Izen baten promesa

, #158

Azal gogorra, 288 orrialde

euskara hizkuntza

Susa(e)k argitaratua.

ISBN:
978-84-19570-49-9
ISBN-a kopiatu!
5 izar (berrikuspen 1)

Aitor Etxarte Berezibarren hiletan oihukatutako akats batek —Gora Liga Komunista Iraultzailea!— idazlearen aitaren gaztaroko jendea elkartu du liburu honetan; lagunak, maitaleak, militantziako kideak. Haien hitzek osatzen dute orain kontakizunaren erdia —“Guk Franco akabatu nahi genuen, baina pijoak ere akabatu nahi genituen”; “Edertasuna, leherketa eta patxada bilatzen genituen”—, eta beste erdia, berriz, Aitorren galeraren aurreko minak idatzi du; erritu faltak, doluan atxiki nahi den guztiak.

Nor izan zen Aitor aita izan aurretik, eta, beraz, nor izan zen aita izan zenean ere?

Langile askapenarekiko konpromisoa, euskaldun izatearen pasioa eta malefizioa. Oteiza, Trotski, McKenzie Wark eta amatxi Pilar. Iruñea, Arrasate, Bartzelona. Musika klasikoa eta sexu desira. Antolakuntza politikoa eta ZIUa. Egun batetik bestera den-dena alda zitekeela sinetsi zuen belaunaldi bat —azkena?— eta potentzia haren guztiaren hondamendia, gaur arte. 1975 eta 2020. Heriotza denak heriotza bera al ziren?

Edizio 1

(e)k Hedoi Etxarte(r)en Izen baten promesa liburuaren kritika egin du (Narratiba, #158)

Dolua eta memoria oinordetzaren pisuaz konturatzeko

5 izar

Gogorra egin zait irakurketa, baina oso azkar amaitu dut irakurtzen. Aitor ezagutu nuen eta Hedoi ezagutzen dut, baina Pandemiak agurtzeko aukera ere kendu zigun, eta egin beharreko bidea egin dut Aitorren heriotzaz gehiago jakiteko eta Hedoi lagunaren dolu prozesua ulertzeko.

Bidean, bi ildoetan ikasteko aukera izan dut. Alde batetik beste Iruñerri bat ezagutu dut 1970eko hamarkadako Liga Komunista eta inguruko bestelako erakundeen militanteen ahots indibidual eta kolektibotik gordin eta zehatz kontatua. Ezagutzen ez nuen Iruñerri bat militantzia komunista erradikalaren betaurrekoetatik, eta bizitza eta tokien gaur egungo errepasotik.

Bestetik oinordekotza, politikoa eta intimoa aldi berean, jasotzearen pisua eta ardura, Hedoik jaso duela sentitzen duena, Aitor eta Pilarrengandik, baina baita ezagutu ez dituen beste askorengandik. Nire burua errekonozitu dut lehen aldiz berdin, beste hari batzuetan oinordekotzaren pisuarekin.

Doluari buruzko liburua ere bada, azkarregi joan denaren memoria eginez egindakoa, oinordekotzaren bitartez bidea egiten jarraituko duen dolu bati buruzkoa.

Gaiak

  • dolua
  • ez-fikzioko nobela
  • Herritarron Historia