Kritikak eta Iruzkinak

Askoz hobeto. Aurreko liburua, "Hijos del fútbol" autobiografikoa, motela eta pedantea iruditu zitzaidan. Baina hau errazago irakurtzen da. Artikuluen bilduma denez, askotariko gaiak dira eta ez du filosofikoki sakontzen. Hala ere, denbora ematen dio futbolaz, pasioez eta aitatasunari buruz pentsatzekoa emateko.

Zuzena eta anestesiarik gabe. Futbola gustatzen zaigu nahiz eta jakin mauka bat dela? Bai, futbola gustatzen zaigu, inguratzen duena jakinda ere. Eskerrik asko Toni hain liburu adierazgarri honengatik, eskerrik asko hitz gutxitan hainbeste adierazteagatik.

Oso ondo dago, futbol-jokalariekin dagoen moral bikoitzari buruzko zalantzak planteatzen ditu, 1959an bazeunden zalantza hauek. Nolakoa zara futbolaririk onena, nahi duzuna egin dezakezu? Inoiz ez da jakingo erruduna izan zen ala ez, ezta historian benetan dagoen guztia ere. Nobela moduan idatzita egoteak misterioa mantentzen laguntzen du eta irakurketa atseginagoa egiten du.

Italian futbola erlijioa da. Liburu honek irudikatzen du. Idazleak naturaltasun osoz idazten ditu mafia eta politikari ustelek futbolarekin bat eginez agintzen duten herrialde bateko arazoak. Korrespontsal izan zeneko artikuluak dira, hiru urte 2007 arte. Oso liburu gomendagarria garai horretako jokalariak eta taldeak gogoratzen ditugunontzat.

Oso liburu ona. Gustua ematen du egilearen ikuspuntu bera partekatzen duzunean, inplikatzen ez bada ere ze aldera tiratzen duen ikusten baita. Futbolari buruz, baina batez ere selekzio autonomikoei buruz, ditudan ideiak berresteko argudioak ematen dizkit.

Liburu bitxia. Kontatzen duen istorioa ezaguna da, baina nola kontatzen duen bikaina. Badirudi 1953 urtean eginda egotea hainbeste xehetasungatik. Batez ere elkarrizketak. Interesgarria ere jakiteko nola zen Ingalaterra eta hango futbola Garai horretan.

Txarra. Historiako 10 orrialde bakoitzeko futboleko orrialde bat, alderantziz izan beharko lukeena. Gainera, historiaren zatiak oso lerratuta kontatzen ditu, iritzi pertsonal gehiegi testuetan, nahiz eta erreferentzia amaigabeak izan. Egilearen iritzia batzuetan ez da ondo ulertzen, batez ere Errepublika, RDA edo ETA (pasarte hau ez nuen amaitu) aipatzen duenean. Itxuraz kapitulu hauek sartu ditu haien contra idazteko, kontexturik gabe eta futbolekiko loturarik gabe. Ez da gomendagarria.

Egilea ezagutzen dutenek nolakoa izango den jakin dezakete. VengaMonjasen pasarte bat irakurtzea bezala da. Umore absurdua gustatzen bazaizu, liluratu egingo zaitu. Ni entretenitu nau eta Espainia koinatuak karikaturizatzen duen zatiak grazia egin dit