Kritikak eta Iruzkinak

Bilatu gabe aurkitu nun kalian, bizitzaren sorpresa txikiak. Irakurtzen jarri, ta (psiko)terapian landutakoan oso haritik zijoala ikusi nun. Laburpen laburtuena, besteei kaso gutxio ta zui gehio iteko da, begirada kanpotik barrura aldatzea, gertaerak gertaera, guk nola hartze degun dalako gakoa, ze garrantzi emateiogun ta zenbateaño erabaki dezakeun nola hartu.

Oso liburu ona, ne ustez. Lagun askoi ai naiz gomendatzen, ta hau irakurtzen ai zeatenei ere, jakiña.

Zeba ez dizkioten bost izar jarri? Erabiltzeitun adibideak zaharkituta daudelako. 60-70ko hamarkadetakoa da, ta adibideak orduzkoak dialako, AEBetan eta ikuspegi oso maskulino, txuri ta (erdiklaseko) dirudunena. Adibideak ez dia egokiak gutzako, bñ mamia bai, ta adibideak estrapolatu in daitezke, o berriak sortu.

Lenengo orriak irakurrita, oso itxura ona du, ikuspegi psikodinamikotik gertu, ne ustez

Euskaraz interpretatzearen inguruko oinarriak ondo-ondo azaltzen ditu. Hasieran historia pixka bat ematen du, gero interpretazio motak aurkeztu, jarraian banan-banan haietan sakondu eta, bukatzeko, arazo ohikoenak aurkezten ditu. Hori guztia modu irakurterrazean idatzita, baliabide literarioz josita (adibideak, metaforak, konparazioak...) eta ahozko hizkeratik oso gertu. Gainera, behin eta berriz errepikatzen dituenez kontu berberak, nahiko erraz barneratzen dira.

Alde txarrean, zertxobait zaharkituta geratu da kontatzen duena, batez ere euskararen egoera soziolinguistikoari eta teknologiei dagokionez. Bestalde, idazkeran, aposizio asko eta asko sartzen ditu eta zaila da, askotan, esaldiaren haria jarraitzea.

Klaserako irakurri behar dut, EHUko Itzulpengintza eta Interpretazioa graduan.

Gurasoen etxian zeon, ta ni gaubela bila

Orain arte irakurri ditudan liburuekin alderatuta oso ezberdina da hau. Horregatik dezente kostatu zitzaidan erritmoa eta gustua hartzea, 100. orrira arte edo ez nuelako jakin zer kontatu nahi zidan... eta gero ere, antzeko jarraitu du.

Bestelako liburua da, ume baten ikuspegitik dagoelako kontatua. Eta umeek emozioez gidatzen dute beren burua, ez justiziaz, ez gizalegez. Eta horrexegatik kontatzen du egunerokoa, detaile txikienari ere garrantzia emanda; eta, guzti horren artean, helduoi garrantzitsuagoak iruditzen zaizkigunak aipatzen ditu: justizia, arrazakeria, epaiketak, hilketak... baina beti eragiten dizkion emozioetatik abiatuta. Horregatik da bestelakoa liburua hau, eta, azkenean, liburuak horixe kontatu nahi zidala ondorioztatu dut: umetasuna.

Lehenengo orriak zailak, deserosoak egin zaizkit, ez didate harrapatu. Kontatzen duen egoera ere berria da guztiz, testuinguru oso gutxi emanda, baina orriak pasa heinean hobeto ulertzen joan naiz eta gustoa hartu diot ja 20. orrirako!

Gomendatua ziaten ta etxian zeon. Bigarren liburua izango zait inglesez.

Irakurtzeai utzi diot, ez dit interesik piztu

Ba hasi naiz irakurtzen, oaindik hitzaurretan nabil, ta etzait ai asko gustatzen, bateze ez dolako ondo idatzita, ortografia ta gramatika akats nabarmenak euskerazko zatitan, ta adierazkera korapilatsua. Ze in barko nuke? Liburua utzi? Ez dit jarraitzeko gogua ematen

Gurasoek diote oso ona dala, ez ikusteko pelikula ta irakurtzeko

Aspaldi nekan liburu au burun, ta lengo batian berriz goatu zitzaiten, "Oihan hitzean mundua" irakurtzen ai nitzala. Asi naiz irakurtzen ta bueno, kutxu zarra daka, ta zati batzuk naiko gaixki idatzita daude, bateze euskerazkoak, oso gaixki ta zuzendu gabe: itzaurrean esate'anez, gogo aundiz ta profesionaltasun gutxiz itzulitako euskera

Ikusiko deu zer dakan eduki-edukiak, oain itzaurreekin nolako

Oso liburu ona da, bai edukian eta bai idazkeran. Batzuetan astuna suertatu daiteke, niri historiaz ari zenean, baina beste zati batzuk guztiz gozagarriak dira.

Koldo Zuazoren proposamenekin oso bat nator gehien-gehienetan, txikikeriak txikikeria. Izatez, GrALa prestatzeko irakurri dut liburu hau, euskalkia eta Batuaren arteko harremana aztertu eta proposatu nahi dudalako.

Esan bezala, edukiaz gain idazkera ere ona da, euskal egiturez josia, lexiko aberatsa baina ez pedantea eta, garrantzitsuena, behar bestetan errepikatuta daude ideiak, ez konprimatu-konprimatuta.

Irakurri eta irakurrarazi

Istorioa, bere hortan, ona. Kontakera, aldiz, bikaina.

Jatorrizko idazleak eukiko du zerikusia hortan, bñ merito haundina itzultzaileana iruitze zait. Euskal esapideak, hizkuntza-sena, zehaztasuna ta poesia bateratu ditu, beti ulergarri, nafarlapurtar dialektoa hartuta oinarri, nahiz ta Batuan izan. Hortaz, oso aberasgarria suertatu zait euskera aldetik, erregistro informala ondo landuta, euskalduna, ta gañea ezagutze ez deten euskalki batean izanda, hitz asko ikasitut, existituko ziala pentsature enitunak.

Zorionak Amaia, itzulpen ederra.