284 orrialde
Euskara hizkuntza
Txalaparta(e)k argitaratua.
Donostia, 1876ko ilbeltz elurtua. Karlisten bonbapean dago hiria, periodikoak egunero argitaratzen du zenbat pepino erori diren bezperan. Gerra amaitzen ari den ustean, hiria berriro pizteko prestatzen ari dira, kaleak zabaltzen, bazterrak argitzen. Eta hiriaren garapen horri loturik, hainbat poltsiko betetzen. Zenbaitek, ordea, granaden burrunba eta iskanbila etsaiak garbitzeko probestuko du. Kapela saltzaile bat egia bilatzen saiatuko da, ezagun baita mikeleteak, milizianoak eta karlistak, denek janzten dutela inoiz txapela.
Liburu hau Agapito Ponsolen istorioetan lehena izatea gustatuko litzaidake. Gehiagoren gogoarekin geratu naiz. Ikerlari amateur interesgarria iruditu zait eta XIX. mende amaierako Donostiak joko handia eman dezake.
Hori bai, ez dakit eleberri honek Bechdel testa gaindituko lukeen... eu.m.wikipedia.org/wiki/Bechdel_testa
Ongi. Badu suspense puntu bat.
Pertsonaien izenengatik izan daiteke, edo idazkeragatik, baina nobelak badu halako kutsu zaharra... beste garai bateko nobela izango balitz bezala. Iruditu zait apropos egina dagoela; hau da, Joxanek hizkera hori erabili duela nobela garai hartan giroteko.
Karlistadei buruz euskaraz irakurri ditudan liburuak edo ikusi ditudan film apurrak karlisten ikuspegitik kontatuak daude , ez liberalen ikuspegitik. Alde horretatik, iruditu zait estereotipo batzuk apurtzen dituela. Bitxia egin zait pertsonaje historikoak erabiltzea fikzioa kontatzeko... Tarteka sarean begiratu behar izan dut, dena delako pertsonaje bat benetakoa ala fikziozkoa ote den jakiteko.
Grazia egin dit Bilintx eta Domingo Kanpaña liburuan ikusteak... Ezaguna da elkarri zirika ibili ohi zirela:
Mando baten gainean Domingo Kanpaña ez zihoak hutsikan mando horren gaina. Azpian dihoana mandoa dek baina, gainekoa ere badek azpikoa haina mando baten gainean bestea alajaina.
Amaiera agian apurtxo bat deskonpensatua dago. Agian azkarregi gertatzen da.
