Kritikak eta Iruzkinak

Discworld-eko seriearekin gehienetan gertatzen zaidan modura. Gustatu zait, baina pixka bat epel utzi nau. Egia da Pratchett-en ironia eta lengoaiaren maisutasunak irribarre bat edo beste ateratzen duela, baina nire kasuan ez agian hortik irakurri dudan bezainbeste. Hasiera eta bukaeraz disfrutatu dut, erdi partea luze egin zaidalarik.

Gomendagarria, bai, baita entretenigarria ere. Lezio batzuk ere ematen ditu. Baina oraindik ez dut "klik" Discworldekin.

Zer esan liburu honi buruz. Ipuin eta kontakizunak, bata bestearen barruan harilkatzen direnak, eta era errazean irakurri daitezkeenak, (nahiz eta denbora luze igaroten bada irakurraldien artean haria galdu daitekeen...).

Nik irakurritako edizioan (Eliburutegian eskuragarri dagoena), gauak 282 dira eta Mila eta bat gauak famatuak diren hainbat istorio (Ali Baba, Aladino, Simbad...) ez daude. Horren arrazoia jatorrizko arabierazko Mahdi-ren eskuizkribuan baitago oinarrituta, eta ez Galland-ek egindako bilduman.

Dena den, oso irakurgai gomendagarria, erraz irakurtzen den klasiko bat, oso entretenigarria.

Zer esan, mendebaldeko kulturan hain garrantzitsua den obra honetaz. Istorio aski ezaguna niretzat, hainbat bider filme eta erreferentzia kulturaletan ikusia, esan behar da liburuak berak baduela konplexutasun handiagoa, filmeetan ikusitako irudi sinplistaz harago. Batzuk aipatzearren, protagonistaren izaera ez hain "ona", denboran eta narrazioan ematen diren jauziak, kokapen informazio osoa... Aipagarria da, nola Odisean ezagunenak diren pasarte batzuk (sirenena, adibidez) nola labur aipatzen diren liburuan, eta hain ezagunak ez diren asko (Telemakorekin zerikusia dutenak) nola diren hain garrantzitsu.

Oro har, irakurketa ederra izan da. Esfortzu (pixkat) eskatzen duen arren, merezi izan duena. Odisea, filmeetan ikusi duguna baino askoz gehiago da.