1988 ingurutik aurrera punk askok hardcorerutz egin juen. Eta hori... neretako ya ez. 😉 Letrak txarrak izan arren, esaten dabena ulertzia gustatzen jatak. BAPen vinilo bat be ba jaukat, egoera oso onian (gitxittan ipiñi dotelako), eta Sarraski entzunda, nere ez-gustuan berresten naiz, eta nahi dabenari kaña pare baten preziuan saldukotsat.
Liburu hau irakortzeko gomendixua: (audio artxibuak entzungarri dagozenian) lehelengo entzun audixua; gero irakorri artikulua. Liburua bere horretsn irakorritta gozagarrixa bada, horretara ondiok gehixago. Ez horregatik! #IgoBolumena (oraintxe bertan Primitivos turbadoriak entzun/irakortzen 😜)
Eta bueno, talde onak soiñu txarrakin dagozen modura... ba kontrakua bebai. 😈 "Si no hay mata, no hay patata" eta soinu injeniari edo ekoizliak ezin jok kreatibidade/abillezixa faltia konpondu. Oin entzutzen nabillenan modura (etxuat esango zeiññññññ 😜).
Esandako legez, gorotz akustiko xarmagarri asko. Baiña... zer jakark honek? Ba, ONDO jotzen daben musikuak agertzen dirazenian, asko nabarmentzen dala. Esate baterako, Medanos de Singapur. mierdadebizkaia.bandcamp.com/album/medanos-de-singapur-maketa-y-rarezas?t=1 Kalidadia, batez be base erritmiko aberatsangaittik! Egin kontu, diskua be grabau juen, baiña masterra 1983ko ufaletan galdu zuan.
Bandcampeko maketak entzutzia, denporan bidaiatzia dok. mierdadebizkaia.bandcamp.com/ Gaztetxuegia nintzala esan juat, bai. Baiña zenbatetan entzun najuan soiñu hau edozein herrittako gaztetxe edo eszenatoki prekarixuetan? Gehixenetan, musika taldian izena jakin be egin barik. Jasotako audixo honen balixua ez dok materiala (soiñu kalidadia #ComoElCulo level, kantuak eurak be halamoduzkuak...) baizik eta garai baten lekukotasuna. Elgoibarko gaztetxe zaharra, Plaentxiakua, Lekittokua (hostalian!), Flora kaleko kasak popularra, Valentzian... gitxi, baiña hor ibillittakua naiz ni, eta barriro, kontzientzia laiñotuakin, "ardo txar honek eragiten dit noraezeko balantza"...
Eta N-634kuekin, begi bistan dok 1982 aldian argi eta garbi jeguala "benetako" eta "plastikozko" punkixen arteko aldia. Edo, hobeto esanda, 77tik aurrera zebixenak, 80ttik aurrera modara arrimautakueri jeutsen begizkua.
Joder, honek liburuak kriston balixo etnografikua jaukak. Desagertu dan Bizkaia gris eta ugartutakuan lekukotasun gitxi jaukaguz, "alkondaras"ek eta beste "viejobuvi"ak bultzatutako arpegi-garbiketa-zinematografikuan sasoi honetan. Fernandezek egindako bilduma hau dok bat. Liburuak audio adar bat be bajaukak, hamentxe mierdadebizkaia.bandcamp.com/ eta maketen audio kalidade eskasak ez jetsak bape balixorik kentzen, kontrakua esango najeukek: soiñu hori ahaztu nahi dirazen errixo zikin eta bere baztarreko zaramazko mendixekin bat jatork, eta HiFiak baiño askoz hobeto islatzen jok bertan bizi izan zirazen gaztien amorrua. Alan Lomax edo Ahotsak.com bildumetan audio kalidadiari be asko begiratzen ez detsagun modura, liburu honek zabaltzen daben leiho harrigarri honetan ZER kontatzen dan dok inportantia, eta hori oso-oso eta gordin-gordiñik jaukagu hamen. Esandako moduan, primerako biharra begittantzen jatak, etnografia edo arkeologia bihar onenen parekua bai.
Barakaldo, bere barri nere lehelengo nobixiangaittik izan najuan (Zaballa, "la margen más dura de la ría"...). Geroztik, Kruzesko ospittala izan zuan erreferentzixia, bihar kontuengaittik, eta iñoiz osasunangaittik. Hurrengo, zentro komertzial gigantiak; halan izan dok juan dan urte askuan... gaur arte. Liburu honek Barakaldoko mikrogeografia kontuengaittik interesa ixotu jestak. Zuazo (punkie destroyerrenen leku), Sanvi, bunkerra, Gorostiza... hortik pasiatzeko gogua sartu jatak, 80 hamarkada grisetik hona zenbat aldatu dan ikusteko, eta ea orduko aztarnaren bat usaindu leikian... Hori egin aurretik, lehelengo pausua mapak begiratzia izan dok eta... hara nun sorpresia! Zorixoneko Megaparka Zuazon ondo-onduan eregitta jagok. :-)
Irakorketan, bistan dok, behiñ baiño gehixagotan itzultzen najabilk 15 urte nittuanerako hartara. Hamen kontatzen dan guztia gertatzen zan bittartian, zertan najenbixan ni? Lytham-St-Annesen, Lekitton kuadrillia topau nahixan, Txurrumuski txarangan, gurasuekin mendixan... eta Josune punkie guapa eta atsegiña. Ordurako, lehelengo belaunaldiko punki gehixenak desagertuta jeguazen (nik euren barri izan barik) eta 85 inguruan bor-bor sortzen hasittakuak jebixen handik-hamendik. Halan be, nik ez najuan asko ikusi. Iniziatiba propixua (Sarrionandiak bere prologuak kontatzen daben sasoia) 3-4 urte geruago hartuko najuan-eta, aitta falta zala.
