Liburu honek hasiera-hasieratik harrapatu nau. Zergatik itxaron ditut hainbeste urte marabilla hau irakurtzeko? Oso ezaguna den lehen kapitulua zoragarria da, baina gainerako kapituluek apurka-apurka desagertzen ari den baina inoiz desegiten ez den lanbro batean murgiltzen zaituzte. Lazkano, Soto eta Zeberioren historiari buruzko liburua baino askoz gehiago da. Gizatasunez beteriko istorioa(k) eta literaturari, arteari, musikari egindako oparia...

Pertsonaiak akatsik gabeak dira, elkarren artean nola nahasten diren eta istorioaren egitura eta kontatzeko era ikaragarria, background politiko nabarmena, mila eta bat giza perspektiba... Harkaitz Canoren libururik onena irakurri dudalakoan nago. Oda bat adiskidetasunari, konpromisoari, umoreari, gatazkari, gezurrari, egiari...

En fin, 5 izar ematen dizkiot 100 eman ezin dizkiodalako.