Las redes son nuestras

Ongi. Oso ongi. Agian spoler gehiegi. Gauza asko irakurriak nituen liburuari buruz, eta baliteke espektatiba gehiegi izatea.

Esanguratsua (eta argigarria) iruditu zait hiru lapurreten kontakizuna. Liburuaren arabera hiru aldiz lapurtu digute Internet:

• Internetaren garapenaren atzean ikerketa-zentro publikoak egon ziren... harik eta pribatizatu eta lau enpresen eskutan utzi zutenera arte: arriskuak sozializatzea eta etekinak pribatizatzea.

• Jendea sareetan gauza interesgarriak egiten ari zenean, Web 2.0 deitu zuten negozio-eredua asmatu eta hori guztia bereganatu egin zuten. Halere erabiltzen jarraitu genuen, harremantzeko.

• Hirugarrenez lapurtu digute, sarea gure datu pertsonalak bereganatzeko eta gorrotoa elikatzeko tresna bihurtu dutenean. Egungo paradigma da: nori jarraitzen diozun gero eta inportantzia gutxiago du.. logaritmoak agintzen du.

Iruditzen zait kontakizun hori ederki laburtzen duela liburuaren nondik-norakoa.

Apunte gehiago:

(a) Ederki deskribatzen ditu sareek fakeak sortzeko eta gorrotoa hedatzeko erabiltzen dituzten mekanismoak. Beldur pixka bat ematen du, egia esan. Sarritan iruzkin xelebreak izaten dira, politikoki inkorrektoak... Troia-zaldi baten moduan funtzionatzen dute, barruan benetako zabor faxista izkutatzen duena. Larrun aldizkariaren urriko aleak ere horretaz jardun zuen: www.argia.eus/argia-astekaria/larrun/2890

(b) Abian dauden alternatibak azaltzen ditu: aktibismo digitala; internet dekrezentista; internet feminista; interneten gobernantza; RSSak, anomizatzaileak erabiltzea... Oso iradokitzailea.

(c) Bereziki interesgarria iruditu zait ikuspegi dekoloniala, eta feminista: "zuk zeuk egin"-etik "elkarrekin egin dezagun"-era; epistemizidioari aurre egitea... Lotura batzuk apuntatu ditut, datozen asteetan irakurtzeko:

• sursiendo.org/2021/08/tejer-sentidos-para-una-tecnologia-co-responsable-desde-el-feminismo-y-los-territorios/

• restofworld.org/2020/tecnologia-tequio-cambio-climatico/

• manyfesto.ai/index.html

Apunte hauek niretzako bildu ditut, bereziki. Espero dut spoiler gehiegi ez izatea.

Liburu honen bertute handienetako bat edozein irakurlerentzat eskuragarri izatea da. Ez da beharrezkoa aldez aurretik interneti edo sareei buruzko ezagutzarik izatea, idazleak transmititzen duen mezu erabat politikoa ulertzeko. Arlo tekniko-politiko horretan esperientzia dugun pertsonok (Martak liburuan aurkeztutako adibide asko lehen pertsonan bizi genituelako edo haietako beste batzuk eraikitzen jarraitzen dugulako), eduki bereziki gozagarria aurkituko dugu eta, zergatik ez aipatu, agian nostalgiko jartzeko modukoa ere bai. Hobe ez.

Liburua oso interesgarria da, batez ere azken zatian, non gaur egungo proiektu ukigarriak deskribatzen diren, hala nola fedibertsoa (Abaraskak kudeatutako instantzia hau ere, adibide bikaina izan liteke). Bi gogoeta bereziki probokatzaileak suertatu zaizkit: lehenik, internet hiru aldiz lapurtu digutela esatea. Ez dakit zehazki hiru izan ote ziren edo gehiago izan diren, baina egia esan, EAEn sarearen lapurreta fisiko bat ere jasan genuen, beraz denbora asko egon naiz horren inguruan hausnartzen. Sakonki pentsarazi didan bigarren gogoeta software librearen gobernantza-ereduari buruzkoa da. Hau eztabaida bizia da gutako askorentzat, software libreko proiektuetan lan egiten dugunontzat, baina zoritxarrez ez guztientzat. Erabat ados nago gobernantza-eredu demokratikoak imajinatzea funtsezkoa dela komunitate horietan; izan ere, horietako batzuk ez dira onartu nahi genukeen bezain demokratikoak, Martak planteatzen dituen parametroetan aztertuz gero.

Laburbilduz, liburu honek interneten egungo egoerari buruzko ikuspegi argia eta ondo argumentatua eskaintzen du, eta dagoeneko irudikatzen, borrokatzen eta sarea aldatzen ari diren proposamenak argitara ekartzen ditu.

Guzti hori interesgarria iruditzen bazaizu, liburu hau zuretzat da.