Hetero

Ipoiñak oso desbardiñak dittuk, esango najeukek idazliak ez dittuala serie moduan sortu. Tonua, gaixa, estilua, teknikia, hizkeria... total desbardiñak dittuk, bata bestetik. Halan be, Gernikako Sakone tabernako dekoraziñuan legez -aulka bardin bi ez, eta Luis XVI mahaixak Bauhausen onduan- gustoko emaitzia jaukek. Eta batiburrillo horren barruan, panorama komun bat: heteronorma, eta "monogamia ez etiko" tristian bizi dan jentia. Bikaina, gure gizartian erretratu hori!

Eta polemikiari buruz (pertsonaje batzuk identifikagarriak dirazen pertsona errealetan oiñarrittuta dagozela), etxatak ezer graberik begittandu. Esandako moduan, ez dago iraiñik. Ezta pertsona horiek -Jama Jama, Joseba Sarrionandia eta Iñaki Segurola- fikziñuan kontatzen danakin identifikatzeko saiakerarik be. Nik behintzat, hau irakorritta, ulertu juat euren inguruan ezagututako situaziñuak kontatzen dirazela, baiña eurekingo pornografia-sentsazionalismuan jauzi barik, enpatiaz eta errespetuz. Nihil obstat!

Oso gustura irakurri dut Hetero: irakurtzearen plazera sentitu dut berriz. Bi liburu erosi nituen batera, eta kuku bat egiteko, jakimninez, zabaldu nuen Alberdirena, eta ezin utzi. Garenari begiratzeko zirrikitu asko, zer pentsatu asko... Beste irakurraldi bat merezi du.

Detaile txikiz ehundutako lana da Uxueren liburu berria. Kontamodu ezberdinez jositako kontakizunez osaturikoa. Denak xaloak, ausartak eta ederrak. Gozoki baten modukoak. Eta guztiak gustatu arren, ni, bereziki, hiruk seko harrapatu naute. 🤫🤫