@mikelgs Euskaraz eta gazteleraz irakurria dut, eta nobelaren oso fan naiz. gertatzen den tokietara joan nintzen irakurri ondoren. Amaieran komentatzen dugu ;)

Kaixo @birasuegi ! Ados, bukatzen dudanean komentatuko dugu!

Bigarren kapitulu honetan bai, azaltzen hasten da Frantziako hauteskundeen prozesua eta bigarren bozketarako Anaia Musulmanak iristen direla. Beraz, jendeak Fronte Nazionala edo Anaia Musulmanak aukeratu behar. Fua!

Protagonistak (idazleak) musulmanen familia eredua ugalketa politika kontzientearekin lotzen du. Saharawien artean entzun izan dut estrategia kontzientea dela. Ez dakit hala den, gure auzokide musulmanek hori izaten ote duten ahotan, buruan, kolektiboki. Galdetu beharko :-P Esango nuke euskal abertzaletasunak ezetz, ez duela hori defendatu izan (Egan taldearen kanta bat salbu! Bakarrik lo ez "...sexua askatu, arraza ugaritu..."). Arrazaren alde aritu ziren abertzale historikoen konpentsazio gisa, hezkuntzan bakarrik egiten da indarra euskal naziogintzan. Ezta? Egia esan, polita dirudi, euskaldun izateko 8 abizenek inporta ez izatea, euskara-dun izatea eta jarrera pixka bat edukitzea nahikoa izatea.

Protagonista akademiko bat da, Huysmans idazlearengan aditua, eta liburuaren hasieran aipatzen da literaturak gaitasun handia duela irakurlea beste pertsona baten azalean sartzeko, musikak edo pinturak baino gehiago. Bada, niri ez dakit gustatzen zaidan protagonista triste honen azalean sartzea eh? jeje

Bitxia iruditu zait gasolindegian nola pasatzen den erail duten gorpu baten ondotik, "deseroso" sentitu zela bakarrik kontatuz. Ulertzen dut irakurleari normaltasun terrible baten sentsazioa transmititu nahi izatea, baina ez zait oso sinesgarria gertatu. Nahiz eta kontatzen duena etorkizuneko protagonista izan, seguru aski ohituagoa horrelakoekin. Ezer aipatzen ez badu, suposatzen da une horretan ez zela lehen aldia gorpu bat ikusten zuena, ezta? Orduan arraroa lehen aldia ez aipatzea. Egia esan, baliteke baita ere shock egoeran dagoen protagonista deskribatu nahi izana idazleak. Autopista osoa hutsik eta lasai, gasolindegia txikituta eta jateko zerbait hartu, gidatzen jarraitzeko. Gainera gero herri batera iritsi eta erdi normal dena! Ez dakit gaizki dagoen kontatuta edo ondoegi 😂😂

Geroago, bulegoko espia lana zeukan gizonaren kontakizunak euforiaz momentu historikoa nola kontatzen duen oso berezia. Jode, Mohamed Ben Abbesi nire bozka emateko gogoa eman dit! Eurabia bat, Europaren zentroa hegoalderago...

Jakina, dena matxistagoa. Eta portzierto, alde batetik ematen du idazleak emakume desberdinak ondo.deskribatzen dituela, baina bestetik oraingoz bi gizonen azalean bakarrik sartu naiz: protagonista eta kaleratu berri duten zerbitzu sekretuetako gizon itxuraz kanpetxanoa. Idazlea gizona delako akaso, eta irakurlea ere hala delako ere bai noski... Emakumeek idatzitako nobelak irakurri behar ditugula!

Kapituluaren amaieran, portzierto, ze erlijioso jartzen den kontua 😕

Distributismoa ekonomia molde interesgarri gisa aurkezten da (193 orritik aurrera).

Puta zikinak liburua irakurri dut orain dela gutxi, kapitulu honetan agertzen diren escort horiek "profesional erotikoak" kategorian sartuko lituzkete liburu hartako egileek. Hau da, diru asko erraz eta eroso irabazteko erabakia hartu duten emakumeak, irudi fantasioso batekin bezeroari eskaintzen zaizkienak, plazerragatik ere egiten dutela diotenak. Puta zikinak liburuan esaten den bezala, lan harreman horretan zaila da eskubide eta baldintzei buruz hitz egitea, fantasiazko pertsonaia hori zapuztu gabe.

Ez da askorik gertatzen bestela. Pixka bat aspertu naiz monastegira bueltatzen dela etab irakurriz. Gizajoa, ze galduta dagoen!

Ea ba azken kapitulua!

Tira ba! Bukatu dut. Azken kapituluan azaldu da "sumisioa" hitza, eta zergatik defendatzen duen hori Redigerrek (unibertsitate islamiartuko buruak, gobernu ardurak hartzen ari denak). Darwinismo txepel bat da azalpena, naturak (Jainkoak diseinatua noski) horrela funtzionatzen duela, emakumea gizonaren menpeko izateko jaio dela, eta gizona Jainkoarekiko. Oportuno samarra, gizonaren gainetik dagoena ikusezina izatea, eta bere aginduak zein diren ere gizonen artean hausnartzea. En fin!

Azken kapituluan zehar ibili naiz pentsatzen ez zela sinesgarria protagonistak ez pentsatzea bere aukera super interesgarrian, jokoan sartu eta bizpahiru emazte (baita 15 urtekoa ere!) izateko aukera ez sopesatzea. Eta klaro, liburuaren amaieran etorri da, eta nolabait kontakizuna borobildu du, bere aitak bezala bigarren bizitza bat egiteko proiektu hasierarekin. Hau da, bakardade alkoholikoan gainbehera zihoan bizitza bat, bizitza berri baten abiapuntuan uzten du. Ez da garbi geratzen onartu duen eta hori gertatuko den, baina tira.

Ez zait ba hainbeste ere gustatu liburua! Gehiago edo beste zerbait espero nuela suposatzen dut. Pixka bat ezgauza naiz bereizteko ea zer defendatu eta zer kritikatu nahi izan duen idazleak liburuan zehar. Norbaitek komentatu nahi badu, ni adi!