Irakorketan, bistan dok, behiñ baiño gehixagotan itzultzen najabilk 15 urte nittuanerako hartara. Hamen kontatzen dan guztia gertatzen zan bittartian, zertan najenbixan ni? Lytham-St-Annesen, Lekitton kuadrillia topau nahixan, Txurrumuski txarangan, gurasuekin mendixan... eta Josune punkie guapa eta atsegiña. Ordurako, lehelengo belaunaldiko punki gehixenak desagertuta jeguazen (nik euren barri izan barik) eta 85 inguruan bor-bor sortzen hasittakuak jebixen handik-hamendik. Halan be, nik ez najuan asko ikusi. Iniziatiba propixua (Sarrionandiak bere prologuak kontatzen daben sasoia) 3-4 urte geruago hartuko najuan-eta, aitta falta zala.
Mirenolatu “zeladore banpiroa da” bere sortzailearen hitzetan. Bere kaparekin hegaz egiten duen horietakoa. “Protagonista marjinatua …
Mendaroko ospittaleko anbientia
4 izar
Hau hobetzen jiharduk. Lehelengo bolumenan aldian, Txarli eta Mariolan biharrak beste lankide batzuen ekarpena be ba jaukak (gidoietan, imajinatzen juat) eta joder! Historia batzuk nibel altukuak dittuk. Irregulartasun fanzinerua galdu barik: orrialde bakarreko "paridak" eta hari luzeko kontakizunak txandakatuta. Ospittaleko pasilluetako bizitzia, faunia, espezialidade askotako osagillien arteko tirabirak, zeladorien protagonismo berezixakin ("¡la culpa siempre es del celador!"), oso erakargarrixa egitten jok neuretako. Egin kontu, plazerra ahal danik eta gehixen luzatzeko, historia bakotxa beste liburu baten kapituluakin txandaka irakorri bihar izan juat! Eta txoritxo batek jiñok hirugarren bolumena be etorri leikiala... Zoragarri. Egunen baten, "obra konpletuen" ediziño bat egitteko moduan, listin telefoniko baten tamañuan! :-)
Mirenolatu “zeladore banpiroa da” bere sortzailearen hitzetan. Bere kaparekin hegaz egiten duen horietakoa. “Protagonista marjinatua da, gizartetik kanpo bizi dena, …
"Pues claro. ¡¿qué pasa?! Hay que dar por el culo a todo el personal, a todo el que pillabas. Entre nosotros nos currábamos y es que era así. En todos los conciertos había hostias, te ponías de aquí, tirabas lapos, botellas, ¡arrrg, pim-pam! Venía uno y a hostias. Siempre había hostias en los conciertos de Miserables y de toda la peña a palos. Al final no sabías ni quién te había pegado ni hostias. (...)
Nosotros íbamos a la bodeguilla, nos pillábamos la botella de mistela y nos cogíamos unos morones de la hostia. Y los Cariñena, vino blanco con martini, luego absenta y eso era la muerte. Así que veíamos enanitos en la nevera y demás. La cosa es que antes ibas a la farmacia y sacabas de todo. Nosotros probábamos de todo, sobre todo las pastillas sartania que eran para los locos. Mi colega Parra se las comió …
"Pues claro. ¡¿qué pasa?! Hay que dar por el culo a todo el personal, a todo el que pillabas. Entre nosotros nos currábamos y es que era así. En todos los conciertos había hostias, te ponías de aquí, tirabas lapos, botellas, ¡arrrg, pim-pam! Venía uno y a hostias. Siempre había hostias en los conciertos de Miserables y de toda la peña a palos. Al final no sabías ni quién te había pegado ni hostias. (...)
Nosotros íbamos a la bodeguilla, nos pillábamos la botella de mistela y nos cogíamos unos morones de la hostia. Y los Cariñena, vino blanco con martini, luego absenta y eso era la muerte. Así que veíamos enanitos en la nevera y demás. La cosa es que antes ibas a la farmacia y sacabas de todo. Nosotros probábamos de todo, sobre todo las pastillas sartania que eran para los locos. Mi colega Parra se las comió y empezó a ver enanitos cantando "¡ay-jo! ¡ay-jo!". La peña se mofaba de él, pero luego el otro veía una mosca enorme con el reflejo de la lámpara y a hostias con la lámpara y con todo. Los artanes creo que eran, la dexidrina, la espadillanes... Todo eso para adentro. ¡Es igual! Para estar a tope con todo. Yo salí corriendo con un colega por las calles porque pensábamos que los edificios se caían. La gente flipaba pero a tí te daba igual. Luego los tripis esos que salieron... ¡bufa! Aquello era mucho. Un colega nuestro dijo que se había muerto y la verdad es que acabó tumbado en un banco y toda la peña pegándole puñetazos a ver si despertaba y nada. Al de un rato volvió como si nada, dejó su cuerpo y volvió. Me acuerdo con el speed y la anfetamina, que acabamos en la playa, unos encima de un árbol con una bufanda en la cabeza y yo en la orilla y flipaba porque el mar me cantaba eso de "eguneeeero dena okerrago" de Hertzainak. Me cago en dios, ¡que me canta el mar, tío! (...)
De la noche a la mañana entró el caballo y eso no se conocía. La farlopa sí pero eso no. Luego con el speed, que valía un talego el gramo y el caballo valía menos. Entonces, todo el mundo a caballo, al caballo... y a tomar por culo. (...) Venga, ¿acabamos ya o qué? Que tengo que pasear a mi perra. ¡Venga, me cago en dios!" (Fran, Miserables taldekua).