Kritikak eta Iruzkinak

Scalzik berak dio beste nobela bat idazten saiatzen ari zela pandemia Iritsi zenean, orduan zerotik hasi eta arinagoa den beste hau idazteari ekin zionean. Handikeriarik gabeko nobela bat da, irakurlea entretenitzea da bere helburu bakarra, eta hori bai lortzen duela, John Scalziren ohiko umorearekin.

Honen orrialdeen erdia dituen eta letra handiagoa duen liburu bat irakurrita nentorren. Beraz, zirrimarratua dirudien letra ñimiñoa duen poltsiko-liburu lodi hau irakurtzen hasteak nagitasunez bete nau. Istorioa ulertzea kostatu egin zait, askotan ez nekien oso ongi zer gertatzen ari zen. Ez nituen pertsonaia ezberdinak bereizten. Etorkizuneko gizarte batek gertuko izar batean dagoen eztralurtarrekin egindako kontaktua kontatzen du nobela honek. Extralurtarren deskribapena oso interesgarria da eta nobela hobeto ulertzeko berriro irakurri beharko nuke, baina hori ez dut inoiz egingo, beraz, nahiko juxtu bat emango diot eta apalean geratuko da betirako.

Badago Goodreadsen liburu honen iruzkin bat honela dioena: "Ander Izagirrek merkatuan egin duen asteroko erosketaren liburu bat idatziko du eta liluragarria izango da". Hemen, Elkanoren munduaren inguruko biraren bostehun garren urteurrena aitzakia bezela hartuta, Elkanoren herriaren, Euskal Herriaren, inguruko bira egiten du. Liburuaren gai nagusia hurrengoa da: mende luzeetan zehar euskaldunak eremu menditsu batean beste herrietatik isolatuak bizi izan direlako errelatoa saldu dute XIX. mendetik gaur egunera arte. Ander Izagirrek, Euskal Herria bizikletan zeharkatuz, kontrakoa erakutsi nahi digu. Euskal Herria itsasora begira bizi izan den herria da, lurrak oso oparoak ez izanik, untzigintzan, balearen ehizan eta merkataritza aritzen ziren, barnealdeko baserriak eta basoak bizimodu hau sustatzera ere egokitu zituztelarik. Anderren beste liburuak bezala, anekdotaz eta bitxikeriez jositako liburua da hau. Batzuk ezagunak, beste batzuk ez hainbeste, eta itxuraz zerikusirik ez daukaten istorioak ederki lotuak daudelarik beraien artean.

Nobela hau irakurri aurretik pentsatzen dudana da: Berriro The Martian nobelaren bertsio bat irakurriko al dut? Ze aspergarria, ezta? Ba premisa antzekoa den arren (espazioan galdutako tipo batek aurrera egin behar du nola edo hala) The Martian bezainbeste gustatu zait, eta ez badidazu sinisten, zuk zeuk irakurri. Ez dizut nobela destripatuko, zertaz doan ez jakitea bere xarmaren parte delako. Gora Rocky.

Los Retronautas podcastean gomendatzen zuten nobela hau, eta motz samarra denez eta gainera gai interesgarriak jorratzen dituela dirudienez, irakurtzea erabaki nuen. 70eko hamarkadako nobela bat da, eta garaiko zientzia fikzioa nahiko arraroa izaten da sarritan. Hau ez da salbuespena. Hala ere, oso interesgarria iruditu zait hurrengo hamarkadetan hainbat nobeletan agertuko ziren ziberpunka eta klonazioa aurreratzen dituelako. Gainera, umorezko pasarte bitxi batzuk ere badauzka. Ez nuke berriro irakurriko eta ez dakit etorkizunean nobela honetako ezer gogoan geratuko zaidanik baina behin irakurtzeak merezi duela uste dut.

Duela bi urte oparitu zidaten 1200 orrialdeko liburutzar hau, eta noski, Irakurtzen hasteak ematen duen galbana nahiko handia da. Gainera, liburua Irakurtzen hasita, nahiko nahasia da guztia: pertsonaia asko, guztiz berria den mundu bat... Baina orriak aurrera joan ahala mundu berri honetan murgildu eta bere aberastasuna aintzat hartzen duzu. Gainera, autoreak liburu hau hamar liburuko proiektu erraldoi baten lehenengoa bezala idatzi duela jakitean txundituta geratu nintzen. Hurrengo liburua (beste 1200 orrialde) eta datozen guztiak irakurtzeko irrikitan nago.

Zein ona zen gure Jose Miguel. Jendea bahitzen zuen, baina zein ondo tratatzen zituen bahituak. Jendea hiltzen zuen, baina ez zitzaion batere gustatzen jendea hiltzea. Zein jatorra, zein zintzoa, zein pertsona ona, berak eman zuen dena guk apur bat eman ez dezagun, edo horrelako zerbait. Autoreek Argalaren alde egindako goraipamen exageratuak alde batera utzita, oso interesgarria da liburu hau, ETAk eta Euskal Herriko mugimendu politikoek 60-70ko hamarkadetan zehar izan zuten bilakaera ulertzeko aukera ematen digu.

Varias décadas después, Asimov vuelve con la saga detectivesca espacial para comenzar a cerrar su universo de los robots y unirlo con el de la fundación. En esta novela llevamos a Elijah Baley en Aurora con una trama se cerrará en la próxima novela.

Por alguna razón, le tengo un cariño especial a esta novela. No deja de ser la típica novela de detectives de Asimov pero el mundo solariano que describe me llamó mucho la atención.

No me ha parecido tan coñazo como la primera vez que lo leí, seguramente porque está vez conocía bastante bien los conceptos que se trataban en el libro. Aún así, me parece que hay un universo entero desaprovechado para contar la historia de un planeta. Ya sé que hay más libros para ampliar ese universo pero parece que este es el más decente de todos ellos así que lo dejaré aquí.

Uno pensará que esta novela es de ciencia-ficción, pero antes que nada es una novela de detectives, con un trasfondo futurista. Siglos después de los relatos de robots, la humanidad se ha dividido en dos: los terrícolas, de vida corta, hacinados en ciudades bajo cúpulas, sin apenas robots, y los espaciales, longevos, en mundos en los que los robots mejoran la vida de sus los escasos habitantes de los planetas exteriores. Se ha cometido un crimen en la ciudad espacial de la Tierra, que conecta ambos mundos, y un detective de la Tierra y otro de Aurora deben resolverlo.

Casi todos los relatos de robots de Asimov en un solo libro. No hace falta decir más. Me encantan estas historias.

Los libros sobre paleontología que había leído tenían un punto de vista más autobiográfico y, bajo mi punto de vista, más narcisista. Francesc Gascó, en cambio, vuelve a un formato más clásico sobre la historia de los dinosaurios. Aún así, hace honor al título y además de las historias conocidas, habla de muchas otras cosas que no suelen aparecer en este tipo de libros. Creo que este este libro se complementaría muy bien con "auge y caída de los dinosaurios" de Steve Brusatte. Mientras que Brusatte nos cuenta la historia de los dinosaurios, desde su aparición hasta su extinción, Gascó nos habla de la historia de los descubrimientos sobre los dinosaurios y de su importancia en la cultura popular.