Arotzaren eskuak

Behin baino gehiagotan gomendatu izan didate liburua eta orain arte irakurtzeko momentua atzeratzen aritu naiz. Ingurukoen iritzi hain onen ondorioz espektatiba altuak nituen eta akaso horregatik ez zait hainbesterainokoa iruditu. Hala ere, oso erraz irakurtzen den liburua da, egun bakar batean hasi eta bukatzekoa. Misteriozko polizia nobela txukuna, arina eta trama interesgarriarekin. Oso gomendagarria iruditzen zait, baina, aukeran, hobe espektatibarik gabe hartzen baduzu liburua... Orduan bai, ziur asko gustatuko zaizula!

Eleberri honetan kontatzen den istorioak irakurlearen arreta pizten du berehala, segituan harrapatzen zaitu. Erritmo bizia darama, gertaera batek beste batera eramaten zaitu. Suspensea mantentzen du amaiera arte eta bukaera ezin hobea da. Guztiz gomendagarria misterio-suspensea atsegin badituzu.

Portada ikuste hutsak harridura eta jakin-mina pizten ditu. Liburu honetan, Ane Duhaldek aitona hil zaionaren berria jaso zuen telefonoz, polizia baten ahotik. Ez zen berarekin oroitzen aitona joan egin zelako Ane txikia zenean. Herentzian "Eguzkienea" izeneko baserria jaso zuen. Hara joan eta garbiketa-konponketa lanak egitean, etxe ondoan aspaldi lurperatutako hilotz bat aurkitu zuen; eskurik gabe. Nork hil zuen? Noiz? Zergatik moztu zizkioeten eskuak? Handik aurrera, frantziar polizia erretiratu laguntzarekin, abentura eta misteriozko bidaiari ekingo dio Anek. Bidaia honetan, denetarik gertatzen da eta horrek iraganera ere eramango gaitu misterio hori ebatze aldera. Narrazioak harrapatzen zaitu eta espero ez duzun bukaera oparitzen dizu. Istoria erabat gomendagarria! Irakurtzera gonbidatzen zaitut!