A filla do minotauro - Paperjale.eus

Azal biguna, 188 orrialde

galego hizkuntza

2018ko urr. 3a(e)an Editorial Galaxia, S.A.(e)n argitaratua.

ISBN:: 978-84-9151-189-2

(berrikuspen 1)

Neste libro cóntasenos unha historia de aventuras (xénero que leva practicando a autora dende sempre) sobre unha organización clandestina dedicada a salvar obras de arte. Unha novela vibrante que nos deixa sen alento xa dende as primeiras liñas e que, entre outras cousas, nos fará entender que somos, tamén, o noso patrimonio, a historia que nos construíu, o que outras e outros, antes, fixeron por nós. Unha novela, en definitiva, que as e os seareiros da vizosa obra de Marilar Aleixandre recoñecerán como unha das mellores entre as súas.

3 edizio

ghose 📚 (e)k Marilar Aleixandre(r)en A filla do minotauro liburuaren kritika egin du (Costa Oeste, #107)

SOLA NO PUEDES, CON AMIGUES SI

4 izar

Antes de comezar a lectura xa sabía que era unha novela orientada a un público «xuvenil». Non son eu o target 🤡

É unha novela de aventura cun argumento máis que coñecido e repetido, pero a orixinalidade está na elección dos personaxes, con nomes que proveñen dunha memoria colectiva de milenios, que van explicando de xeito cándido o seu anaquiño de Historia, que fan que te atrapen nese lugar coñecido e amigable(!).

A autora mistura mitos antigos co desenvolvemento da aventura do presente, atendendo aos rasgos homéricos pero sen dubidar en mover o punto de vista do relato histórico para contar a perspectiva das perdedoras (case sempre mulleres).

Que pensaría Penélope cando o seu fillo, un incel de manual, lle soltou a michirulada aquela e fuxiu do disgusto? Que cabrón o Teseo, que tiña moitos traballos que facer e atender, pero que lle fixo un feo moi grande á …

Antes de comezar a lectura xa sabía que era unha novela orientada a un público «xuvenil». Non son eu o target 🤡

É unha novela de aventura cun argumento máis que coñecido e repetido, pero a orixinalidade está na elección dos personaxes, con nomes que proveñen dunha memoria colectiva de milenios, que van explicando de xeito cándido o seu anaquiño de Historia, que fan que te atrapen nese lugar coñecido e amigable(!).

A autora mistura mitos antigos co desenvolvemento da aventura do presente, atendendo aos rasgos homéricos pero sen dubidar en mover o punto de vista do relato histórico para contar a perspectiva das perdedoras (case sempre mulleres).

Que pensaría Penélope cando o seu fillo, un incel de manual, lle soltou a michirulada aquela e fuxiu do disgusto? Que cabrón o Teseo, que tiña moitos traballos que facer e atender, pero que lle fixo un feo moi grande á Ariadna, non si? Ou ese Ulises peor que un Pirata del Caribe.

Darlle 4⭐️, como novela, é un pouco esaxerado (overrated), pero creo que é un produto moi ben feito e axeitado para o público ao que se dirixe, moi recomendable para excitar a imaxinación e as gañas de saber máis.

Aprendín algo de vocabulario tamén. elo, peplo, oufanar(se), engalar,… son só exemplos.

Finalmente Sicilia, que si, que debe ser unha terra tan fermosa como chea de Historia.