Erabiltzailearen profila

Oso ondo girotuta jagok, bistan dok umetan ekialdian pasautako urtietan asko ikasi zebala Benoitek. Bestalde, arerixuen arteko harreman zibilizauana beti dok erakargarrixa: forma atsegiñak, azpi jokua. Pobrietan hipokresia esaten jetsagu, aberatsen artian diplomazia.

Nobelia? Erreportajia? Biografia? Hiruretatik jaukak eta hirurak interesgarri eta ondo. Zinian eragiña be nabarmena dok, denporan atzera eta aurrera eginda eten barik, situaziñuak ezelako azalpenik barik blaust botata, eta collage erara ikuspegi osua emoteko. Oso modu eraginkorrian, esan biharra jagok. Eta, batez be, ausartian, idazlian exposiziño mailla altua kontuan hartuta.

Harrittu egin nauk idazkera indartsu, gordin, konplejurik bakuak. Gaixa oso interesgarrixa dok sasikumiondako abante.eus/gu-sasikumeok/ , eta eskertzen dok tono lotsabakua. Bizitziangaittik ixa barkamena eskatzen ibillittakuak izan zittuan gure aurrekuak, baiña mahai gaiñian txalo bat emoteko eskubidia jeuken. Bai horixe!

Ipoin bildumak arriskua jaukek, hautaketian arabera inpresiño jenerala asko aldatu leikiala. Etxakixat ze neurrittan gertatu dan hori liburu honetan. Carnésen idazlanak asko dittuk eu.wikipedia.org/wiki/Luisa_Carn%C3%A9s , eta biharbada bilduma honetan estilo diferentietakuak sartu nahi izan jittuek, erakusgarri modura edo. Behintzat, batetik bestera estilo aldaketa itzalak jagozak. Hau ez dok txarra, e? Bakarrik jiñuat, igual ipoin guzti-guztiak ez dirala izango dan-danon gustokuak. Hau hala izanda, indar haundiko kontakizunak biltzen dittuk liburuonek, bizitzako gertakarixak erakutsitta, beti be epaittu barik (ondorixuak, norberak etara bihar).

Ezin dok ukatu pertsonalidade haundiko kontakizunak dirala; ez behintzat, ipoin tipikuak garapen tipikuakin. Arrazionalistak, esango najeukek, XX mende hasierako arkitekturian morokuak: bat-bateko amaierak, angulo ezohikuak... Emoten jok, gaiñera, jatorrizko hizkeria subordinatu xamarra dala, eta euskerazko itzulpena gatxagua egin dabela horrek. Hasierako ipoiñak kostauta irakorri jittuadaz, eta uste juat horregaittik dala (gero, itzultzailliak trukillua hartu detsala jirudik). Ipoiñon artian gorabehera haundixak jagozak, baiña meh batzuen artian batzuk oso indartsuki nabarmentzen dittuk (bereziki "Etxean" eta "Iparorratzik gabe").

PD: itzultzailliak "orobat" berbia ipoin guztietan sartzen jok. Berba-amuletoren bat ete?

Begiratu bihar izan dot: eu.m.wikipedia.org/wiki/Hester_Stanhope

Liburuan sarrera honek balixo didaktiko haundixa jaukak. Etxok bakarrik bioespeleologian gelditzen: horrek ez lajeukek zentzurik izango, karstan barruan txirikordatzen dirazen eremu guztiak kontuan hartuta. Ikuspegi moderno integraletik, espeleologixian ikuspegi zabaletik datoz azalpenak, eta nere iritzixan sarrerionek bere garaian Llopisen "Nociones de hidrogeologia..'." bete juan papela bete lajeikek, dibulgaziño aldetik bai, baiña baitta espeleologixiak eremu akademikuan egin biharreko bidian be. Nik behintzat, askotan kontsultauko juat.

Pertsona batek, arratsalde baten, 5-6 etxetara bisittia egin zeikian. Halakuetan, normala ei zuan beste bizpahiru bisittatzaillekin behin eta barriro kointziditzia. Kuriosua ohitturia!

"Bisitak", horra gure aittitta amamen denporako beste ohittura bat, zihero galdu dana. Gaur egunian jai eguerdittan bermuta hartzia, edo udan hondarrera juatia bezain korrientia ei zuan, garai hartan, etxekoandre batek bere etxian "bisittak hartzia". Arkitekturan be arrastuak laga jittuan ohittura horrek: etxietan "jangela" bat egoten zuan (halan esaten gentsaan guk), izen hori euki arren eguneroko otorduak egitteko ez zana erabiltzen (guk sukaldian jaten genduan). Jangela horretan jeguazen: vajilla elegantia (loza, kristala, alpaka), aparadore eta bitrinak, mahai haundi bat... eta bertan ez zan bizimodurik egitten, salbu eta okasiño haundixetan, ni umia nintzala behintzat (gerora bai, gero jangela hori -etxeko gelarik haundi, politt eta erosuena- eguneroko erabillerarako "gureganatu" genduan). "Sala de recibir" izena be entzun izan juat, halakuetarako. Beste arrasto bat bisitta txartelak dittuk: izenak berak esaten jok, bisitta sozialotan hasi zirala erabiltzen. Bueno, ba liburu honetan XX mende hasierako Libano kolonizauan, europarren artian behintzat bizi-bizi dagon ohitturia dok bisittena.

Kiki. 1920ko Paris zoruan transektu on bat egitteko aukeria emoten jok Alice Prin "Kiki" jarraitziak: miseria, txolintasuna, txupopteruak, jenialidadia, dekadentzia, dana nahaste borrastian. Irakorketa atsegiñekua izatiaz gain, balixo dokumental/dibulgatibo haundikua dok liburu hau, Europar kulturan hainbesteko arrastua laga daben sasoi hori ezagutzen hasteko.