duela guti, baina lehenagotik ere behin baino gehiagotan entzuna nuen. Ez dakit istorio hori nondik sortu den... Ni neu ez naiz batere ginebrazalea ;-)
(3) Euskal gatazkan bi alde egon direla onartuta ere, balantzeak latzak dira. Ivanek berak Madrileko lagun bati: "zintzoki eztabaidatzekotan ezin ziren jarri balantzaren plater batean alde baten asmo on guztiak (konstituzio demokratiko bat, nazionalitateentzako autonomia zabala, askatasun indibidualak...) eta beste platertxoan beste aldearen makurkeria guztiak (bonba …
Bi eserialditan liburua hasi eta bukatu egin dut. Zaila da liburua komentatzea spoilerrik egin gabe. Hortaz, lau apunte besterik ez.
(1) Izugarria iruditu zait Intxaurrondoko haurren istorio hori. Are izugarriagoa benetakoa dela eta Ion Arretxek berak "La sombra del Nogal" liburuan kontatua zela jakin dudanean. Pendiente dut irakurtzeko.
(2) Intxaurrondoko goardia batek Ivan pub baten aurkitu eta Larios kubata bat hartzera gonbidatzen du. Bitxia iruditu zait. Jende guztiak daki Larios poliziek edaten duten ginebra dela. Fakirren ahotsa liburuan irakurri dut duela guti, baina lehenagotik ere behin baino gehiagotan entzuna nuen. Ez dakit istorio hori nondik sortu den... Ni neu ez naiz batere ginebrazalea ;-)
(3) Euskal gatazkan bi alde egon direla onartuta ere, balantzeak latzak dira. Ivanek berak Madrileko lagun bati: "zintzoki eztabaidatzekotan ezin ziren jarri balantzaren plater batean alde baten asmo on guztiak (konstituzio demokratiko bat, nazionalitateentzako autonomia zabala, askatasun indibidualak...) eta beste platertxoan beste aldearen makurkeria guztiak (bonba autoak, bahiketak, estortsioa); oneski aritzekotan asmo onak asmo onekin konparatu beharko ziren, makurkeriak makurkeriekin"
(4) Enzo Traversok "Melancolia de Izquierda" deitzen dio ezkerreko militante batzuen ikuspegi jakin bati: galdu izanaren sentimendu moduko bat da, erreferente solidoak galtzearekin batera. Gorkak badu halako zerbait, ezta? Berriz ere balantzaren metafora ageri da: balantzaren plater batean sufritutakoa... ziegak, pareta zikinak, kolpeak, debekuak, nagusikeriak, arbitrarietateak... Beste platerean zer jarri?
Liburu bikaina.
Zer sentitzen du Intxaurrondoko kuartelean bizi den haur batek? Nola pentsatzen du 80ko hamarkadan Guardia Zibilaren kaserna izugarri hartan hazitako …
Zer sentitzen du Intxaurrondoko kuartelean bizi den haur batek? Nola pentsatzen du 80ko hamarkadan Guardia Zibilaren kaserna izugarri hartan hazitako …
Txemak galdu egin du bere betiko neska-laguna, Eider, auto-istripu batean. Hura ahaztu nahi eta ezinik dabilela, Eiderrek aurreko urtean Irlandara …
Zer sentitzen du Intxaurrondoko kuartelean bizi den haur batek? Nola pentsatzen du 80ko hamarkadan Guardia Zibilaren kaserna izugarri hartan hazitako …
Zer egin dohain bat daukazunean? Erabili, munduari eskaini, eta, trukean, inoren arreta jasotzera ohitu. Horixe egiten du Imanol Lurgainek bere …
