Azal biguna, 136 orrialde
Euskara hizkuntza
Txalaparta(e)k argitaratua.
Azal biguna, 136 orrialde
Euskara hizkuntza
Txalaparta(e)k argitaratua.
Batzuek ezagutzen dute Federiko Krutwigen Vasconia (1962) obra eztabaidagarri bezain polemikoa, baina gutxik dakite Paco Miangolarra filantropoak sustatu eta finantziatu zuela, Venezuelako erbestetik Ipar Euskal Herrira etorri berritan. Batzuek ezagutzen dute Herri Gogoa diskoetxea (1967-1981), edo ezagutzen dituzte Laboak, Lertxundik, Iriondok, Letek, Valverdek… Groseko estudio klandestinoan grabatutako diskoak, baina inork gutxik daki, Iñaki Beobideren laguntzarekin, Paco Miangolarra proiektu haren mezenas gertatu zela, lehen politikan bezala kulturan orain.
Donostia, Paris eta Caracas lotuko dituzte laketontzi, gerraontzi eta baporeek, Martin Ugalde, Carolina Herrera, Lezo Urreiztieta edo María Callas itsasoz lotzen ahal diren modu berean. Ahanzturaren uretatik atera nahian, Miangolarra Gorostiaga familiaren historia harrigarria dakar elkarrizketetan oinarrituriko narrazio honek, Patxi Zubizarretak ohi duen idazmolde ederrean. Erbesteari eta, ezinbestean, herriminari buruzko sirena kantu bat.
Altxor bat iruditu zait. Gerra zibilaren testuinguruan eta ondorengo frankismoan euskal kulturaren garapena eta gora beherak ezagutzeko liburu zoragarria. Miangolarratar familiaren eta batez ere Pakoren bizitzaren haria jarraituz, gure kultura garaikidearen izen haundien (eta ezezagun, nahiz horregatik garrantzi gutxiago ez izan) gertakari nagusien eta pasadizo bitxien errepasoa egiteko aukera eskeintzen digu liburuak. Asko disfrutatu dut irakurtzen eta gauza berri asko ezagutu ditut. Bost izar zalantzarik gabe