User Profile

Nobela beltz klasikoaren osagai asko dituen eleberria da hau: ikertzaile independentea, kolore guztietako polizia ustelak, kanpotik ikusteko zailak diren pertsonaien arteko dinamikak, eguraldi goibel eta iluna, detaileekiko ikusmira... gustura irakurtzeko modukoa. Hasieran lasaiago hasten den arren, abiada itzela doa hartzen nobela eta trama konplikatzen doan heinean kostatu egiten da liburua uztea. Bukaerarantz hari desberdinak fin josten ditu Barberenak, liburuari amaiera borobila emateraino. Aezkoa apenas ezagutzen duen irakurle honi, paraje hori gehiago ezagutzeko gogoa eman dit.

Aurrekoan aipatu nuen komikiak irakurtzeko ohiturarik ez neukala, baina hau liburutegian aurkitu eta egile beraren "Palestina" komikia aspaldi irakurri nuela gogoratuta, hartu egin nuen.

Liburu honek, egileak Bosniako gerran Sarajevon atzegoardian bizitako bizipenekin hiru istorio desberdin batzen ditu: kazetariei behar dutena (frontera bisita, elkarrizketak, parrandak...) lortzeko lan egiten duen bitartekariarena (gerra hasieran Bosniako gobernua eta unitate militarretako jauntxoen arteko gatazka oso ondo adierazten duena), minen unitate baten lan egiten duen Soba artistarena, eta Karadzic-ek Gabonetako meza bateko bisitaren inguruan eta gerraren amaierak Sarajevon izandako eraginaren inguruan ardaztutako istorioa.

Gustura irakurri dut, eta baditu momentu gogoangarriak eta bisualki momentu batzuk oso ondo daude islatuta (beste batzuetan agian, "kargatuegi" niretzat) baina ez da ezta bereziki markatu nauen liburua. Gaia (atzegoardia, Bosniako gerra...) interesgarria egiten bazaizu, edota Saccoren beste liburu batzuk gustatu bazaizkizu, eman aukera bat.

@mikelgs@mastodon.eus Eskerrik asko ohartarazpenagatik. Zati horrek ez zuen hor egon behar. Bide batez, nahiko kaxkar zeuden pare bat esaldi ere berridatzi ditut.

Asko gustatu zait. Egia esan, komikiak irakurtzeko ohitura handiegirik ez dut, baina bat hartzen dudanean gustura irakurtzen dut, bereziki honen modura maisulan bat kontsideratu daitekeenean. Nabaritzen da atzean lan eskerga duela.

Kontakizun jarraitua baino, Laboaren bizitzako hainbat une/kontakizun/amets/interpretazio... kontatzen dituen liburua da, era bikainean. Kontakizuneko toki bakoitzeko kolore-paleta desberdindua erabiliz, pertsonaien koloreekin jolastuz, Laboaren abestiei erreferentzia egiten dieten interludio horiekin (denak identifikatzerik bai? ;)... bisualki espero ez nuen bikaintasuna ikusi diot. Istorio aldetik ere, bikaina, baina alde horren maila bikaina izatea, nolabait, aldez aurretik espero nuen.

Gomendagarria, zalantzarik gabe.

Ez naiz Warhammer munduaren oso zale ez ezaguna. Baina galduta zeuden pare bat liburu aurkitu nituen eta espero baino entretenigarriagoak izan dira (beste munduko ezer izan gabe). Fantasiazko abentura liburu klasikoa, erraz irakurtzekoa, eta orain dela 20 urte pasatxoko espero daitekeen fantasiazko liburu baten klitxe guztiak betetzen dituena (onak, eta txarrak).

Apalean nuen gordeta zenbait astez, azkenean, irakurtzen animatu eta egun bakarrean hasi eta amaitu nuen. 1830 inguruko Ingalaterran bizi den neska nerabe baserritar baten istorioa da, pertsonaiak berak, Mary, idatzia. Liburu hasieran Mary analfabetoa den arren, alfabetatzea lortzen du istorioan zehar. Lehen orrian bertan erreferentzia egiten dion gertakari bat da liburuaren abiapuntu ("zer gertatu zen kontatu nahi dizut baina tentuz ibili behar dut ez joateko zalapartaka"). Gertakari horretaraino heltzeko "hasieratik" hasten du kontakizuna Maryk, XIX mendeko landa-bizitzaren gogortasunetik abiatuz. Freskoa, idazteko estilo oso partikularrarekin, erraz irakurtzekoa eta hala ere, sakona eta bikaina. Aldasororen itzulpena ere, kategoriakoa. BERRIAn Miren Garaten esan bezala, amaierara arte irakurri beharreko istorioa: www.berria.eus/kultura/amaierara-arte-irakurri-behar-den-istorioa_1233085_102.html

Liburua gomendatu zidaten orain dela hilabete batzuk. Hala, gomendio horrez gain beste ezer jakin gabe (ezta sinopsiko testua) ekin nion liburuari. Bikaina iruditu zait. Egilearen aitaren bizitza, heriotza eta haien arteko erlazioa da liburuaren ardatza. Alkoholak guztiz baldintzatutako ardatza, izan ere.

Egunkari modura dago idatzita, erraz irakurtzen da. Uste dut idazketa estilo honekin bete-betean asmatu duela Rodriguezek.

Gomendatzeko modukoa, zalantzarik gabe.