Javier Castillok idatzitako hiru liburu irakurri ditut eta, egia esan, denak gustatu zaizkit modu batera edo bestera. Asteburu batean irakurri dut hau. Bere liburuak bazkaldu osteko pelikula bat bezalakoak dira, baina ondo egituratuak eta pertsonai sinesgarriekin (eta istorioaz deskojonatzera bultzatzen ez zaituzten izenburuekin).

Hau gustura irakurtzen da, interesgarria da, jakin-mina pizten du lehen kapitulutik (tranpa batzuk antzematen zaizkion arren) eta entretenigarria da. Hanburgesa on bat bezalakoa da (esaldi hau esan zuenak, irakurri egiten badu, iruzkindu dezala : P).

Mirenen pertsonaia gustatu zait gehien, eta beste liburu bat ei dago berarekin, laster irakurriko dudana seguruenik.