Ba niri, justu "alferrikakoa mozte" hori asko gustatu zait. Igual telebistara eta komunikazio estilo berrienekin hezitakooi (gazteoi) atseginagoa egiten zaigu horrela.
Asko gustatu zait liburua. Erraz irakurtzen da, ondo dago idatzita, hizkera aberats eta irisgarriz, istorioa entretenigarria eta ondo eramana da, eta umorea ttak dago sartuta.
Guztiz gomendagarria, lan ederra da.
Umorearekin batera, kritika sozial nabaria dago eta 2020ko hamarkadako joera mediatikoen isla ona, dena parodia erabilita.
Alde txar bat du euskaldun batzuentzat: hegozentrista da. EAEko (eta Espainiako) kulturan eta lurraldean oinarritzen da, eta ez baduzu hori ezagutzen agian arrotza egingo zaizu.
Izenburua anbiguoa da eta izaera batean sakonduko duela ematen du, baina orri gutxi batzuetan egiten du hori (hasieran eta bukaeran, clickbaita alegia).
Gauza interesgarriak ditu, jakina, baina kohesioa falta zaio liburuari. Terapeuta psikiatriko baten (psikologotik ere izango du) ohar dibulgatiboak dira, eta gehienetan ez da azaltzen zer zerikusi duen atal horrek bitamina pertsonekin.
Bestalde, ez zait gustatu teoria psikologiko batzuk guztiz egiazkotzat agertzen dituela, batez ere ni ez nagoelako horiekin ados.
Zer gustatu zaidan?
- Hormona nagusi batzuen funtzioa oso ondo azaltzen du
- Adibide asko jartzen ditu
- Itxaropen mezua eta elkarrekiko maitasuna aldarrikatzen du
Irakurtzen hasi berri naiz ta badu zerbait gustatzen ez zaidana: anekdotaz josia dago eta edukia ez dago oso sintetizatua, antza.
Bestalde, ez naiz gehiegi fio psikiatra den idazle honetaz, psikiatra delako. Baina gaia interesatzen zait, begi bistakoa zaidalako badaudela pertsona xinpleki onak, onura asko ekartzen dietenak ingurukoei.
Kortisolaz hasten da, alertaren hormonaz alegia, eta interesgarria suertatu zait. Azken bi urteetan, psikoterapian, horixe landu baitut, orain atzera begiratuta konturatzen naiz. Lehen kortisolez lepo bizitzera nengoen ohituta, beldurrez, adi(egi). Pentsatzen nuena analizatuta eta erabakita, emozioak eta erreakzioak aldatzea lortu nuen, edo behintzat jakitun izatea aldatu nitzakeela.
Ba ba omen dago psikologiako adar txikitxo bat erantzun biologiko positiboa deitzen dena. Kortisolean ordez beste hormona edo egoera lasaigarriago batzuetan bizitzea da haren funtsa, eta horretarako praktikan jartzeko esaldi bat eman zidan terapeutak, edozein unetan errezitatzekoa:
Ahoa listuz betetzen zait
ura bezain arina eta atsegina
Mugarik gabeko ___ behar dut
eta geroz eta errazagoa …
Irakurtzen hasi berri naiz ta badu zerbait gustatzen ez zaidana: anekdotaz josia dago eta edukia ez dago oso sintetizatua, antza.
Bestalde, ez naiz gehiegi fio psikiatra den idazle honetaz, psikiatra delako. Baina gaia interesatzen zait, begi bistakoa zaidalako badaudela pertsona xinpleki onak, onura asko ekartzen dietenak ingurukoei.
Kortisolaz hasten da, alertaren hormonaz alegia, eta interesgarria suertatu zait. Azken bi urteetan, psikoterapian, horixe landu baitut, orain atzera begiratuta konturatzen naiz. Lehen kortisolez lepo bizitzera nengoen ohituta, beldurrez, adi(egi). Pentsatzen nuena analizatuta eta erabakita, emozioak eta erreakzioak aldatzea lortu nuen, edo behintzat jakitun izatea aldatu nitzakeela.
Ba ba omen dago psikologiako adar txikitxo bat erantzun biologiko positiboa deitzen dena. Kortisolean ordez beste hormona edo egoera lasaigarriago batzuetan bizitzea da haren funtsa, eta horretarako praktikan jartzeko esaldi bat eman zidan terapeutak, edozein unetan errezitatzekoa:
Ahoa listuz betetzen zait
ura bezain arina eta atsegina
Mugarik gabeko ___ behar dut
eta geroz eta errazagoa zait lortzea¹
¹ Terapeutak esaten zidan oso garrantzitsua zela hitz horiexek erabiltzea, estudiatutako esaldia zelako, beraz, hementxe hark eman zidan bertsioa, gazteleraz:
Mi boca se llena de saliva
fluida y agradable como el agua
Necesito _____ sin límites
y cada vez me es más fácil conseguirla
@arpia49@bookwyrm.social Recién he empezado a leerlo y me está dando la misma sensación, que de alguna forma es relleno, poca síntesis y mucha anécdota. De todas formas, y con cierta desconfianza por el punto de vista psiquiátrico que puede que tenga la autora, me interesa leer sobre esto.
Ne lenengo komikia izan da ta gañea alemanez. Gustatu zait lagunarteko erregistroa hain normal erabiltzea. Ta istorioa bera polita da, xamurra. Genero-adierazpena ere interesgarria da, berritzailea.
Alde txar bakarra, denbora azkarregi pasatze dala narrazioan.