🐧 #SoftwareLibrea 🔐 #Pribatutasuna 📡 #BurujabetzaTeknologikoa 🧠 #KulturaAskea 🎒 #HezkuntzanLibrezale 📚 #Literatura 💬 #365egun 🇵🇸 #FreePalestine
Esteka hau laster-leiho batean zabalduko da
66% osatuta! Dabid(e)k 12 liburutik 8 irakurri ditu.
La fascinante aventura de un mago amnésico enfrentado a las diabluras de un viaje en el tiempo.
Un hombre despierta …
Euskarara orain ekarri dugun Zerocalcareren komikia haren lehen lan luzea izan zen. Italiako komikiaren aro …
"Cortar por la linea de puntos" telesaila ikusi nuenean ezagutu nuen Zerocalcare eta, egia esan, harrezkero asko gustatu zait bere lana. Erruari buruz eta inoiz itzuliko ez diren iraganeko aukerei buruz hitz egiten digu komiki honetan. Agian berauek aprobetxatzen ikasteko, baina zama pixka bat eramangarriagoa egiteko ere bai. Umore bikainetik eta ikuskera oso pertsonal batetik kontatuta: pertsonak eta sentimenduak (behintzat sentimenduetako batzuk) ezerren aurretik jartzetik.
Euskarara orain ekarri dugun Zerocalcareren komikia haren lehen lan luzea izan zen. Italiako komikiaren aro berria zenbatzeko unitatea da lan …
En la primera página de este libro encontramos a un hombre frente a un pelotón …
Liburu batzuk, zergatia oso ondo jakin gabe irakurtzen dituzu eta hau horietako bat da. Egia esan, oso gustura irakurri dut.
Zatirik interesgarrienak, nire ustez, hiru dira: aristokrazia mota jakin baten gainbehera morala (eta ekonomikoa), maitasun gurutzatu baten istoria eta liburuaren hasieran aurreratzen zaigun ondorioaren zergatia. Seguru asko idazle honen liburu gehiago irakurriko ditut.
En la primera página de este libro encontramos a un hombre frente a un pelotón de fusilamiento. Estamos en el …
Casas asoladas por plagas de comadrejas. Pasillos que nos transportan al otro lado, sea este …
Liburua hiru ataletan banatuta dago. Lehenengo atala primerakoa da, benetan itzela. Errealismo magikoz eta surrealismoz josia dago eta (Kafka, Murakami, Gabo...), egia esan, Oyamadaren idazteko modua oso ederra da. Asko gozatu dut liburuaren zati horretaz, zentzu askotan harrigarria ere bada eta.
Liburuaren bigarren eta hirugarren atalak, elkartuta daudenak, ahulagoak iruditu zaizkit, ziur aski ordurarte irakurketa zoragarria iruditzen ari zitzaidalako eta narrazioan ebakidura nabarmenegi bat dagoelako, narratzaile aldaketa batekin batera. Bigarren eta hirugarren atalak lehenengoarekin loturarik ez dutela eman dezaketen arren, pertsonaia berak direla ulertzen da (sekula aditzera ematen ez bada ere). Hori iruditu zait, bederen.
Uste dut liburuaren argumentu surrealista nagusiarekin jarraitu izan balu, istorioak asko irabaziko zukeela. Hala ere, liburu interesgarria da eta Japoniako literatura gehiago irakurtzeko gogoarekin utzi nau.
@txopi seguruenik, Shenzhen irakurriko dut beste aukera bat emateko.
Casas asoladas por plagas de comadrejas. Pasillos que nos transportan al otro lado, sea este cual sea, como si una …
Botchan es un indiscutible clásico de la moderna literatura japonesa y, desde hace más de …
Ziurrenik Sōsekiren lan honek dituen puntu komiko asko galdu ditut bere kulturarekiko ezagutza faltagatik, hala ere, barre dezente egin dut liburua irakurtzen. Botchanen pertsonaia oso erraz laburbil daiteke: metxa oso motza duen gazteheldua da. Lotsagabea, bere ekintzen ondorioak kalkulatzen ez dituena, buruarina, gaizki hezia... baina seguruenik bihotz handi baten jabea ere bada. Arazoa da edozein pertsonak engaina dezakeela proposatuz gero.
