Azal biguna, 133 orrialde
1987ko mar. 17a(e)an Pamiela argitaletxea(e)n argitaratua.
“Maitasun-kondaira bat, 30 urteko gizon baten eta 11 urteko nexka baten elkar maitatzea kondatzen duena, hots, euskarazko “Lolita” bat (nahiz ez dudan zoritxarrez V. Nabokov-en lanegina irakurri ahal izan)”. (Jon Mirandek Tx. Peillen-i idatziriko gutuna)
Lehenengo liburua da, hiru bider irakurri dudana. Beti aurkitzen diot zerbait berria, aurreko irakurketan ikusi ez nuena. Oraindik ez baduzue irakurri, jarri irakurgaien zerrendan. Iparraldeko hizkera (pixkat zahazkitua) du baina aise ulertzen da.
Edukiari buruzko abisua spoiler totala
Pederastia kasu bat da nobela honetan agertzen dena. Baina pederastaren ikuspegitik kontatua. Beraz, maitasun istorio bat da... oso era delikatuan idatzia. Gogoan dut neskatila sutondoan, eta gorritu den edo ez zalantza gizonak. Gogoan dut nola doan gizona bere burua konbentzitzen umeak maite duela bera, berak umea bezala. Eta gogoratzen dut itsaso harrotuan umearen burua agertu-desagertu... halako zerbait zela liburuaren amaiera. UF!!
Mirandek norbaiti aipatu omen zion umea mutikoa izatea zeukala pentsatua hasieran. Entzun izan dut idazle hori nekrofiloa zela, nazien alde egon zela... denetarik.
Spoiler abisu hau ireki duzunez, liburua irakurrita duzula suposatzen dut. Zerbait komentatu nahi?
