Ipar Koreaz hitz egiten dizutenean oso zaila da bereiztea zer den egia eta zer den gezurra (gutxi inporta dit berba egiten duena Cao de Benós den edo Guy Delisle den). Nire ustez, ia ezinezkoa da errejimenaren aldeko edo kontrako jarreren irakurketa minimoki kritikoa egiten saiatzea, jarrera horien aldekoek zu etsaitzat hartu gabe.

Liburua irakurtzen hasi naizenean, lehen erdira arte, iruditu zait Guy Delislek Ipar Korearen ideia osatuarekin hasten duela bidaia eta ez dela saiatzen, ezta gutxienik ere, bere burua zalantzan jartzen. Harrigarria iruditzen zait hori, "Ipar Koreari buruz egin den dokumentalik onena" bezala erosi baitut komiki hau. Baina bigarren zatia are okerragoa da. Uste dut argi eta garbi geratzen dela zein den Guy Delisleren korearrekiko jokabidea gidaria eta itzultzailea nola tratatzen dituen kontutan hartzen badugu. Bestalde, Ipar Koreari buruz umorea egin dezakezula uste dut eta osasuntsua dela pentsatzen dut, baina zure lagunekin pertsona jakin batzuei sistematikoki barre egitea oso gustu txarrekoa iruditzen zait. Bide batez, George Orwelen 1984 liburuaren eta Ipar Koreako errejimenaren arteko betiko konparazioa, egokia izan arren, astuna da eta ez da oso berritzailea. Umoreari leku gutxi uzten dio.

Egia esan, komiki honek ez dit Ipar Korean sartzea lortu duen Youtuber batek baino askoz gehiago eskaini. Gainazalean geratzen da erabat, nire gusturako. Bi izar ematen dizkiot Ipar Koreara atzerritik lan egitera doazen pertsonen errealitatea erabat ezezaguna zelako niretzat.