Kritikak eta Iruzkinak

Asko gustatu zait liburua. Erraz irakurtzen da, ondo dago idatzita, hizkera aberats eta irisgarriz, istorioa entretenigarria eta ondo eramana da, eta umorea ttak dago sartuta. Guztiz gomendagarria, lan ederra da.

Umorearekin batera, kritika sozial nabaria dago eta 2020ko hamarkadako joera mediatikoen isla ona, dena parodia erabilita.

Alde txar bat du euskaldun batzuentzat: hegozentrista da. EAEko (eta Espainiako) kulturan eta lurraldean oinarritzen da, eta ez baduzu hori ezagutzen agian arrotza egingo zaizu.

Izenburua anbiguoa da eta izaera batean sakonduko duela ematen du, baina orri gutxi batzuetan egiten du hori (hasieran eta bukaeran, clickbaita alegia).

Gauza interesgarriak ditu, jakina, baina kohesioa falta zaio liburuari. Terapeuta psikiatriko baten (psikologotik ere izango du) ohar dibulgatiboak dira, eta gehienetan ez da azaltzen zer zerikusi duen atal horrek bitamina pertsonekin.

Bestalde, ez zait gustatu teoria psikologiko batzuk guztiz egiazkotzat agertzen dituela, batez ere ni ez nagoelako horiekin ados.

Zer gustatu zaidan? - Hormona nagusi batzuen funtzioa oso ondo azaltzen du - Adibide asko jartzen ditu - Itxaropen mezua eta elkarrekiko maitasuna aldarrikatzen du

Ne lenengo komikia izan da ta gañea alemanez. Gustatu zait lagunarteko erregistroa hain normal erabiltzea. Ta istorioa bera polita da, xamurra. Genero-adierazpena ere interesgarria da, berritzailea.

Alde txar bakarra, denbora azkarregi pasatze dala narrazioan.

Nik aukeatuta irakurritako lehenengo alemanezko liburua

Ez zait gustatu, narratiboa espero nuelako eta deskriptiboa delako.

Ezustekoa

Lagun bidaizale batek utzi zian liburua. Beai Australian zeoneko ingles irakasliak oparitu zion. Hasieran bertan esan zian bidaiarientzako liburu bat dala, ta, esango nuke, liburuan hasieran holako zeoze esatea.

Kontakerak badu zerbait ezberdina, berezia, oso ona. Bakarkako bidaietako arreta osondo islatzeu, arreta ez narratibo edo kronologiko bat, eztare logikoa edo helburuzkoa, gogoan araberakoa baizik; uneko arreta. Hoi, bere hortan, asko gustatu zait. Eztet beste liburuik irakurri holako kontakera dakana, ta gustatu zait.

Istorioa bikaina da: protagonista, Richard, Tailandian bidaiatzen ai da ta, hostel batian dola, bere bidaian norabidea aldatze dion batekin ite du topo. Besteik eztizuet kontatuko.

Inglesez irakurritenez, hasieran kosta in zitzaiten erritmoa hartzea. Gañea, bizitza dala ta, oso mantxo irakurriet, tartekatuta. Bñ bukaera tita, azkar batian, hoi bukaera!

Gomendatzeizuet, jakiña

Laun bidaizale batek gomendatu zian aspaldi, ta oain, elkarrekin bidaiatzen jarri geanian, eskutan eman dit. Itxura earra

Abstraktuegia

Askok esan zidaten sekulako liburua zela, eta ulertzen dut zergatik, berritzailea delako: euskal kultura hartu eta zientzia fikziora eraman.

Baina niri ez zait horrenbeste gustatu, batez-batez ere, idazkerarengatik. Akademiaren araberako zuzentasun linguistikoa barneratu dudanez ikasketetan, kosta egiten zait hori betetzen ez duten kontu formalak irakurtzea. Eta liburu honetan badaude holako "akats" nabarmenak, bi nabarmenenak subjektua eta predikatua komaz bereiztea (intonaziotik gertuago egon dadin edo) eta aurretik eta gero aipatutakoei erreferentzia egiteko erabiltzen diren erakusleak (hori/hau). Gehien lehenengoak egin dit traba, ez nuelako ulertzen esaldia, uste nuelako tarteki bat zela komaren ondorengoa, eta ez.

Beraz, historikoki liburu garrantzitsua eta onuragarria da, baina nik ez dut hain gustura irakurri.

Bilatu gabe aurkitu nun kalian, bizitzaren sorpresa txikiak. Irakurtzen jarri, ta (psiko)terapian landutakoan oso haritik zijoala ikusi nun. Laburpen laburtuena, besteei kaso gutxio ta zui gehio iteko da, begirada kanpotik barrura aldatzea, gertaerak gertaera, guk nola hartze degun dalako gakoa, ze garrantzi emateiogun ta zenbateaño erabaki dezakeun nola hartu.

Oso liburu ona, ne ustez. Lagun askoi ai naiz gomendatzen, ta hau irakurtzen ai zeatenei ere, jakiña.

Zeba ez dizkioten bost izar jarri? Erabiltzeitun adibideak zaharkituta daudelako. 60-70ko hamarkadetakoa da, ta adibideak orduzkoak dialako, AEBetan eta ikuspegi oso maskulino, txuri ta (erdiklaseko) dirudunena. Adibideak ez dia egokiak gutzako, bñ mamia bai, ta adibideak estrapolatu in daitezke, o berriak sortu.

Lenengo orriak irakurrita, oso itxura ona du, ikuspegi psikodinamikotik gertu, ne ustez

Euskaraz interpretatzearen inguruko oinarriak ondo-ondo azaltzen ditu. Hasieran historia pixka bat ematen du, gero interpretazio motak aurkeztu, jarraian banan-banan haietan sakondu eta, bukatzeko, arazo ohikoenak aurkezten ditu. Hori guztia modu irakurterrazean idatzita, baliabide literarioz josita (adibideak, metaforak, konparazioak...) eta ahozko hizkeratik oso gertu. Gainera, behin eta berriz errepikatzen dituenez kontu berberak, nahiko erraz barneratzen dira.

Alde txarrean, zertxobait zaharkituta geratu da kontatzen duena, batez ere euskararen egoera soziolinguistikoari eta teknologiei dagokionez. Bestalde, idazkeran, aposizio asko eta asko sartzen ditu eta zaila da, askotan, esaldiaren haria jarraitzea.

Klaserako irakurri behar dut, EHUko Itzulpengintza eta Interpretazioa graduan.

Gurasoen etxian zeon, ta ni gaubela bila