Irakurri dudan Jon Alonsoren bigarren eleberri beltza da hau. Liburuak dinbi-danba egurra partitzeko erabiltzen dituela iruditzen zait, eta hori datsegit. Oraingoan goi mailako euskal sukaldaritzaren munduko "zintzoak" ditu helburu.

Gehiegi gustatzen ez zaidana esaldi luze eta korapilotsuak idazteko duen joera da. Batzuetan oso egokiak iruditu zaizkit, adibidez, Lanbasen burmuinak abiada bizian egiten dituen jirak eta bueltak adierazteko. Baina beste batzuetan irakurketa astunagoa egiten dute.

Nobela beltza bada ere umoretik ere asko du. Lanbas protagonistaren ateraldiek irribarrea atera didate behin baino gehiagotan. Pertsonaia interesgarria da, baina badu bere B aldea ere: liburuaren hasiera aldera egiten dituen iruzkin arrazista eta matxistak esaterako.