Liburu honen idazkera zikina da (eta eskertzen da), edo behintzat niri, Zekale artean harrapaka liburua baino zikinagoa iruditu zait. Pertsonaiek ezberdintasun bakarra dute: Botchan Holden baino 10 urte zaharragoa da eta kilometro askotara bizi da.
Nobelak, gainera, modernitatearen eta tradizioaren arteko etengabeko lotura hausteko gai ez den mundu bat erakusten digu. Eta hori gutxi balitz injustizia eta hipokrisia moral batek gidatutako mundu bat, Botchanengandik hurbil sentiarazten gaituena. Azken finean, hipokrisia eta injustizia unibertsala baita.
Munduko tramarik onena bilatzen baduzu, liburu hau ez da zuretzat. Hala ere, gomendagarria da.
Botchan es un indiscutible clásico de la moderna literatura japonesa y, desde hace más de cien años, una de las …
El mejor documental que se ha hecho sobre Corea del Norte es una historieta. El …
Ipar Koreaz hitz egiten dizutenean oso zaila da bereiztea zer den egia eta zer den gezurra (gutxi inporta dit berba egiten duena Cao de Benós den edo Guy Delisle den). Nire ustez, ia ezinezkoa da errejimenaren aldeko edo kontrako jarreren irakurketa minimoki kritikoa egiten saiatzea, jarrera horien aldekoek zu etsaitzat hartu gabe.
Liburua irakurtzen hasi naizenean, lehen erdira arte, iruditu zait Guy Delislek Ipar Korearen ideia osatuarekin hasten duela bidaia eta ez dela saiatzen, ezta gutxienik ere, bere burua zalantzan jartzen. Harrigarria iruditzen zait hori, "Ipar Koreari buruz egin den dokumentalik onena" bezala erosi baitut komiki hau. Baina bigarren zatia are okerragoa da. Uste dut argi eta garbi geratzen dela zein den Guy Delisleren korearrekiko jokabidea gidaria eta itzultzailea nola tratatzen dituen kontutan hartzen badugu. Bestalde, Ipar Koreari buruz umorea egin dezakezula uste dut eta osasuntsua dela pentsatzen dut, baina zure lagunekin pertsona jakin batzuei sistematikoki barre egitea oso gustu …
Ipar Koreaz hitz egiten dizutenean oso zaila da bereiztea zer den egia eta zer den gezurra (gutxi inporta dit berba egiten duena Cao de Benós den edo Guy Delisle den). Nire ustez, ia ezinezkoa da errejimenaren aldeko edo kontrako jarreren irakurketa minimoki kritikoa egiten saiatzea, jarrera horien aldekoek zu etsaitzat hartu gabe.
Liburua irakurtzen hasi naizenean, lehen erdira arte, iruditu zait Guy Delislek Ipar Korearen ideia osatuarekin hasten duela bidaia eta ez dela saiatzen, ezta gutxienik ere, bere burua zalantzan jartzen. Harrigarria iruditzen zait hori, "Ipar Koreari buruz egin den dokumentalik onena" bezala erosi baitut komiki hau. Baina bigarren zatia are okerragoa da. Uste dut argi eta garbi geratzen dela zein den Guy Delisleren korearrekiko jokabidea gidaria eta itzultzailea nola tratatzen dituen kontutan hartzen badugu. Bestalde, Ipar Koreari buruz umorea egin dezakezula uste dut eta osasuntsua dela pentsatzen dut, baina zure lagunekin pertsona jakin batzuei sistematikoki barre egitea oso gustu txarrekoa iruditzen zait. Bide batez, George Orwelen 1984 liburuaren eta Ipar Koreako errejimenaren arteko betiko konparazioa, egokia izan arren, astuna da eta ez da oso berritzailea. Umoreari leku gutxi uzten dio.
Egia esan, komiki honek ez dit Ipar Korean sartzea lortu duen Youtuber batek baino askoz gehiago eskaini. Gainazalean geratzen da erabat, nire gusturako. Bi izar ematen dizkiot Ipar Koreara atzerritik lan egitera doazen pertsonen errealitatea erabat ezezaguna zelako niretzat.
