A cuerpo de gato

Azal biguna, 272 orrialde

Gaztelania hizkuntza

2017ko mar. 1a(e)an Lumen(e)n argitaratua.

ISBN:: 978-84-264-0397-1

(berrikuspen 1)

Una novela irónica y conmovedora que gracias a la ocurrente mirada de su narrador, un gato, nos reconcilia con la vida. Un gato, es un gato, es un gato... diría una sabia mujer, pero Nana no es un gato cualquiera. Tiene el pelo blanco y la cola en forma de siete, le gustan los filetes de cerdo empanados y los platos a base de pollo y salmón, tiene las uñas afiladas, la mirada atenta... pero hay más: Nana entiende el lenguaje de los humanos y tiene opiniones muy suyas a propósito de la vida. Nació en la calle y estaba acostumbrado a dormir encima del capó de una furgoneta plateada, hasta que un buen día un hombre delgado y alto se le acercó sonriendo, y desde entonces fueron inseparables. Satoru y Nana vivieron juntos durante cinco años, pero ahora ha llegado el momento de separarse y de buscar un nuevo …

Una novela irónica y conmovedora que gracias a la ocurrente mirada de su narrador, un gato, nos reconcilia con la vida. Un gato, es un gato, es un gato... diría una sabia mujer, pero Nana no es un gato cualquiera. Tiene el pelo blanco y la cola en forma de siete, le gustan los filetes de cerdo empanados y los platos a base de pollo y salmón, tiene las uñas afiladas, la mirada atenta... pero hay más: Nana entiende el lenguaje de los humanos y tiene opiniones muy suyas a propósito de la vida. Nació en la calle y estaba acostumbrado a dormir encima del capó de una furgoneta plateada, hasta que un buen día un hombre delgado y alto se le acercó sonriendo, y desde entonces fueron inseparables. Satoru y Nana vivieron juntos durante cinco años, pero ahora ha llegado el momento de separarse y de buscar un nuevo dueño para él. Empieza el viaje, y Nana verá por primera vez el mar y los campos sembrados de hierba alta, vivirá en primera persona las emociones más hondas de los humanos, el dolor de la pérdida, y al final este gato callejero será también un gato muy nuestro gracias a la ternura y al sentido del humor de Hiro Arikawa. «Un gato es un auténtico lujo... La chispa de sus ojos te recuerda todo lo que esconde el amigo que tienes al lado, ese animalito que maúlla de placer cuando lo acaricias.»Doris Lessing

Edizio 1

Dabid (e)k Hiro Arikawa(r)en A cuerpo de gato liburuaren kritika egin du

Egile honen liburu gehiago irakurriko ditut

4 izar

Egileak, Nana katua eskusa gisa erabiliz, askatasunaren, norbanakoaren erantzukizunaren eta, batez ere, emozioen errepasoa egiten duen eleberri guztiz existentzialista baten aurrean kokatzen gaitu. Liburuko protagonistak, hura zaintzen duen pertsonarekin batera, bidaia bat hasten du, autoikaskuntzara. Bidaia horretan, Japoniako egunerokotasunaren errepasoa egitera gonbidatzen gaituzte, Satoruren bizitza ardatz hartuta.

Asko gozatu dut liburu honen irakurketaz eta nire ustez, akats bat besterik ez du:

Katuaren barruko ahotsa ez da sinesgarria. Errealismo magikoak erakutsi digu gauza batzuk, aztertu gabe onartu behar ditugula. Besterik gabe. Eta uste dut katuaren barne-ahotsarekin egilea ez dela gai sentipen hori transmititzeko. Edo ni behintzat ez naiz antzemateko gauza izan. Kafka en la orilla liburuko kaleko-katua dut gogoan hau idazten dudan bitartean, gaizki gogoratzen ez badut hitz egiten zuena eta, hala ere, sinesgarria zen katua hizketan imajinatzea. Nanaren ahotsa, berriz, gainazalean geratzen da, ebidenteegia da. Aurreikusi daiteke.

Nolanahi ere, ez pentsa liburu txarra denik, jende askok goza dezakeen liburua dela …

Egileak, Nana katua eskusa gisa erabiliz, askatasunaren, norbanakoaren erantzukizunaren eta, batez ere, emozioen errepasoa egiten duen eleberri guztiz existentzialista baten aurrean kokatzen gaitu. Liburuko protagonistak, hura zaintzen duen pertsonarekin batera, bidaia bat hasten du, autoikaskuntzara. Bidaia horretan, Japoniako egunerokotasunaren errepasoa egitera gonbidatzen gaituzte, Satoruren bizitza ardatz hartuta.

Asko gozatu dut liburu honen irakurketaz eta nire ustez, akats bat besterik ez du:

Katuaren barruko ahotsa ez da sinesgarria. Errealismo magikoak erakutsi digu gauza batzuk, aztertu gabe onartu behar ditugula. Besterik gabe. Eta uste dut katuaren barne-ahotsarekin egilea ez dela gai sentipen hori transmititzeko. Edo ni behintzat ez naiz antzemateko gauza izan. Kafka en la orilla liburuko kaleko-katua dut gogoan hau idazten dudan bitartean, gaizki gogoratzen ez badut hitz egiten zuena eta, hala ere, sinesgarria zen katua hizketan imajinatzea. Nanaren ahotsa, berriz, gainazalean geratzen da, ebidenteegia da. Aurreikusi daiteke.

Nolanahi ere, ez pentsa liburu txarra denik, jende askok goza dezakeen liburua dela uste baitut. Are gehiago katuak gustatzen bazaizkizu (baina ez da eleberria irakurtzeko ezinbesteko bertutea). Dohain asko ditu eta Nanarekin distira egin zezakeen. Egiten ez badu ere, egile honen liburu gehiago irakurriko ditut.

Zerrendak