Mirenolatu “zeladore banpiroa da” bere sortzailearen hitzetan. Bere kaparekin hegaz egiten duen horietakoa. “Protagonista marjinatua da, gizartetik kanpo bizi dena, mozkortia eta drogazalea”. Baina aldi berean “oso gustuko du ospitaleko gaixoei laguntzea”. Mirenolatuk badu, nola ez, aurkaria ere. Señor Josakidetza izeneko pertsonaia. “Gaiztoa” da, nola ez, eta Osakidetza “enpresa moduan irudikatzen du”.
Txarli eta Mariolaren asmoa “Osakidetzak giza baliabideak kudeatzeko duen modua” kritikatzea da, “umore beltza” erabiliz. “Txiste moduko komiki bat egitea” ondotxo ezagutzen duten errealitatearekin. Izan ere, “zelan egin daitezke hain txarto gauzak”, irteten dio barru-barrutik Txarliri Mendaroko ospitaleko eta oro har Osakidetzako kudeaketari buruz hitz egiterakoan.
“Oposaketako azterketa milaka lagunek egiten dute, eta urteak ematen dituzte lanean hasteko zain, epeak asko luzatzen baitira. Eta uda heltzean langileak falta dira, eta azterketa egin ez duten pertsonak kontratatzen dituzte. Zergatia galdetu, eta inork ez daki ezer. Batean zein bestean galdetu, eta inork ez daki ezer. Errua beste norbaiti leporatzen diote”. Egoera horrelakoa izanik Osakidetzako langile askorentzat, “umorearen galbahea” beharrezkoa da. Txarli eta Mariolaren esanetan, “egonezin hori ateratzeko bidea da”.
(...)
Mirenolaturen lehen albumak (Mirenolatu, la celadora vampira. Living in Josakidetza, DDT Banaketak, 2020) espero baino arrakasta handiagoa izan zuen. Ale guztiak eskuz esku saldu ziren, eta batik bat, ospitalean bertan lankideen artean. “Horregatik animatu ginen bigarren albuma kaleratzera”. Orduan Txarlik, “serioago” jarri, eta “hobekuntzak” egitea erabaki zuen, eta kolore gehiago eta euskara gehiago sartu ditu Caida y auge de Mirenolatu albumean (DDT Banaketak, 2021).
Bi hizkuntzetan, bai euskaraz bai gaztelaniaz bizi dute egunerokoa Txarlik eta Mariolak. Ospitalean ere biak erabiltzen dituzte gaixo, senide eta lankideekin. Horregatik modu kontzientean erabaki dute komikian ere biak nahastea. “Erdera hutsetik gatoz”, diote, eta guretzat abantaila da biak erabiltzea. Gure errealitatea horrela bizi baitugu”.
Urte oso bateko lana dago komiki bakoitzaren atzean. Elkartzean ideiak partekatzen dituzte Txarlik eta Mariolak eta, batik bat Txarli trabatzen denean, Mariolarengana jotzen du. “Berak beti izaten baitu ideiaren bat”.
Bigarren zenbakia “pixka bat beldurtuta” argitaratu dutela aitotzen du Txarlik. Izan ere, bi egileen poltsikotik ordaindu dituzte inprentako gastuak eta dirua berreskuratzea izan da euren xede nagusia. Eta lortu dute, bai. Bigarren komikia ere “ondo” saldu dute. Pentsa, ospitaleko kontratazio bulegoan ere saldu dituzte ale batzuk. Zehatz-mehatz komikia “noraino” heldu den ez dakiten arren, Osakidetzako aldizkari ofizialean komikiaren berri emateko proposamena ere jaso dute. “Pertsonalki aipatu ziguten aukera egon zitekeela. Baina, gero deirik ez dugu jaso. Agian, komikia irakurri ostean, iritziz aldatu dute”, dio umoretsu Txarlik.
uriola.eus/deustualdea/1655119738453-zeladore-banpiro-baten-gorabeherak