El mejor documental que se ha hecho sobre Corea del Norte es una historieta. El quebequés Guy Delisle cuenta su …
Iraultza gatibu dago ezezagunen eskuetan, lagun bakarra Sayen maputxe machia duela. Ez dira Iraultza eta …
Kasu honetan, Aselek urrutixeago eraman gaitu, Maputxe lurretaraino eta, machi batekin batera, ezezagun batzuen eskuetan dagoen Iraultza aurkezten digu. Zigorrek, eta beste hainbeste lagunek, burua estutu beharko dute arazoa konpontzeko, gainera, aldi berean, Maputxe herriaren eta haren kosmobisioaren eta egitura sozialen ezagutza transmititu beharko digute. Lan dezente daukate, beraz. Nabari da Asel gai honekin eroso sentitzen dela.
Literaturari dagokionez, liburu honek aurreko biek baino egitura landuagoa du, hainbat pertsonaien bizipenak nahasten baitira lerro desberdinetan. Agian, irakurleak ere pertsonaiekin batera hazten direlako? Hor uzten dut galdera.
Uste dut ezinezkoa dela liburu hau baloratzea, zoragarria baita, aurreko biak kontuan hartu gabe: Uzta garaia eta Katuak jandakoa. Ipuin onek bezala ixten du trilogia: borobil-borobil. Adibidez, Zigorren pertsonaiaren bilakaera nabaria da eta merezi duen pisua dauka. Zigor garrantzitsua da Iraultzaren kontrapuntu gisa (norbaitek lurrera jaitsi behar du), baina Iraultza, era berean, Zigorren kontrapuntua da (norbaitek amets egiten irakatsi behar dio). Pentsatzen dut elkar osatzea …
Kasu honetan, Aselek urrutixeago eraman gaitu, Maputxe lurretaraino eta, machi batekin batera, ezezagun batzuen eskuetan dagoen Iraultza aurkezten digu. Zigorrek, eta beste hainbeste lagunek, burua estutu beharko dute arazoa konpontzeko, gainera, aldi berean, Maputxe herriaren eta haren kosmobisioaren eta egitura sozialen ezagutza transmititu beharko digute. Lan dezente daukate, beraz. Nabari da Asel gai honekin eroso sentitzen dela.
Literaturari dagokionez, liburu honek aurreko biek baino egitura landuagoa du, hainbat pertsonaien bizipenak nahasten baitira lerro desberdinetan. Agian, irakurleak ere pertsonaiekin batera hazten direlako? Hor uzten dut galdera.
Uste dut ezinezkoa dela liburu hau baloratzea, zoragarria baita, aurreko biak kontuan hartu gabe: Uzta garaia eta Katuak jandakoa. Ipuin onek bezala ixten du trilogia: borobil-borobil. Adibidez, Zigorren pertsonaiaren bilakaera nabaria da eta merezi duen pisua dauka. Zigor garrantzitsua da Iraultzaren kontrapuntu gisa (norbaitek lurrera jaitsi behar du), baina Iraultza, era berean, Zigorren kontrapuntua da (norbaitek amets egiten irakatsi behar dio). Pentsatzen dut elkar osatzea baino zerbait gehiago egiten dutela.
Horregatik uste dut gazte literatura baino gehiago gazteentzako literatura dela. Literatura. Agian aldea txikia irudituko zaizue, baina ulertu nahi duenak ulertuko du.
Nik, noski, trilogia irakurtzea gomendatzen dizuet, biziki.
Iraultza gatibu dago ezezagunen eskuetan, lagun bakarra Sayen maputxe machia duela. Ez dira Iraultza eta Zigor neba-arrebek Argentinan espero zituzten …
Premiazko kontakizuna da hau. Kontatu beharrezkoa, sarraski gehiago izango ez badira. Eta, era berean, kontatu …
Kobane calling bukatu berritan irentsi dut No sleep till Shengal eta eskertzen da, gauzak fresko nituelako. Ertz asko ditu, nahiz eta, bikain azalduta dagoen.
Irakurri ditudan Zerocalcareren komiki guztietan bezala, gehien gustatu zaidana pertsonak erdigunean jartzeko duen gaitasuna da eta, prozesu iraultzaileaz gain, komikia osatzen duten pertsonen istorioak kontatzeko eta transmititzeko duen gaitasuna. Momentu batetan esaten du ez dela pertsona sentsiblea, bada, komiki hauekin guztiz kontrakoa erakusten du: sentsibilitate berezi batek blaitzen duela.
Kobane caliing bezala, No sleep till Shengal ere konfederalismo demokratikora hurbiltzeko balio du.
Irakurketa gomendagarria.
