Aitite magikoa

Gure aitite magikoa zen. Begiekin hitz egiten zuen. Kilometrotara usain zitekeen kolonia botaz orratzen zuen atzera ilea. Eta ahoan, ahoan beti irribarrea. Astiro ibiltzen zen, ez zuen lekuetara heltzeko presarik. Ni ere astiro ibiltzen naiz, barraskiloak bezala, eta aitite hil zenean oskolan sartu nintzen, beldurtuta, triste. Non zegoen aitite? Non dago orain aitite? Bere magia betiko galduko zela uste nuen. Orain badakit ez dela horrela...