Irakorketa diagonalian najabik, noski. Izan be, uste juat aurreragokuan horretxegaittik kostau jatala liburuari gustua harrapatzia: Kortazarren hetorri hosua hulertu nahi eta... hezin, che.

Baiña hara zer irakorri doten: " Y ya no hay nada que hacer, como dicen los reos, uno es favorito de esto y aquello" (84. txatala).

Los reos?? Nere Markiñako paziente batzuk bebai, euskeraz ezin hobeto egitten dabenak, esan gura juat, oin dala gitxira arte erderaz ikasi ez daben familixetan sortuak, "Ni horren faboritu na" (ni horren aldekoa, horren zalea naiz esateko).

Hau irakorritta, pentsau lajeikek antxiñan ohikua zan esamolde bat dala hau: "garbittutako" hizkera akademikuan galdu dana, baiña redukto fosil batzuetan iraun dabena: mendebaldeko euskalki baten eta Argentinako lunfardoan, barrena ("reo" = arlote, parrandazale, alperra).

@txikillana zein ordenatan irakurtzen ari haiz? Nik Cortazarrek proposatutako ordenan irakurri nian eta gozada bat izan zuan. Oroitzapen ederrak ditiat! 1. kapitulua "Andábamos sin buscarnos pero sabiendo que andábamos para encontrarnos.", 7. (hau idazten dudan bitartean berrirakurri dut) "Me miras, de cerca me miras..." eta 93. "Total parcial: te quiero. Total general: te amo.”... denak zaukatek "zera"-ren bat.

Beldur nioan liburuari, baina ireki bezain pronto maitemindu ninduan (Del lado de allá... mundiala duk). Egunen baten berriz irakurri behar diat.